Mur Hadriana jest pozostałością kamiennych fortyfikacji zbudowanych przez Imperium Rzymskie po jego podboju Brytanii w II wieku naszej ery oryginalna struktura rozciągnęła się ponad 70 mil przez północną angielską wieś od rzeki Tyne w pobliżu miasta Newcastle i Morza Północnego, na zachód do Morza Irlandzkiego. Mur Hadriana zawierał szereg fortów, a także rów mający chronić przed najeźdźcami. Pozostałości kamiennego muru są nadal widoczne w wielu miejscach.,
wbrew powszechnemu przekonaniu, Mur Hadriana nie służył, ani nigdy nie służył jako granica między Anglią i Szkocją, dwoma z czterech krajów, które tworzą Wielką Brytanię. Jednak ma znaczenie jako Światowego Dziedzictwa UNESCO i główną atrakcją turystyczną.
Rzymianie najeżdżają Brytanię
Rzymianie po raz pierwszy próbowali najechać wyspę znaną obecnie jako Brytania w 55 r.p. n. e., podczas rządów cesarza Juliusza Cezara.,
chociaż manewr militarny Cezara nie powiódł się, armie Cesarstwa Rzymskiego ponownie wykonały ruch, aby podbić wyspę, która była zaludniona i rządzona przez różne plemiona celtyckie, na rozkaz cesarza Klaudiusza, w 43 r.n. e.
Klaudiusz wysłał Aulusa Plaucjusza i około 24 000 żołnierzy do Wielkiej Brytanii, a do 79 r. n. e. zdobyli kontrolę nad terytorium, które obecnie składa się z Walii i południowej Anglii. Jednak wciąż napotykali zacięty opór ze strony celtyckich wojowników w dzisiejszej północnej Anglii.,
Kaledończycy
pod rządami cesarza Wespazjana Rzymianie desperacko chcieli, aby Region znany obecnie jako Szkocja stał się częścią ich rosnącego Imperium. Jednak szkoccy bojownicy, znani jako Kaledończycy, walczyli wytrwale.
dopiero rzymscy żołnierze, pod wodzą Juliusza agricoli, pokonali Kaledończyków, zabijając około 30 000 w 81 r.n. e., Imperium mogło uznać przynajmniej część Szkocji pod swoją kontrolą. Mimo to Kaledończycy, którzy przeżyli atak agricoli, uciekli na wzgórza i pozostali upartymi przeciwnikami Rzymian.,
w następnych dziesięcioleciach Kaledończycy nadal byli kłopotliwi, przeprowadzając liczne ataki na północną placówkę Imperium.
cesarz Hadrian
Kiedy cesarz Hadrian doszedł do władzy w 117 R., Rzymianie nie starali się już rozszerzać swojego terytorium. Zamiast tego chcieli chronić to, co mieli – przed Kaledończykami i innymi.
pod rozkazami Hadriana, rzymscy gubernatorzy Brytanii zaczęli budować mur, który później został nazwany na cześć cesarza, aby bronić części Brytanii, którą kontrolowali przed atakiem., Według słów Hadriana chcieli „oddzielić Rzymian od barbarzyńców” na północ.
gdzie jest Mur Hadriana?
Mur Hadriana znajduje się w pobliżu granicy między współczesną Szkocją a Anglią. Biegnie w kierunku wschód-zachód, od Wallsend i Newcastle nad rzeką Tyne na wschodzie, podróżując około 73 mil na zachód do Bowness-on-Solway na Solway Firth.
budowa muru trwała co najmniej sześć lat., Budowa rozpoczęła się na wschodnim krańcu i ruszyła na zachód. Prace ukończyli rzymscy żołnierze.
historycy uważają, że pierwotny plan zakładał zbudowanie muru z kamienia lub murawy, poprzecinanego szerokim, głębokim rowem. MUR miał posiadać strzeżoną bramę co milę, z dwiema wieżami obserwacyjnymi pomiędzy każdą bramą.
ostatecznie do muru dodano 14 fortów, które zostały wzmocnione przez „roboty ziemne” znane jako Vallum na południu. Jest to w zasadzie duży kopiec zaprojektowany, aby służyć jako kolejny wał obronny.,
ze wszystkich tych budowli pozostała tylko część oryginalnego muru i Vallum.
chociaż ścieżka Muru Hadriana w niektórych miejscach pokrywa się z tym, co obecnie stanowi granicę między Anglią i Szkocją, mur ten jest w znacznej odległości od współczesnej granicy w innych. W ten sposób nigdy nie odegrał roli w rysowaniu obecnej granicy.
MUR Antonina
pomimo znaczącego przedsięwzięcia w jego budowie, następca Hadriana jako rzymskiej głowy państwa, Antoninus Pius, porzucił mur po śmierci tego pierwszego w 138 r. n. e.,
na rozkaz Antoninusa żołnierze rzymscy rozpoczęli budowę nowego muru około 100 mil na północ, w dzisiejszej południowej Szkocji. Stało się to znane jako ściana Antonina. Był wykonany z murawy i był mniej więcej o połowę dłuższy od Muru Hadriana, chociaż zawierał więcej fortów niż jego poprzednik.
podobnie jak cesarze przed nim, Antoninus nigdy nie był w stanie naprawdę pokonać północnych plemion, a budowa muru Antonina została ostatecznie porzucona.,
John Clayton
to, że część Muru Hadriana pozostaje stojąc do dziś, w dużej mierze przypisuje się pracy Johna Claytona, urzędnika w rządzie miejskim Newcastle i badacza starożytności, w 19 wieku.
aby zapobiec usuwaniu kamieni z pierwotnego muru w celu budowy domów i / lub dróg, Clayton zaczął wykupywać okoliczne grunty. Założył gospodarstwa rolne i wykorzystywał dochody z tych gospodarstw na sfinansowanie prac renowacyjnych na murze Hadriana.,
chociaż znaczna część ziemi została utracona po śmierci Claytona w 1890 roku, National Trust of the United Kingdom, organizacja zajmująca się ochroną przyrody, zaczęła ponownie nabywać ją fragmentarycznie w XX wieku.
spacer po ścianie Hadriana
w 1987 roku Ściana Hadriana została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Pozostaje niestrzeżony, co oznacza, że turyści odwiedzający witrynę mają nieograniczony dostęp, pomimo obaw o szkody.
niedawno, kiedy Londyn był gospodarzem Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2012 roku, Ściana Hadriana była częścią instalacji artystycznej o nazwie „Connecting Light.,”
spacer po ścianie Hadriana pozostaje popularną aktywnością turystyczną, a ściana została wpisana na listę Guardian 's” Where to Go in 2017″. Centrum informacji turystycznej