Chiński system egzaminacyjny, metoda rekrutacji do służby cywilnej i system edukacyjny stosowany od czasów dynastii Han–206 pne-AD 220), aż został zniesiony przez Ch „ing Wdowa cesarzowa Tz” u Hsi w 1905 roku pod naciskiem czołowych chińskich intelektualistów. Koncepcja państwa rządzonego przez ludzi zdolnych i cnotliwych była wyrosłą filozofią konfucjańską. System egzaminacyjny był próbą rekrutacji mężczyzn na podstawie zasług, a nie na podstawie powiązań rodzinnych lub politycznych., Ponieważ sukces w systemie egzaminacyjnym był podstawą statusu społecznego i ponieważ edukacja była kluczem do sukcesu w systemie, edukacja była wysoko ceniona w tradycyjnych Chinach. Jeśli osoba zdała egzamin Prowincjonalny, cała jej rodzina została podniesiona do rangi szlacheckiej, otrzymując tym samym prestiż i przywileje. Tekstami badanymi do egzaminu były klasyki konfucjańskie. W czasach dynastii T ' ang (618-906) system egzaminów został zreorganizowany i sprawniej administrowany., Ponieważ niektórzy uczeni krytykowali nacisk na zapamiętywanie bez praktycznego zastosowania i wąski zakres egzaminów, system przeszedł kolejne zmiany w dynastii Sung (960-1279). Wang An-shih zreformował egzamin, podkreślając zrozumienie podstawowych idei i umiejętność zastosowania klasycznych spostrzeżeń do współczesnych problemów. W okresie dynastii Ming (1368-1644) komentarze Neokonfucjańskiego filozofa Chu Hsi zostały przyjęte jako ortodoksyjna interpretacja klasyków., Chociaż tylko niewielki odsetek studentów mógł uzyskać Urząd, studenci spędzili 20 do 30 lat na zapamiętywaniu ortodoksyjnych komentarzy w ramach przygotowań do serii do ośmiu egzaminów na najwyższy stopień. XIX wieku. system egzaminacyjny został uznany za przestarzały i nieodpowiedni dla urzędników, którzy stanęli przed zadaniem modernizacji Chin. Po jego likwidacji, masowa Edukacja wraz z programem nauczania typu zachodniego była promowana.