nefropatia IgA, zidentyfikowana 50 lat temu we Francji, jest najczęstszą chorobą kłębuszkową na świecie. Przebieg jest zmienny, ale w większości przypadków występuje nieustający spadek czynności nerek, osiągając schyłkową niewydolność nerek w 10-60% przypadków po 10 latach i w 40% po 20 latach. Dane te uzasadniają zainteresowanie znalezieniem odpowiedniego podejścia terapeutycznego, szczególnie w postępujących przypadkach., Leczenie podtrzymujące, w tym inhibitory układu renina-angiotensyna, jest priorytetem w przypadkach powoli pogarszającej się czynności nerek, szczególnie w przypadku wystąpienia białkomoczu. W ostatnim randomizowanym i kontrolowanym badaniu klinicznym dotyczącym leczenia wspomagającego i immunosupresyjnego w leczeniu postępującej nefropatii IgA (STOP-IgAN) podkreślono korzyści płynące ze ścisłego leczenia podtrzymującego, w tym również zmian stylu życia, ograniczenia stężenia białka i soli., Istnieją jednak wyraźne dowody z badań obserwacyjnych (w tym z europejskiego badania walidacyjnego klasyfikacji oksfordzkiej nefropatii IgA ) oraz z nowego randomizowanego i kontrolowanego badania (ocena terapeutyczna steroidów w nefropatii IgA Global), wskazujące na dodatkowe korzyści z leczenia kortykosteroidami u pacjentów z nefropatią białkowo-moczanową IgA. Jednak obecne schematy leczenia niosą ze sobą poważne skutki uboczne, głównie powikłania zakaźne, które wskazują na potrzebę mniej toksycznych interwencji., Niedawne skupienie się na roli osi jelitowo-nerkowej w nefropatii IgA doprowadziło do poszukiwania preparatów kortykosteroidowych ukierunkowanych na układ immunologiczny błony śluzowej jelit (tkankę limfoidalną związaną z jelitem). Badanie nefigan uzyskało interesujące wyniki w zakresie zmniejszenia białkomoczu i stabilizacji czynności nerek przy użyciu postaci budezonidu umożliwiającej selektywne dostarczanie leku w miejsca tkanki limfatycznej związane z jelitami. Zdarzenia niepożądane, zwłaszcza zakażenia, nie były klinicznie istotne., Możliwość indywidualnego podejścia do leczenia w zależności od zmian biopsji nerki (wynik Oxford MEST) jest poparta kilkoma niekontrolowanymi badaniami i zasługuje na dużą uwagę w najbliższej przyszłości. Nowe możliwości leczenia nefropatii IgA obejmują leki skierowane na BAFF, czynnik limfocytów B kluczowy dla syntezy IgA lub ukierunkowanie na układ dopełniacza, a także możliwość bezpośredniego działania na zdeponowaną IgA poprzez selektywne trawienie proteazy.