cele: zespół transfuzji bliźniaczej (TTTS) powoduje wysokie wskaźniki umieralności okołoporodowej i chorobowości neurologicznej. Fetoskopowa ablacja laserowa zespoleń łożyskowych jest obecnie stosowana jako leczenie z wyboru w zaawansowanej chorobie., Istnieją jednak kontrowersje dotyczące jego stosowania we wczesnym stadium TTT, w którym laserowe straty płodu muszą być zrównoważone w stosunku do stosunkowo korzystnych wyników z bardziej konserwatywnymi podejściami. Zbadano tempo progresji i regresji w I etapie TTT oraz czynniki determinujące przebieg choroby.
metody: w latach 2000-2006 przeprowadziliśmy retrospektywne badanie obserwacyjne wszystkich przypadków TTTS skierowanych do naszego serwisu medycyny płodowej., U pacjentów z TTT w stadium i oceniano następujące zmienne pod kątem ich zdolności do przewidywania przebiegu i progresji choroby: wiek ciążowy (ga) w momencie prezentacji, wskaźnik płynu owodniowego, najgłębsza Pula pionowa biorcy i dawcy, obecność zespoleń tętnica-tętnica, mały pęcherz w porównaniu do normalnego pęcherza dawcy i niezgodność wielkości płodu. Punktem końcowym badania była regresja lub progresja choroby oraz przeżycie noworodków po 28 dniach.
wyniki: wśród 132 kolejnych przypadków TTTS, 46 kobiet z chorobą i stopnia. W większości (69.,6%), choroba pozostała stabilna (28, 3%) lub regresja (41, 3%). Z przypadków, które wystąpiły w ciągu 2 tygodni, 79% osiągnęło taki postęp, a 93% osiągnęło co najmniej III stopień zaawansowania. żaden czynnik nie był istotnie związany z progresją lub regresją, chociaż występowała tendencja do braku zespolenia tętnica-tętnica (P = 0,10) i obecności małego, a nie normalnego pęcherza dawcy (P = 0,10) wpływającego na progresję, a później GA w momencie prezentacji (P = 0,07) wpływającego na regresję. Przynajmniej jedno niemowlę przeżyło w 83% przypadków, a dwukrotnie przeżyło w 59%., Wyniki okołoporodowe były znacznie lepsze w przypadkach, które uległy regresji (odsetek co najmniej jednego przeżycia i przeżycia podwójnego wynosił odpowiednio 89% i 89%) lub utrzymywały się w stadium I (odpowiednio 77% i 61%), w porównaniu z przypadkami, w których wystąpiła progresja (odpowiednio 79% i 14%). Leczenie amnioredukcją przy pierwszej prezentacji nie miało wpływu na progresję lub regresję.
wnioski: badanie to pokazuje, że wysoki odsetek przypadków TTTS w stadium i ustępuje lub pozostaje na wczesnym etapie., Identyfikacja czynników przewidujących progresję ułatwiłaby wybór pacjentów do ostatecznego leczenia, unikając jednocześnie chorób związanych z leczeniem w przebiegu łagodnej lub przemijającej choroby.