Klasyczny okres muzyki mógł dać swoją nazwę jako popularny opis dla wszystkich zachodnich wyrafinowanych kompozycji instrumentalnych, ale jego faktyczna oś czasu jest stosunkowo krótka. Wszystkie inne wyznaczone epoki muzyczne mają co najmniej pełny wiek. Jednak epoka klasyczna jest często cytowana jako druga połowa XVIII wieku. Najdłużej Epoka klasycyzmu trwała zaledwie siedemdziesiąt do osiemdziesięciu lat, kończąc się nie później niż w 1820 roku. Pomimo krótkiego okresu, jego wpływ na muzykę instrumentalną był ogromny.,
okres przyjmuje nazwę „Klasyczny” ze względu na filozoficzny i kulturowy powrót do klasycznych wartości starożytności, które w znacznym stopniu wpłynęły na kompozycję muzyczną. Epoka baroku zakończyła pierwszy powrót Europy do filozoficznych i artystycznych wartości klasycznego Rzymu i Grecji. Z kolei Epoka klasycyzmu była wyraźnym zerwaniem ze stylem barokowym. W tym artykule odkryjesz główne cechy muzyki epoki klasycznej, czym różni się ona od tego, co było wcześniej, i jak jej nazwa została użyta jako szerszy termin dla zachodniej muzyki instrumentalnej.,
Krótki opis czym jest muzyka Klasyczna
większość współczesnych fanów muzyki najprawdopodobniej uznałaby za dziwne, że muzyka Klasyczna rozwinęła się z poszukiwania prostszej, czystszej, bardziej humanistycznej ekspresji muzycznej o uniwersalnych cechach i atrakcyjności.
w swoim dążeniu do uniwersalności, Kompozytorzy epoki klasycznej czerpali z kombinacji cech, z których każda przeważała w różnych tradycjach europejskich., Kompozytorzy z Całej Europy czerpali z formalności i precyzji Niemców, lirycznego artyzmu z Włoch oraz cenionego we Francji kunsztu technicznego. Ostatecznie stworzyli rozpoznawalne formy, które każda publiczność mogła zidentyfikować i docenić.
rzeczywiście, pisanie i wykonywanie muzyki, która zachwyciłaby największą liczbę ludzi, było głównym celem kompozytorów epoki klasycznej. Starali się tworzyć utwory o czystym, zrównoważonym i eleganckim brzmieniu., Z tego powodu Muzyka epoki klasycznej jest w dużej mierze homofoniczna z prostszymi melodiami wspartymi na podrzędnych harmoniach i bardziej znaczącymi zastosowaniami akordów. Kompozytorzy coraz częściej używają zwrotów o różnej długości, które są wyraźnie przerywane przez kadencje. Ta zmiana frazowania i zwiększone wykorzystanie kadencji pozwoliło kompozytorom na wykazanie zróżnicowanego zakresu nastroju i ekspresji emocjonalnej w ramach tego samego dzieła.
XIV Symfonia A-dur Haydna, reprezentacyjne dzieło kompozycji wczesnej epoki klasycznej.,
okres klasyczny doczekał się również formalizacji wielu form muzycznych, takich jak symfonia i koncert, które nadal stanowią podstawę małej „c” muzyki klasycznej. Z tą standaryzacją form i prostszych melodii, Kompozytorzy tamtych czasów zamieścili więcej notacji, jak ich utwory mają być wykonywane. Podczas gdy Epoka wirtuoza jeszcze nie nadeszła, indywidualny kompozytor rozpoczął przejście od sługi do kościoła lub dworu do sławnego artysty w epoce klasycznej.,
początki i kontekst okresu klasycznego
Muzyka epoki klasycznej nie powstawała w próżni. Muzyka rozwijała się w szerszej kulturze tego czasu, zwanej epoką Oświecenia, która dzieliła pewne cechy z renesansem, a przede wszystkim z powrotem do starożytnego świata Grecji i Rzymu dla inspiracji kulturowych. Oba okresy poprzedziły czasy, w których Kościół odgrywał dominującą rolę w społeczeństwie, a ludzie byli podporządkowywani jego woli.
natomiast Starożytność miała bardziej humanistyczną wizję., Stwarzało przestrzeń dla indywidualności w kontekście uniwersalnego ideału, który łączył wszystkich we wspólnej ludzkości. Te uniwersalne ideały były wyrażane poprzez obiektywne prawdy, do których wszyscy mogli uzyskać dostęp poprzez rozum, logikę i dialektykę. Pisma Newtona były bardzo wpływowe, ponieważ określały ramy i podstawy formalnych, racjonalnych badań, które mogłyby być wykorzystane do postępu odkryć naukowych. Informacje zebrane za pomocą badań empirycznych mogą być zorganizowane poprzez kategoryzację i hierarchię, poprawiając wspólne zrozumienie świata., W filozofii politycznej pisarze tacy jak Locke i Montesquieu mówili o niezmiennych prawach jednostki, które nie były przyznawane przez zewnętrzną władzę, taką jak kościół lub monarchia, ale istniały w naturze.
na poziomie artystycznym wartości organizacji i logiki prezentowały się poprzez bardziej uporządkowaną estetykę równowagi i elegancji. Sztuki wizualne tego czasu są często nazywane „neoklasycznymi” ze względu na ich wykorzystanie starożytności jako twórczego kamienia kontaktowego.
przykład architektury neoklasycznej na Glyptothek, Königsplatz, Monachium, Niemcy. Zdjęcie autorstwa Diego Delso, dzięki uprzejmości Wikicommons.,
Rzeźba epoki skupiła się na neoklasycznej wizji wyidealizowanej, heroicznej postaci ludzkiej. Houdon był znany z neoklasycznych popiersi współczesnych wielkich, takich jak George Washington i Voltaire. Włoski rzeźbiarz Canova tworzył dzieła pełne postaci, często oparte na starożytnej mitologii, takie jak Trzy Gracje i jego pugiliści. Ci artyści wizualni, jak również Kompozytorzy epoki klasycznej, wierzyli, że samo piękno można osiągnąć poprzez realizację logicznych, obiektywnych reguł, takich jak proporcja i równowaga.
Canova ' s The Three Graces., Zdjęcie autorstwa Yaira Haklai, dzięki uprzejmości Wikicommons.
filozoficzne odrodzenie rozumu i jednostki, wraz z rosnącą, bardziej literacką klasą średnią, zaczęło podważać władzę i kontrolę tradycyjnych władz. Ulepszenia w druku rozprzestrzeniają wiedzę do społeczeństwa poza kontrolą kościoła lub monarchii. Ludzie mogli zacząć krytykować politycznie lokalne mocarstwa i dokonywać własnych wyborów.
w kontekście muzycznym oznaczało to, że Kościół nie był już głównym patronem muzyków i kompozytorów, ani sądów szlacheckich., Arystokratyczne domy były ważnymi mecenasami muzyki w epoce klasycznej, ale klasa średnia z rosnącym bogactwem chciała muzyki w swoich domach i życiu, jak również. Zaczęły się także rozwijać publiczne festiwale muzyczne i występy. Klasa średnia zainteresowała się zostaniem amatorskimi muzykami i gospodarzami, a nie tylko publicznością. Te zmiany społeczne były innymi siłami, które spowodowały stały strumień prostszej, bardziej dostępnej muzyki.,
dla profesjonalnych kompozytorów i muzyków nacisk na naukę i organizację został zastosowany do muzyki poprzez kodyfikację zasad kompozytorskich, co doprowadziło do powstania wielu form muzyki klasycznej, które są nadal używane.
cechy charakterystyczne muzyki epoki klasycznej
Klasyczne wartości racjonalizmu, uniwersalizmu, kosmopolityzmu i elegancji były inspiracją artystyczną dla muzyki epoki klasycznej.,ansitions
świetny przykład klasycznego urządzenia epoki, które zawiera estetyczne i filozoficzne wartości dnia: użycie melodii poprzedzającej/następującej, która prezentuje wyraźny, Linearny melodia podkreślona harmonijną równowagą i wyraźną rozdzielczością oznaczającą koniec części., Oto przykład z pierwszej części Symfonii C-dur Mozarta, K. 551
jak muzyka Klasyczna oddzieliła się od muzyki barokowej
niektóre główne zmiany artystyczne następują jako ewolucje z tego, co było wcześniej, podczas gdy inne wynikają z odrzucenia stylu precedensowego. Wiele z tego, co definiowało muzykę epoki klasycznej, można postrzegać jako odrzucenie walorów estetycznych i cech baroku.
Galant czyli muzyka „wrażliwa” jako odskocznia pomiędzy epokami baroku i klasyki
muzyka barokowa i klasyczna współistniała przez pewien czas., Gusta muzyczne przechodziły przez różne fazy przejściowe, zanim okres baroku naprawdę się skończył. W okresie późnego baroku dominował nowy styl artystyczny zwany ” rokoko.”Rokoko odeszło od sztuki barokowej jako lżejszy, bardziej figlarny styl. Sztuka i architektura baroku są bardzo udekorowane wspaniałymi ozdobami.
w muzyce styl rokokowy nazywany był stylem Galantowym lub wrażliwym. Bardziej elegancka i powściągliwa niż muzyka barokowa, ale i mniej poważna. Kompozytorzy cieszyli się modnym stylem ze względu na jego bardziej harmonijny aspekt., Jednak rosnące poczucie, że ornamenty w stylu Galant są płytkie i tylko dekoracyjne, nie zgadzało się dobrze z filozoficznymi, uporządkowanymi preferencjami Oświecenia. Stąd ostateczne zerwanie z barokowymi wartościami i formami artystycznymi.,
wyraźne rozróżnienie pomiędzy muzyką barokową i klasyczną
można dostrzec cechy epoki klasycznej, charakteryzujące się jej naturalnym, prostszym stylem uważanym za odzwierciedlający obiektywny standard dobrego smaku, w wyraźnym reliefie w porównaniu z muzyką barokową:
- muzyka barokowa była bardziej ozdobna, przede wszystkim polifoniczna z bardziej skomplikowaną fakturą, która nadawała jej głęboko nienaturalny dźwięk, podczas gdy muzyka epoki klasycznej wykorzystywała prostsze faktury, aby zapewnić bardziej naturalną, melodyjną atmosferę.,
- podczas gdy Muzyka epoki klasycznej ma Linearny fundament, przerywany wyraźnymi, oddzielnymi frazami, które mogą mieć własne centrum emocjonalne, barokowa kompozycja z cyklem melodycznych i rytmicznych wzorców, które koncentrują się na jednym nastroju.
- Kompozytorzy epoki klasycznej zrezygnowali z basso continuo, stałego, ciągłego akompaniamentu, który był rytmicznym i harmonicznym fundamentem kompozycji barokowej. Kompozytorzy pisali specyficzne linie basowe i harmonie towarzyszące każdemu dziełu, które istniały w równowadze z melodią.,
- Kompozytorzy epoki klasycznej zapewniali zwiększoną notację, ponieważ większość rozkwitu artystycznego wynikała z tempa i dynamiki, a wszystkie części zostały napisane w celu połączenia się w spójne frazy w całym utworze.
- bogato teksturowana muzyka barokowa, zdominowana tonem przez klawesyn, kontrastuje z bardziej naturalnie brzmiącymi instrumentami preferowanymi przez klasyczną publiczność, takimi jak smyczki i instrumenty dęte drewniane.,
od szkoły Manheima do klasycyzmu Wiedeńskiego
Szkoła Manheima, mieszcząca się na niemieckim dworze królewskim, rozrosła się w okresie pokrywania się baroku z klasycyzmem i jego stylami przejściowymi. Kompozytorzy Manheimscy, działający w połowie XVIII wieku, byli pierwszymi odbiorcami i innowatorami norm muzyki klasycznej, które zostały w pełni rozwinięte i skodyfikowane później w epoce klasycznej. Znakomitym przykładem tego czasu jest kompozytor szkoły manheima Carl Stamitz, w jego utworach widoczne są pewne elementy stylu Galant, a także wykorzystanie formy sonatowej.,
I Koncert Altówkowy D-dur Stamitza
pod koniec XVIII wieku nastąpił szczyt epoki klasycyzmu z klasycyzmem Wiedeńskim, czasem określanym jako pierwsza szkoła Wiedeńska. Wiedeń był artystycznym i kulturalnym epicentrum Europy. Zebrali się tam wszyscy wielcy i dobrzy kompozytorzy, w tym Mozart, Haydn i Beethoven.
To właśnie w środkowej i późnej fazie ery klasycznej ustaliła się skodyfikowana forma muzyczna, taka jak symfonia i forma sonatowa., Był to również szczyt wartości muzyki epoki klasycznej, o czym świadczy Kwartet smyczkowy F-dur op.59, nr 1 (1806) Beethovena.
Ewolucja form muzycznych
mając szlacheckich, prowincjonalnych patronów, a nie lokalny kościół czy dwór królewski z niemal nieograniczonymi zasobami, często pozostawiali kompozytorów klasycznych z mniejszą liczbą muzyków o różnych umiejętnościach. Ten względny niedostatek dobrze współgra z wartościami epoki Oświecenia prostszej, uniwersalnej muzyki, którą mogli podziwiać, a nawet wykonywać miłośnicy muzyki Średniej klasy. Efektem tego był rozwój muzyki kameralnej w epoce klasycznej., Przykłady:
- formy muzyki kameralnej popularnie granej na koncertach i festiwalach plenerowych, takich jak divertimenti, serenady i Nokturny
Eine kleine Nachtmusik kV 525
- kwartet smyczkowy, który wyrósł z barokowej Sonaty tria, ale w ewolucji klasycznej, nadał każdemu z czterech instrumentów wyraźny głos.
Haydn ' s String Quartet op.33, No.,ul>
standaryzacja formy sonatowej była niezbędnym elementem formalizacji czteroczęściowej symfonii., W tej epoce forma sonatowa została skodyfikowana w jej projekt ekspozycji-rozwoju – rekapitulacji poszukiwań tematycznych.
w epoce klasycznej rozwinęły się dwie inne formy muzyczne, które zastąpiły barokowe concerto grosso, formę mniejszych grup instrumentów grających przeciwko większej orkiestrze:
- koncert solowy, który podkreślał umiejętności poszczególnych solistów i był atrakcyjnym atrakcją dla koncertów publicznych. Koncert solowy istniał w epoce baroku, ale został skomponowany na szerszą gamę instrumentów ze względu na swoją popularność w okresie klasycznym.,
- Symfonia koncertująca (lub sinfonia concertante), w której używa się wielu grup solistów, które kontrastują ze sobą i orkiestrą.
Joseph Boulogne”s, Chevalier de Saint Georges, Symphonie concertante in G Major
kolejnym popularnym formatem muzycznym, który pojawił się w epoce klasycznej, była opera komiczna. W tym okresie nie było tak poważnej opery. Był i często czerpał z opowieści z mitologii greckiej, jak Orfeo ed Eurydyka Glucka.,
opera komiczna, czyli opera buffa, opowiadała historie codziennych ludzi w szalonych okolicznościach lub w epickim poszukiwaniu miłości – nie inaczej niż w sitcomowym stylu telewizji, ale z większą ilością muzyki. Na przykład”S Mozart” s Cosi fan Tutte, gdzie dwóch żołnierzy obstawia, czy ich dziewczyny mogą pozostać wierne.
Ewolucja orkiestr i instrumentów w okresie klasycyzmu
jednym z głównych odstępstw od epoki baroku było zniknięcie klawesynu z kompozycji epoki klasycyzmu., Pianoforte zastąpił go w połowie XVIII wieku, ale nie był instrumentem Centralnym w utworach, tak jak klawesyn. Jednak pojawienie się fortepianu, tak jak znamy go dzisiaj, pojawiło się pod koniec XVIII wieku i kompozytorzy klasyczni pokochali go, pisząc wiele koncertów i sonat.
struny nabrały większego znaczenia, ze względu na ich szczególną zdolność do najlepszego odzwierciedlenia ludzkiego głosu. Ten ludzki, naturalny element przemawiał do klasycznych odbiorców., Mozart sformalizował sonatę skrzypcową z akompaniamentem fortepianu w epoce klasycznej, która zazwyczaj zawierała dwie części. 21 Sonata skrzypcowa e-moll Mozarta
Instrumenty Dęte Drewniane również odegrały znaczącą rolę i po raz pierwszy stały się odrębną sekcją w orkiestrze. Podobnie jak struny, instrumenty dęte drewniane były cenione za ich zdolność do produkcji naturalnych, eleganckich dźwięków. Liczba i rodzaj instrumentów dętych drewnianych i waltorni, które stały się standardem w orkiestrze, rosła.
cała orkiestra rozrosła się i została ustandaryzowana w okresie klasycznym., Jego podstawowy format czterech sekcji instrumentalnych został ustalony przez kompozytorów szkoły Manheima. Później, w okresie klasycznym, standardowa wielkość orkiestry wzrosła, dodając wielokrotności do istniejących instrumentów, zwłaszcza w sekcjach dętych drewnianych i waltorni. Włączenie nowych instrumentów, takich jak puzon i waltornia, również przyczyniło się do powstania większej orkiestry.
odkrywając kompozytorów epoki klasycznej i ich dzieła
zasmakowałeś już trzech głównych postaci epoki klasycznej: Haydna, Mozarta i Beethovena., Choć są one niezbędne do doceniania muzyki epoki klasycznej, byli inni utalentowani kompozytorzy i dzieła warte uwagi z tamtych czasów. Sprawdź naszą listę 10 kompozytorów klasycznych, które musisz znać, aby poznać głębiej, jak w szerszej gamie kompozytorów klasycznych.
Jeśli sample muzyczne tutaj nie są wystarczające (a nie są), zebraliśmy również 20 najlepszych kompozycji z okresu klasycznego wszech czasów.
Jak to z klasyczną symetrią i prostotą!,
epoka klasyczna stawia podwaliny pod bardziej osobiste eksploracje epoki romantycznej
piękno form standaryzacyjnych polega na tym, że służą one jako płodny punkt wyjścia do dalszych innowacji. Nawet w późniejszych fazach samego okresu klasycznego Kompozytorzy klasyczni bawili się już tymi samymi formami, które zorganizowali.
na przykład większa Orkiestra stała się wehikułem intensywnej, Wielkiej ekspresji. Tak więc, z pomocą Beethovena, był katalizatorem w zapoczątkowaniu epoki romantyzmu. Posłuchaj jego III Symfonii Es-dur (Eroica).