siły nacjonalistyczne – personel wojskowy
nacjonalistyczni dowódcy wojskowi byli znacznie bardziej doświadczeni niż przywódcy republikańscy. Niektórzy żołnierze nacjonalistyczni pochodzili ze słynnej Armii Afryki i dlatego byli wysoko wykwalifikowani, jednak bojownicy w ramach milicji Republikańskiej często nie mieli wcześniejszego doświadczenia wojskowego, a także byli źle wyposażeni.,
jasne przywództwo – rola Franco
nacjonaliści nie byli zjednoczeni ideologicznie – monarchiści chcieli przywrócenia monarchii w miejsce Republiki, Karliści poparli przywrócenie oddzielnej linii do hiszpańskiego tronu, a Falange odrzucili monarchię, chcąc zamiast tego ustanowić Hiszpanię jako faszystowską dyktaturę podobną do hitlerowskiej i Mussoliniego. W przeciwieństwie do Republikanów, jednak w Franco nacjonaliści mieli wyraźnego przywódcę, który był w stanie zjednoczyć różne frakcje strony nacjonalistycznej w jedną siłę.,
Franco był ostrożny, aby nie łączyć się zbyt blisko z Karlistami, Falangistami lub monarchistami, tak aby żadna frakcja nie stała się wyobcowana dla sprawy nacjonalistycznej, co pozwoliło mu ostatecznie połączyć Falange i ruchy Karlistowskie w jedną partię (FET y de las JONS) w kwietniu 1937 roku, pomimo różnic ideologicznych między tymi dwoma grupami. Poza tym, że był bardzo bystry politycznie, Franco był również kompetentny taktycznie – jego decyzja o toczeniu wojny na wyniszczenie trafiła w ręce nacjonalistów, którzy byli lepiej przygotowani i zorganizowani niż Republikanie.,
koszty polityczne interwencji zagranicznej
nacjonaliści otrzymali znacznie lepszy sprzęt wojskowy z Włoch i Niemiec niż Republikanie ze Związku Radzieckiego, ale wpływ polityczny interwencji zagranicznej był również ważny. Pomoc wysłana przez Hitlera i Mussoliniego nie przyniosła nacjonalistom żadnych kosztów politycznych, ponieważ Franco pozostawał pod całkowitą kontrolą sił nacjonalistycznych. Jednak w zamian za pomoc wysłaną Republikanom, Związek Radziecki zażądał, aby komuniści otrzymali wiodące role w rządzie Frontu Ludowego., To zrażało niektóre frakcje republikańskie jako anarchiści z CNT, Trockiści z POUM i umiarkowani liberałowie nie chcieli przyjmować rozkazów od rządu kierowanego przez komunistów.