Iris
（*)=Iris), córka Thaumasa (skąd pochodzi nazwa Thaumantias, Węg. A. 9.5) i Electra, oraz siostra Harpie. (Hes. Th. 266, 780; Apollod. 1.2.6; Plat. Theaet. str. 155. d; Plut. de Plac. Philos. 3.5.)W wierszach homeryckich pojawia się jako minister bogów olimpijskich, niosący wiadomości od Idy do Olimpu, od bogów do bogów i od bogów do ludzi. (Il. 15.144, 24.78, 95, 2.787, 18.168, Hymn. in Apoll. Del., 102, &c.)zgodnie z tymi funkcjami Iris, jej imię jest powszechnie wywodzone od ἐρ ε εἴρω; tak, że Iris oznaczałaby „mówca lub posłaniec”, ale nie jest niemożliwe, aby mogło być połączone z εἴρω, „przyłączam się”, skąd εἰρήνη ; tak, że Iris, bogini tęczy, byłaby stolarzem lub rozjemcą lub posłańcem nieba, który przywraca pokój w niebie. nature.In wiersze homeryckie, to prawda, Iris nie pojawia się jako bogini tęczy, ale sama tęcza nazywana jest ἶρις (Il 11,27, 17.,547): i to błyskotliwe zjawisko na niebie, które znika tak szybko, jak się wydaje, było uważane za szybkiego sługę bogów. Jej Genealogia również potwierdza opinię, że Iris była pierwotnie personifikacją rainbow.In wcześniejsi poeci, a nawet Teokryt (17.134) i Wergiliusz (Aen. 5.610) Iris pojawia się jako dziewicza bogini, ale według późniejszych pisarzy była żoną Zefiru i stała się przez niego matką Erosa. (Eust. ad Hom. s. 391, 555; Plut. Amat. 20.,)Co się tyczy jej funkcji, które opisaliśmy pokrótce powyżej, możemy jeszcze zauważyć, że Odyseja nigdy nie wspomina o Iris, a jedynie o Hermesie jako posłańcu bogów: z drugiej strony w Iliadzie pojawia się najczęściej i przy najróżniejszych okazjach.Jest zaangażowana głównie w służbę Zeusa, ale także w służbę Hery, a nawet służy Achillesowi w wzywaniu wiatrów do jego pomocy. (Il. 23.199.) Dalej wykonuje swoje usługi nie tylko na polecenie, ale czasami sama doradza i pomaga (3.122, 15.201. 18.197. 24.,74, & c.). U późniejszych poetów pojawia się w całości w tym samym charakterze co w Iliadzie, ale pojawia się stopniowo coraz bardziej wyłącznie w służbie Hery, zarówno u późniejszych poetów greckich, jak i łacińskich. (Callim. Hymn. in Del. 232; Verg. A. 5.606; Apollon. 2.288, 432; Ov. Met. 14.830, & c.) niektórzy poeci opisują tęczówkę faktycznie jako samą tęczę, ale,610) stwierdza, że tęcza jest tylko drogą, po której podróżuje Iris, i dlatego pojawia się, gdy bogini tego chce, i znika, gdy nie jest już potrzebna; i wydaje się, że to ostatnie pojęcie było bardziej rozpowszechnione w starożytności. Z powodu kultu Iris niewiele zostało do nas śladów, a wiemy tylko, że Delianie ofiarowali jej na wyspie Hekate ciasta z pszenicy, miodu i suszonych fig. (Aten. 14.645; komp. Müller, Aegin. str. 170.,) Nie zachowały się żadne posągi irysy, ale widzimy ją często przedstawianą na wazach i płaskorzeźbach, albo stojącą i ubraną w długą i szeroką tunikę, nad którą wisi lekka górna Szata, ze skrzydłami przymocowanymi do ramion, i niosącą laskę heraldyczną w lewej ręce; albo też wydaje się ona Latająca ze skrzydłami przymocowanymi do ramion i sandałami, z laską i dzbanem w rękach. Hirt, Mythol. Bilderbuch, i. p. 93. tab. 12, 2, 3; Böttiger, Vasenyemälde, ii. PP. 68, 86, &c.)