po odpowiednim przygotowaniu (patrz Opieka okołooperacyjna) laparotomia eksploracyjna jest wykonywana w następujący sposób.
nacięcie linii środkowej i otwarcie otrzewnej
pionowe nacięcie linii środkowej jest najlepszym wyborem: umożliwia szybkie wejście do otrzewnej i jest stosunkowo bezkrwawe i bezpieczne. Nacięcie może być wykonane w górnej, środkowej lub dolnej linii środkowej, w zależności od przewidywanej patologii, i może być przedłużony w dowolnym kierunku, jeśli to konieczne., Ekspozycja otrzewnej nigdy nie powinna być zagrożona, próbując utrzymać małe nacięcie.
skóra jest nacinana nożem chirurgicznym. Urządzenie electrocautery może być używany zamiast tradycyjnego skalpela do dokonywania nacięcia; nacięcia skóry wykonane przez cięcie diatermii są szybsze, są związane z mniejszą utratą krwi i nie wykazują żadnej znaczącej różnicy w szybkości powikłań rany, blizny kosmesis, lub ból pooperacyjny.
Nacięcie jest następnie pogłębiane przez tłuszcz podskórny (patrz rysunek poniżej)., Elektrodiatermia w trybie koagulacji zapewnia bezkrwawy dostęp przez tę warstwę. Linea alba jest identyfikowana jako lśniąca warstwa głęboko do tkanek podskórnych.
nacięcie górnej linii środkowej. Nacięcie jest pogłębione przez tkankę podskórną, aby odsłonić linea alba. orientacja włókien na linea alba jest doceniana; włókna te są skierowane przyśrodkowo i podrzędnie z obu stron, a linia środkowa jest identyfikowana jako oś, na której krzyżują się., Jest to otwierane ostrożnie za pomocą elektrodiatermii lub ciężkich nożyczek Mayo (patrz zdjęcia poniżej).
Linea alba dzieli się na 
nacięcie brzucha jest zakończone w celu odsłonięcia narządów wewnątrz jamy brzusznej. należy dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć uszkodzenia zawartości dootrzewnowej. Można to zrobić, podnosząc otrzewną w dwóch prostych kleszczach tętnic umieszczonych blisko siebie pod kątem prostym do nacięcia., Należy wykonać staranne badanie palpacyjne, aby upewnić się, że nie jelito lub omentum jest odbierany w kleszczach tętnicy.
w przypadku ponownej operacji konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności, ponieważ jelito bazowe może przylegać do otrzewnej ciemieniowej. W takich przypadkach otrzewna jest otwierana w miejscu dziewiczym, najlepiej przez odpowiednie rozciągnięcie nacięcia.
eksploracja jamy brzusznej
etapy eksploracji zależą od początkowych ustaleń i są regulowane przez zasady systematycznego badania i priorytetu dla manewrów ratujących życie.,
masywny hemoperitoneum sugeruje dwie rzeczy. Po pierwsze, pacjent może mieć główne źródło krwawienia. Po drugie, obecność krwi w otrzewnej zakłóci odpowiednie badanie. Idealną strategią jest wyciągnięcie jelita cienkiego i jego krezki z jamy otrzewnej, szybkie odsysanie krwi w otrzewnej i umieszczenie klocków do laparotomii w czterech ćwiartkach otrzewnej. Po wykonaniu tej czynności, każdy pad jest ostrożnie usuwany, aby umożliwić kontrolę każdego kwadrantu.,
w przypadku braku masywnego hemoperitoneum identyfikacja źródła krwawienia jest znacznie łatwiejsza. Wspólne źródła obejmują urazy wątroby (patrz obraz poniżej) lub śledziony, pęknięte ciąże pozamaciczne, łzy krezki, puste urazy trzewne, tętniaki aorty, i śledziony lub tętniaków tętnicy wątrobowej. Po zidentyfikowaniu źródła krwawienia należy podjąć niezbędne środki naprawcze.
uszkodzenie wątroby u ofiary wypadku drogowego, u której wystąpiła hemoperitoneum., jeśli stwierdzono zawartość jelitową, są one odsysane za pomocą cewnika ssącego miski i poszukiwane jest źródło zanieczyszczenia jelitowego. Wyszukiwanie to musi być wykonywane systematycznie, począwszy od żołądka. Przedni aspekt żołądka jest sprawdzany pod kątem perforacji, a następnie dwunastnicy.
następnie dokładnie bada się jelito cienkie, zaczynając od zgięcia dwunastnicy.
każdy segment jelita jest utrzymywany przez chirurga, a wszystkie powierzchnie są kontrolowane., Wszelkie bruzdy na powierzchni serosalu są delikatnie oddzielone, aby umożliwić identyfikację leżącej perforacji(patrz rysunek poniżej).
laparotomia u pacjenta z zapaleniem otrzewnej. Obraz przedstawia perforowany wrzód dwunastnicy. Jeśli w jelicie cienkim nie znajduje się źródło treści jelitowej, bada się wyrostek robaczkowy, a następnie okrężnicę. Każda perforacja znaleziona w jelicie jest kontrolowana., Metody kontroli źródła obejmują bezpośrednią naprawę, naprawę buttressed, resekcję i zespolenie lub exterioryzację perforacji z tworzeniem stomii. Wybór między różnymi opcjami zależy od miejsca perforacji, podejrzewanej patologii, zakresu choroby i stanu fizjologicznego pacjenta.
u pacjentów z niedrożnością jelit możliwe wyniki laparotomii rozpoznawczej obejmują adhezyjną niedrożność jelit, pojedyncze pasmo dootrzewnowe z uciskiem lub skręceniem jelit oraz guzy (patrz zdjęcia poniżej).,
laparotomia u pacjenta z niedrożnością jelit. Wewnątrzoperacyjnie stwierdzono pojedyncze pasmo otrzewnowe powodujące niedrożność jelit. 
laparotomia u pacjenta z ostrą niedrożnością jelit. Sigmoid volvulus z zgorzeli stwierdzono śródoperacyjnie. 
wielokrotne złogi omenalne u pacjenta z rozsianym rakiem żołądka., 
liczne złogi przerzutowe w jelicie cienkim u pacjentów z nowotworem jelita grubego. etap laparotomii powinien obejmować dokładne wyszukiwanie ognisk nowotworu złośliwego, splenektomię, biopsje klinowe i rdzeniowe wątroby oraz pobieranie próbek zaotrzewnowych węzłów chłonnych. U kobiet przed menopauzą jajoropeksja jest wykonywana w oczekiwaniu na radioterapię.
zakończenie i zamknięcie
umieszczenie kanalizacji po laparotomii rozpoznawczej jest nadal przedmiotem dyskusji., Obecnie dostępne dowody są niewystarczające, aby poprzeć rutynowe umieszczanie drenażu. Pacjenci z rozległym skażeniem mogą korzystać z drenów w przestrzeni podhepatycznej i miednicy.
Po zakończeniu zabiegu ściana brzucha jest zamknięta. Przed zamknięciem należy jednak dwukrotnie sprawdzić liczbę instrumentów i podkładek. Chirurg powinien ręcznie sprawdzić otrzewną pod kątem jakichkolwiek zachowanych podkładek lub instrumentów, nawet jeśli pielęgniarka peeling stwierdzi, że liczba jest prawidłowa.,
Zamknięcie odbywa się z nieabsorbowalnym materiałem szwu (np. polipropylen) lub opóźnionym wchłanialnym materiałem szwu (np. polidioksanon) w szwach ciągłych lub przerwanych. Standardowe podejście polega na umieszczeniu szwów około 1 cm od krawędzi naciętej linea alba, zachowując odległość 1 cm między kolejnymi ukąszeniami.,
czasami technika zamykania Smead-Jones (tj. jednowarstwowe zamknięcie masy) może być stosowana do zamykania brzucha, jeśli ściana brzucha jest otynkowana, a oddzielne warstwy są niedostępne w wyniku wcześniejszych operacji. Technika ta wykorzystuje szew ósemki.
czasami zamknięcie może być utrudnione przez obrzęk lub rozdęte jelita. W takich okolicznościach wymuszone zamknięcie może mieć niekorzystne skutki pooperacyjne w postaci upośledzonej wentylacji, nadciśnienia wewnątrzbrzusznego,bólu i wyłuskiwania., W takich przypadkach lepszym rozwiązaniem może być laparostomia i opóźnione zamknięcie.