Nikita Chruszczow, podczas podpisania Traktatu o zakazie prób jądrowych 1963. © Chruszczow był przywódcą Związku Radzieckiego w latach 1955-1964, po Józefie Stalinie. Przewodniczył kryzysowi kubańskiemu.
Nikita Siergiejewicz Chruszczow urodził się w 1894 roku w biednej rodzinie niedaleko Kurska w południowo-zachodniej Rosji. Otrzymał bardzo mało formalnego wykształcenia. W 1918 wstąpił do partii bolszewickiej i służył w Armii Czerwonej podczas rosyjskiej wojny domowej.,
w 1929 roku Chruszczow przeniósł się do Moskwy, aby uczęszczać do stalinowskiej Akademii przemysłowej. W 1931 rozpoczął pracę w Partii Komunistycznej, awansując w jej szeregach, by w 1938 zostać pierwszym sekretarzem Moskiewskiego miejskiego komitetu partyjnego. W następnym roku został członkiem Biura Politycznego, najwyższego organu decyzyjnego Partii Komunistycznej. Podczas ii Wojny Światowej Chruszczow pracował jako komisarz polityczny w armii.
Stalin zmarł w marcu 1953 roku. Chruszczow został liderem partii wkrótce potem, ale zajęło mu kilka lat, aby umocnić swoją pozycję., W lutym 1956 wygłosił tajne przemówienie na XX kongresie partii, potępiając Stalina. Wywołało to sensację w Partii Komunistycznej i na Zachodzie, choć Chruszczow nie wspomniał o swojej roli w stalinowskim terrorze.
przemówienie zapoczątkowało kampanię „de-Stalinizacji”. Chruszczow starał się również poprawić standardy życia Sowietów i umożliwić większą swobodę w życiu kulturalnym i intelektualnym. W połowie lat 50. rozpoczął kampanię „dziewicze ziemie”, mającą na celu zachęcenie rolnictwa na wcześniej nieużytkowanych gruntach w Republice Kazachskiej (Kazachstan)., Zainwestował w Radziecki program kosmiczny, którego efektem był lot w 1957 roku Sputnika I, pierwszego statku kosmicznego na orbicie okołoziemskiej.
w relacjach z Zachodem okres rządów Chruszczowa był naznaczony serią kryzysów – zestrzeleniem amerykańskiego samolotu szpiegowskiego U2 nad Związkiem Radzieckim w 1960 roku, budową muru berlińskiego w 1961 roku i, co najważniejsze, kubańskim kryzysem rakietowym w 1962 roku, który doprowadził świat na skraj wojny nuklearnej. Mimo to Chruszczow próbował również prowadzić politykę współistnienia z Zachodem., Ta zmiana doktryny, wraz z odrzuceniem stalinizmu przez Chruszczowa, doprowadziła do rozłamu z komunistycznymi Chinami w 1960 roku.
co istotne, Chruszczow nie był przygotowany na rozluźnienie uścisku Związku Radzieckiego na jego państwach satelickich w Europie Wschodniej, a w 1956 r.brutalnie stłumiono powstanie na Węgrzech przeciwko władzy komunistycznej.
w 1964 roku Chruszczow wyobcował sobie większość sowieckiej elity i został zmuszony do przejścia na emeryturę przez przeciwników kierowanych przez Leonida Breżniewa. Chruszczow zmarł 11 września 1971 w Moskwie.