26 sierpnia 1988 r. Aung San Suu Kyi zyskała uznanie na arenie krajowej jako skuteczna przywódczyni opozycyjnej Narodowej Ligi na rzecz Demokracji( NLD), która później sprzeciwiała się wojskowej organizacji SLORC. Aung San Suu Kyi została sekretarzem generalnym Narodowej Ligi na rzecz Demokracji i była charyzmatycznym i skutecznym mówcą na rzecz Demokracji w całym kraju. Została aresztowana przez SLORC za próbę podziału armii, której konsekwentnie zaprzeczała.,
mimo, że nie mogła kandydować w wyborach 27 maja 1990, jej partia, NLD, ku zdziwieniu i zmartwieniu wojska, zdobyła 80 procent miejsc w parlamencie. Nigdy nie pozwolono im objąć urzędu. Przez pierwsze lata aresztu domowego Aung San Suu Kyi nie mogła mieć żadnych gości, ale później jej najbliższa rodzina mogła być z nią na okazjonalnych wycieczkach do Mjanmy. W styczniu 1994 roku pierwszy gość poza jej rodziną, Kongresmen USA Bill Richardson, Demokrata z Nowego Meksyku, pozwolono spotkać się z nią., Została uznana za więźnia sumienia przez Amnesty International. Organizacja Narodów Zjednoczonych i wiele innych grup krajowych i międzynarodowych wezwało do jej bezwarunkowego uwolnienia. Sacharowa za wolność myśli (Parlament Europejski, 1991), Pokojową Nagrodę Nobla (1991) i Międzynarodową Nagrodę Simona Bolivara (UNESCO, 1992).
Aung San Suu Kyi pozostawała pod nadzorem wojskowym i aresztem domowym do lipca 1995 roku., Rząd stale ograniczał jej ruch zarówno w kraju, jak i za granicą. Podczas pierwszego roku wolności Suu Kyi mogła podróżować tylko na krótki czas po swoim rodzinnym mieście Rangun i wokół niego, nie podróżując poza Mjanmę. Nadal jednak pełniła funkcję przewodniczącej NLD i forsowała demokrację.