skóra jest środowiskiem kontrolowanego rozwoju bakterii. Skóra wspomaga rozwój bakterii komensalnych, które chronią gospodarza przed patogennymi bakteriami. Czynniki środowiskowe i lokalne, odporność gospodarza i przyleganie organizmu i zjadliwość są misternie związane z infekcją skóry. Zamieszkujące bakterie gram-dodatnie to Staphylococcus, Micrococcus i Corynebacterium sp., Staphylococcus aureus i Strepto coccus pyogenes są notorycznie patogenne w skórze. Aby bakterie były patogenne, muszą być w stanie przylegać, rosnąć i atakować gospodarza. Bakterie posiadają liczne geny zjadliwości, które pozwalają na wzrost w tych uprzywilejowanych niszach. Infekcje naskórkowe wywołane przez S. aureus i S. pyogenes obejmują liszajec i ektyma. Infekcje skórne składają się z róży, zapalenia tkanki łącznej i martwiczego zapalenia powięzi. Pilosebaceous Jednostka bierze udział w zapalenie mieszków włosowych, furunculosis, i karbunculosis. Ponadto S. aureus i S., pyogenes wytwarzają toksyny, które mogą wywoływać reakcję superantygenów, powodując masowe uwalnianie cytokin. Gronkowcowe zespół oparzenia skóry, zespół wstrząsu toksycznego i szkarlatyna są superantygen pośredniczy. Organizmy Gram-ujemne, takie jak Pseudo monas aeruginosa, Pasteurella multocida, Capnocytophaga canimorsus, Bartonella sp., Klebsiella rhinoscleromatis i Vibrio vulnificus nie są typową mikroflorą skóry, ale mogą powodować infekcje skórne.