kleptomania, nawracający przymus kradzieży bez względu na wartość lub wykorzystanie skradzionych przedmiotów. Chociaż powszechnie znany i czasami używany jako próba obrony prawnej przez aresztowanych złodziei, prawdziwa kleptomania jest dość rzadkim zaburzeniem psychicznym. Kleptoman może ukrywać, rozdawać lub potajemnie zwracać skradzione przedmioty, ale rzadko z nich korzysta lub próbuje zyskać na ich odsprzedaży. Kleptoman zwykle ma ekonomiczne środki, aby kupić to, co kradnie i uzyskuje satysfakcję z samej kradzieży, a nie z jej przedmiotu.,
kleptomania jest klasyfikowana jako zaburzenie kontroli impulsów, co oznacza, że ofiara nie jest w stanie przezwyciężyć pragnienia kradzieży i odczuwa rosnące napięcie z próbami oporu, dopóki uleganie impulsowi nie da uwolnienia. W niektórych przypadkach skradzione przedmioty mogą mieć symboliczne znaczenie seksualne lub inne dla kleptomana, ale seksualne aspekty zaburzenia nie zawsze są oczywiste.,
psychoterapia może być skuteczna w łagodzeniu zaburzeń, ale niewielu kleptomanów szuka pomocy, chyba że zostaną przyłapani na kradzieży lub zostaną skierowani do psychiatry w celu leczenia depresji lub lęku związanego z ich obawami przed zatrzymaniem.