kim był Henry Wadsworth Longfellow?
Henry Wadsworth Longfellow był uczonym Harvardu znającym kilka języków europejskich. Był pod silnym wpływem romantyzmu i zyskał sławę jako poeta i powieściopisarz z dziełami takimi jak Hyperion, Evangeline, Poems on Slavery i The Song of Hiawatha. Był również znany z tłumaczenia Boskiej Komedii Dantego.,
Early Years
Longfellow urodził się 27 lutego 1807 roku w Portland w stanie Maine w rodzinie z Nowej Anglii. Jego ojciec, wybitny prawnik, spodziewał się, że syn pójdzie w jego zawodzie. Młody Henry uczęszczał do Portland Academy, prywatnej szkoły, a następnie Bowdoin College w Maine. Wśród jego uczniów był pisarz Nathaniel Hawthorne. Longfellow był doskonałym uczniem, wykazując biegłość w językach obcych., Po ukończeniu studiów, w 1825 roku, zaoferowano mu stanowisko nauczyciela języków nowożytnych w Bowdoin, ale pod warunkiem, że najpierw pojedzie do Europy, na własny koszt, aby badać języki. Tam rozwinął miłość do cywilizacji Starego Świata.
Po powrocie z Europy, ponieważ nauka języków obcych była tak nowa w Ameryce, Longfellow musiał napisać własne podręczniki. Oprócz nauczania opublikował swoją pierwszą książkę Outre-Mer: a Pilgrimage Beyond the Sea, zbiór esejów podróżniczych na temat jego europejskich doświadczeń., Jego praca przyniosła mu profesurę na Uniwersytecie Harvarda w Cambridge w stanie Massachusetts.
Longfellow wyprodukował niektóre ze swoich najlepszych dzieł, takich jak głosy nocy, zbiór wierszy, w tym Hymn do nocy i Psalm życia, który zyskał natychmiastową popularność. Kolejne publikacje, takie jak Ballady i inne wiersze, zawierały „wrak Hesperusa „i” wiejskiego Kowala.”W tym czasie Longfellow wykładał również na Harvardzie i kierował Katedrą języków nowożytnych., Z powodu cięć budżetowych sam zajmował wiele stanowisk dydaktycznych.
popularność Longfellowa wydawała się rosnąć, podobnie jak jego kolekcja dzieł. Pisał na wiele tematów: niewolnictwo w wierszach o niewolnictwie, Literatura Europy w antologii poeci i poezja Europy oraz Indianie amerykańscy w pieśni Hiawatha. Jeden z pierwszych praktyków self-marketingu, Longfellow poszerzył swoją publiczność stając się jednym z najlepiej sprzedających się autorów na świecie.,
późniejsze lata i śmierć
w ciągu ostatnich 20 lat życia Longfellow nadal cieszył się sławą z zaszczytów przyznanych mu w Europie i Ameryce. Wśród wielbicieli jego twórczości byli m.in. królowa Wiktoria, Alfred, Lord Tennyson, Premier William Gladstone, Walt Whitman i Oscar Wilde.
Longfellow również doświadczył więcej smutku w swoim życiu osobistym. W 1861 roku w pożarze domu zginęła jego żona, Fanny, a w tym samym roku kraj pogrążył się w wojnie domowej. Jego młody syn, Charley, uciekł do walki bez jego zgody., Po śmierci żony zaangażował się w tłumaczenie Boskiej Komedii Dantego, monumentalnego dzieła, opublikowanego w 1867 roku.
W marcu 1882 roku Longfellow zachorował na silne bóle żołądka spowodowane ostrym zapaleniem otrzewnej. Z pomocą opium i jego przyjaciół i rodziny, którzy byli z nim, znosił ból przez kilka dni, zanim uległ 24 marca 1882 roku. W chwili śmierci był jednym z najbardziej utytułowanych pisarzy w Ameryce, z majątkiem wartym około 356 000 dolarów.
Życie prywatne
Longfellow ożenił się z Mary Storer Potter, również z zasłużonej rodziny., Zanim rozpoczął studia na Harvardzie, podróżowali do północnej Europy. Podczas pobytu w Niemczech Maria zmarła po poronieniu w 1836 roku. Zdruzgotany Longfellow powrócił do Stanów Zjednoczonych szukając pocieszenia. Zwrócił się ku pisarstwu, kierując swoje osobiste doświadczenia do swojej pracy. Wkrótce opublikował powieść romansową Hyperion, w której bezlitośnie opowiedział o swojej nieodwzajemnionej miłości do Frances Appleton, którą poznał w Europie wkrótce po śmierci pierwszej żony. Po siedmiu latach ożenił się w 1843 roku i miał sześcioro dzieci.