„w miejscu rodzimego egipskiego faraona lub uzurpujących Libijczyków TRON Egiptu zajął Murzyński król z Etiopii! Jego panowanie nie trwało jednak długo.”
dziś, pięćdziesiąt siedem lat po opublikowaniu tej książki, Królowie 25.dynastii „Murzyni” są obecnie uznawani za sponsorów ważnego renesansu egipskiej sztuki i kultury; rozwinęli oni niemalże naukowe zainteresowanie starożytnymi egipskimi tradycjami i językiem i zostali nazwani „pierwszymi egiptologami.,”Imperium, nad którym panowali, było większe niż jakiekolwiek kiedykolwiek osiągnięte w starożytności wzdłuż doliny Nilu. Mówiono, że ich królowie nigdy nie skazywali więźniów na śmierć; wybaczyli swoim wrogom i pozwolili im zachować swoje urzędy; w rzeczywistości przyznawali publicznie Zasługi za osiągnięcia w swoich inskrypcjach osobom innym niż oni sami. Takie cechy wśród innych starożytnych monarchów Egiptu lub Bliskiego Wschodu są niespotykane i możemy tylko przypuszczać, że były to rodzime cechy Nubijskie., Jednak dla egiptologów pierwszej połowy XX wieku fakt, że byli „murzynami” oznaczał ten okres jako najniższy poziom, do którego Cywilizacja Egipska upadła w całej swojej historii.
Kiedy masa materiałów z wykopalisk Reisnera w Sudanie została odesłana do Muzeum Bostońskiego w 1924 roku, większość z nich trafiła do magazynu i została prawie zapomniana., Kiedy pod koniec lat 70. został na nowo odkryty przez kuratorów muzeum, z radością rozpoznali go jako jeden z najważniejszych i unikalnych skarbów Muzeum, przydzielili go do kilku krajowych i międzynarodowych wystaw objazdowych, a na koniec zainstalowali w specjalnej stałej galerii.
„Biały rasizm” w kręgach naukowych zniknął wraz z ruchem Praw Obywatelskich w latach 60., ale został zastąpiony zjadliwym nowym „czarnym rasizmem”, który wielu Afroamerykanów przyjęło jako spóźnioną odpowiedź na ten pierwszy, jeszcze przed rehabilitacją starożytnego Kush., To zrodziło dyscyplinę zwaną Afrocentryzmem, która interpretowała starożytną historię Afryki poprzez gniew współczesnego czarnego doświadczenia i która wychwalała Egipt jako” czarną afrykańską ” kulturę, a nawet źródło cywilizacji europejskiej. Jak na ironię, podobnie jak rasizm z czasów Reisnera, trend ten również zmniejszył znaczenie Kusza, ponieważ wykładnicy zminimalizowali różnice etniczne i kulturowe między nim a Egiptem i nadal kładą główny nacisk na osiągnięcia Egiptu.
w latach 90.przyszłość studiów nubijskich w Ameryce wygląda jaśniej niż kiedykolwiek., „Czerń” Sztuki i kultury Kushite, która kiedyś generalnie negowała jej zainteresowanie Amerykanami, jest teraz właśnie tym, co czyni ją tak interesującą dla nich. Należy mieć nadzieję, że w nowym tysiącleciu wszyscy Amerykanie zrozumieją – co ani Reisner i jego współcześni, z jednej strony, nie zrozumieją, ani współcześni Afrocentrzy, z drugiej-że właściwe badanie przeszłości nie jest osiągalne, jeśli nie potrafimy zidentyfikować i przekroczyć naszych własnych uprzedzeń., W pewnym momencie wszyscy będziemy musieli uznać, że” rasa, do której należymy” – używając zwrotu Bayarda Taylora-nie jest ani czarna, ani biała, ale po prostu ludzka, ze wszystkimi jej nadzwyczajnymi zdolnościami stwórczymi i wszystkimi jej odwiecznymi upadkami.
/ / BLACK KINGDOMS of the NILE EPISODE / /