jest 6 września 1926 roku, a setki ludzi z północnego Illinois przybywają do Teatru Arcada w St Charles na długo oczekiwany debiut. Wewnątrz Teatru goście zanurzają się w atmosferze luksusu i egzotyki, podczas gdy czekają na wieczór z przedstawieniami filmowymi i wodewilowymi. 86 rok później Teatr Arcada nadal ma ten urok lat 20. i pozostaje oszałamiającym kawałkiem historii św. Karola.,
teren starego hotelu Burchell, przy 1st avenue i Main Street, pozostał pustą działką, dopóki nie została zakupiona przez bogatych filantropów w połowie lat 20. XX wieku.tymi filantropami byli Lester i Dellora Norris, tubylcy St. Charles, którzy zainicjowali kilka lokalnych projektów budowlanych. Wraz z Chicagowskim architektem Elmerem F. Behrnsem, Lester zaczął projektować „domowy teatr”, który ” zaspokoiłby potrzeby rozrywkowe St. Charles i okolic.”Oprócz samego teatru, w budynku mieścił się również biznes i Herbaciarnia Red Parrot na drugim piętrze, miejsce spotkań towarzyskich po przedstawieniach.,
po zainwestowaniu 500 000 dolarów i trzech latach budowy, Teatr Arcada został otwarty dla publiczności 6 września 1926 roku. Arcada to hiszpańskie słowo Arcade, odpowiednia nazwa teatru ozdobnie zaprojektowanego w hiszpańskim stylu kolonialnym. Tan kolorowa fasada budynku, wraz z terakotowymi dachówkami i balkonami, daje odwiedzającym wstępny smak tego, co znajduje się w środku. Tłum witały kamienne ławki, latarnie, palmy, a nawet wodospad w grocie ukrytej przez żelazne kute wrota sprowadzone z Wenecji we Włoszech., Scena została ustawiona jak hiszpańska ulica, uzupełniona przez ozdobne żelazne balkony na ścianach i otwarty dach prowadzący do malowanego błękitnego nieba. Mimo że grota została usunięta, w zabytkowym budynku zachował się hiszpański styl kolonialny.
w dniu premiery gości rozbawiły występy wodewilu, w tym słynne gwiazdy radia Fibber McGee &. Wodewil był popularną formą rozrywki w tym czasie, z udziałem różnych aktów różnych stylów, od komedii do tańca., Pokazano również nieme kino „The Last Frontier”, któremu towarzyszył organista Walter Stone. Marr& na organach Coltona grał jeden z najlepszych w swoim czasie, kupiony przez Lestera Norrisa z Warszawy w Nowym Jorku za ponad 25 000 dolarów. Został zastąpiony w 1928 roku przez organy zbudowane przez Genewską firmę organową, która mogła wznieść się ze sceny. Drugie organy zostały odrestaurowane w 1968 roku i pozostają w Teatrze do dziś.