cel: Chociaż istnieje Odnowiony entuzjazm dla stosowania digoksyny u pacjentów z niewydolnością serca, aktualne wytyczne dawkowania są oparte na nomogramie opublikowanym w 1974 roku. Zbadaliśmy częstość występowania i czynniki ryzyka podwyższonego poziomu digoksyny u pacjentów przyjętych do szpitala i porównaliśmy ich schematy dawkowania z opublikowanymi wytycznymi.,
tematy i metody: sprawdziliśmy wykresy wszystkich pacjentów, u których stężenie digoksyny w surowicy było większe niż 2,4 ng/mL w okresie 6 miesięcy. Zebraliśmy dane demograficzne i kliniczne, wskazania do stosowania digoksyny, dawkowanie digoksyny, równoczesne leki, dane laboratoryjne oraz kliniczne i elektrokardiograficzne cechy toksyczności digoksyny.
wyniki: spośród 1433 pacjentów, u których wykonano testy digoksyny, u 115 (8%) pacjentów stwierdzono podwyższone stężenie. Spośród 82 pacjentów z pełną rejestracją i prawidłowym określeniem czasu stężenia digoksyny, 59 (72%) miało elektrokardiograficzne lub kliniczne cechy toksyczności digoksyny., Pacjenci ze stężeniem digoksyny w surowicy >2, 4 ng / mL byli nieco starsi (78 +/- 8 versus 73 +/- 9 roku życia; P = 0, 12) i stwierdzono większe stężenie kreatyniny w surowicy (3.1 +/- 7.3 versus 1.4 +/- 0.3 < lub =2, 4 ng / mL. U czterdziestu siedmiu pacjentów stwierdzono podwyższone stężenie digoksyny w momencie przyjęcia, w tym U 21 pacjentów, u których stwierdzono toksyczność digoksyny. Zaburzenia lub pogorszenie czynności nerek przyczyniły się do wysokiego stężenia leku u 37 pacjentów, a interakcja z lekiem była czynnikiem przyczyniającym się w 10 przypadkach., Dwudziestu (43%) z tych pacjentów przyjmowało zalecaną dawkę podtrzymującą zgodnie ze schematem zastosowanym w badaniu Digitalis Investigation Group. Trzydziestu pięciu pacjentów rozwinęło wysoki poziom digoksyny podczas pobytu w szpitalu. U 26 pacjentów po podaniu dawki nasycającej digoksyny w celu kontroli szybkiego migotania przedsionków. U wszystkich tych pacjentów występowały zaburzenia czynności nerek. Pomimo podwyższonego stężenia digoksyny, kontrolę częstości uzyskano tylko u 11 pacjentów z tych pacjentów.
wnioski: podwyższone stężenie digoksyny i toksyczność kliniczna pozostają częstym działaniem niepożądanym leku., Największe ryzyko stanowią pacjenci w podeszłym wieku, szczególnie z zaburzeniami czynności nerek i małą masą ciała. Ponieważ opublikowane nomogramy digoksyny często powodują toksyczność, konieczne jest monitorowanie zmiennych klinicznych. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca i prawidłowym rytmem zatokowym potencjalne korzyści ze stosowania digoksyny są niewielkie; dlatego pacjenci powinni otrzymywać dawkę, która minimalizuje ryzyko toksyczności. U pacjentów z nowym początkiem migotania przedsionków, inne leki mogą być preferowane do kontroli szybkości.