najbardziej oświecony książę rodziny Lotaryńskiej, który rządził Toskanią przez ponad stulecie, Wielki Książę Pietro Leopoldo, zjednoczył w 1784 roku wszystkie Florenckie szkoły rysunku w jedną „Akademię”. Założył również galerię, która wystawia obrazy, aby ułatwić naukę uczniom Akademii. Wybrana siedziba to obecna lokalizacja Muzeum, budynku, który pierwotnie mieścił „Szpital św. Mateusza”, powiększony w czasie poprzez dodanie kilku przyległych pomieszczeń.,
konsystencja i skład kolekcji wystawionej w tym Muzeum zmieniał się z czasem z powodu dodawania dzieł sztuki usuniętych z tłumionych klasztorów, ale także z powodu utraty dzieł tymczasowo przekazanych lub zwróconych do innych florenckich muzeów, w szczególności do Uffizi (Bottlicelli”s „Primavera” był tu wystawiany przez wiele lat)., Z czasem Galeria stała się jednym z głównych muzeów w mieście, również dzięki nabyciu niezwykłych arcydzieł, takich jak „Pieta” Giovanniego da Milano (XIV wiek); „Zwiastowanie” Lorenzo Monaco (XV wiek); wspaniały front zwany „Cassone Adimari”przedstawiający wystawną procesję małżeńską (ok. 1450) i „Madonna morska”przypisywana Botticellemu (1445-1510).
w 1873 roku, kiedy Dawid Michała Anioła został po raz pierwszy wystawiony na specjalnie zaaranżowanej trybunie., W celu ochrony posąg został w rzeczywistości usunięty z Piazza Signoria, gdzie przez ponad cztery stulecia reprezentował siłę i godność Republiki florenckiej. Na początku XX wieku do posągu dołączyły inne niezwykłe dzieła sztuki tego samego artysty, takie jak „św. Mateusz” i czterech „więźniów” pierwotnie wykonanych dla grobu papieża Juliusza II w Rzymie, ale umieszczonych w grocie w ogrodach Boboli pod koniec XV wieku, a wreszcie „Pietà Di Palestrina” (której przypisanie mistrzowi jest wciąż kontrowersyjne).,
organizacja kapilarna i renowacja niektórych pomieszczeń na górnym piętrze pozwoliły Muzeum zintegrować kolekcję z serią obrazów z XIV-XVI wieku i otworzyć pomieszczenie z kredowymi modelami słynnych XIX-wiecznych rzeźbiarzy, takich jak Lorenzo Bartolini i Luigi Pampaloni.,
26 kwietnia 1527 roku, po wydaleniu Medyceuszy z Florencji, rozpętał prawdziwą miejską partyzantkę skupioną dokładnie na głowie Dawida, z Republikanami osadzonymi w Palazzo Vecchio, gdzie próbowali odrzucić zwolenników Medyceuszy, którzy pchnęli się do drzwi. Z okien budynku wyleciały kamienie i płytki, a ławka uderzyła w lewe ramię Dawida, rozbijając je na trzy części, odzyskane przez młodego Vasariego i Salviatiego po tym, jak zostali porzuceni na ziemi przez trzy dni.,
prawdopodobnie przy tej okazji musiało dojść do rozszczepienia procy, wyraźnie widocznego za plecami, utraty niektórych końcówek loków i niewielkiego pęknięcia wzdłuż dolnej powieki prawego oka.
w 1991 r. stopa posągu została uszkodzona przez obłąkanego mężczyznę młotkiem, niszcząc palec lewej stopy, szybko odbudowany.
