cztery lata później, w 1937 roku—ponownie po pracy głównie nad projektami, których nigdy nie zbudowano—Mies przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Wkrótce po przyjeździe do kraju otrzymał nominację na dyrektora School of Architecture w Chicago ' s Armour Institute (później Illinois Institute of Technology)., Mies pełnił funkcję dyrektora szkoły przez następne 20 lat, a gdy przeszedł na emeryturę w 1958 roku, szkoła stała się znana na całym świecie ze zdyscyplinowanych metod nauczania, a także ze swojego kampusu, który mies zaprojektował w latach 1939-41. Sześcienna prostota oznaczała budynki kampusu, które można było łatwo dostosować do zróżnicowanych wymagań szkoły. Odsłonięta stal konstrukcyjna, duże powierzchnie szkła odzwierciedlające teren kampusu i żółto-brązowa cegła były podstawowymi materiałami używanymi.
wiele zleceń, jakie otrzymywało jego biuro architektoniczne po II wojnie światowej, dało Mies unikalne możliwości realizacji dużych projektów, wśród nich kilka wieżowców, które są pomyślane jako stalowe szkielety pokryte szklanymi fasadami kurtynowymi., Do najważniejszych zleceń należą: the Promontory Apartments w Chicago (1949), The Lake Shore Drive Apartments (1949-51) w tym mieście oraz The Seagram Building (1956-58) w Nowym Jorku, wieżowiec biurowy ze szkłem, brązem i marmurem, który Mies zaprojektował wspólnie z Philipem Johnsonem. Budynki te są przykładem słynnej Zasady Miesa, że „mniej znaczy więcej” i pokazują, pomimo surowego i szczerego użycia najnowocześniejszych materiałów, jego wyjątkowe poczucie proporcji i skrajną troskę o szczegóły., Styl Międzynarodowy, z uznanym przez Miesa czołowym mistrzem, osiągnął w tym czasie swój zenit. Stany Zjednoczone w latach 50. wierzyły w postęp materialny i techniczny, który wydawał się podobny do wcześniejszego niemieckiego pojęcia Gesamtkultur. Wzorowane na miesjańskim stalowo-szklane budynki biurowe pojawiły się w całych Stanach Zjednoczonych, a nawet na całym świecie.,