David Foster Wallace i Herman Melville używają wyboru słów do ustalenia ich etosu, ponieważ pokazują obrazy zaburzenia, podczas gdy prawo nie jest obecne. „This is Water”, autorstwa Davida Fostera Wallace 'a, było przemówieniem inauguracyjnym wygłoszonym przez Wallace' a w Kenyon College 21 maja 2005 roku. Później stał się esejem, który po raz pierwszy został opublikowany w książce „Little Brown and Company” w 2009 roku., Bartleby The Scrivener: A Story of Wall Street – opowiadanie napisane przez Hermana Melville ' a, opublikowane po raz pierwszy w 1853 roku. Argumentacyjne apele, etos, logos i patos są skuteczne w robieniu punktów na temat prawa i nieporządku. Autorzy wybierają te konkretne strategie argumentacyjne, aby uzyskać główny punkt i cel dla czytelnika. Jednak jeśli chodzi o …pokaż więcej treści …
używa ich jako techniki perswazyjnej. Wallace przedstawia ethos jako najważniejszą strategię argumentacyjną. Przedstawiany jest z użyciem tępego języka i pewności siebie., Wallace ma zaufanie do tematu, o którym mówi. Zyskuje twoje zaufanie, gdy mówi głęboko o poważnych sprawach. Używa patosu, gdy mówi o śmierci i samobójstwie. Wallace stwierdza: „nie jest ani trochę przypadkowe, że dorośli, którzy popełniają samobójstwo z broni palnej, prawie zawsze strzelają sobie w głowę. A prawda jest taka, że większość z tych samobójstw nie żyje na długo przed pociągnięciem za spust.”Patos jest reprezentowany w tej linii, ponieważ po przeczytaniu, że czujesz emocje wobec niego, siedzisz i masz emocje smutku i smutku., Ten fakt, nawet jeśli jest smutny, jest prawdziwy. To zdanie dotyczy również później, gdy dowiadujesz się o samobójstwie Wallace ' a krótko po tym, jak wygłosił tę mowę. Logos jest widoczny w tym przemówieniu poprzez użycie perswazji. Melville przedstawia Ci, jak myśleć. Mówi ci, że wie dokładnie, jak myślisz. Przekonuje cię i pokazuje, jak bardzo szczęśliwszy byłabyś, gdybyś podążała jego drogą ” nauczania, jak … pokaż więcej treści…
przedstawia scenariusze czasów, w których nasze życie wydaje się Szalone i nieładne. Pozwala nam odnosić się i wyobrażać siebie w takich sytuacjach., Mówi o codziennych czynnościach, w których nawet nie zdajemy sobie sprawy, że uczestniczymy. Stara się nauczyć nas patrzeć na te przyziemne działania z innej perspektywy, z bardziej pozytywnej i współczującej perspektywy. Musimy w nich uczestniczyć, więc dlaczego nie zrobić z nich najlepiej, a nigdy nie wiemy, że może być gorzej. Nigdy nie wiesz, że walka, że inni przejść tylko do wykonywania tych samych zadań, które robisz. Może być im trudniej wykonać, więc powinniśmy robić je bez