poważne zakażenie enterokokami opornymi na wankomycynę (VRE) zwykle występuje u pacjentów ze znacznie upośledzoną obroną gospodarza i poważnymi współistniejącymi chorobami, co zwiększa znaczenie skutecznego leczenia przeciwdrobnoustrojowego., Ocena skuteczności przeciwbakteryjnej przeciwko VRE była utrudniona ze względu na brak ramienia (- ów) leczenia porównawczego, złożone wymagania dotyczące leczenia, w tym operacje chirurgiczne, oraz zaawansowaną ciężkość choroby związaną z wysoką śmiertelnością surową. Opcje leczenia obejmują dostępne środki, które nie mają specyficznego zatwierdzenia VRE (chloramfenikol, doksycyklina, ampicylina w dużych dawkach lub ampicylina / sulbaktam)i nitrofurantoina (do infekcji dolnych dróg moczowych). Rola kombinacji środków przeciwdrobnoustrojowych, które wykazały skuteczność in vitro lub na zwierzęcym modelu in vivo, nie została jeszcze ustalona., Dwa nowe środki przeciwdrobnoustrojowe (chinuprystyna/ dalfoprystyna i linezolid) okazały się zatwierdzonymi opcjami terapeutycznymi dla opornych na wankomycynę Enterococcus faecium na podstawie wrażliwości in vitro i skuteczności klinicznej z wieloośrodkowych badań klinicznych sponsorowanych przez firmę farmaceutyczną. Chinuprystyna / dalfoprystyna jest streptograminą, która upośledza syntezę białek bakteryjnych zarówno na wczesnych etapach wydłużania łańcucha peptydowego, jak i na późnych etapach wytłaczania łańcucha peptydowego. Wykazuje działanie bakteriostatyczne przeciwko opornemu na wankomycynę E., faecium, ale nie jest aktywne przeciwko Enterococcus faecalis(MIC (90 )= 16 microg/ml). W nieporównywalnym, nieporównywalnym programie do stosowania w nagłych przypadkach u pacjentów zakażonych izolatami Gram-dodatnimi opornymi lub opornymi na konwencjonalne leczenie lub nietolerującymi konwencjonalnego leczenia, chinuprystyna/dalfoprystyna podawano w dawce 7,5 mg / kg mc.co 8 godzin. Odsetek odpowiedzi klinicznej w podgrupie ocenianej bakteriologicznie wynosił 70,5%, a odpowiedź ogólną 65,8% (korzystny wynik kliniczny i bakteriologiczny)., Oporność na chinuprystynę/dalfoprystynę podczas leczenia obserwowano u 6/338 (1,8%) szczepów VRE. Ból mięśni/ból stawów był najczęstszym działaniem niepożądanym ograniczającym leczenie. Badania in vitro, które łączą chinuprystynę/dalfoprystynę z ampicyliną lub doksycyliną wykazały nasilone efekty zabijania przeciwko VRE; jednak kliniczne zastosowanie terapii skojarzonej pozostaje nierozstrzygnięte. Linezolid, związek oksazolidynonu, który działa poprzez hamowanie tworzenia się kompleksu bakteryjnego inicjacji przedtranslacyjnej, wykazuje działanie bakteriostatyczne wobec opornych na wankomycynę E., faecium(MIC (90) = 2 do 4 mikrog / ml) i E. faecalis (MIC(90) = 2 do 4 mikrog / ml). Lek ten był badany w podobnym protokole awaryjnego stosowania w przypadku wielopoopornych zakażeń Gram-dodatnich. 55 ze 133 pacjentów, którzy mogli poddać się ocenie, zostało zakażonych VRE. Współczynniki utwardzania w najczęstszych miejscach to: powikłana skóra i tkanka miękka 87,5% (7/8), bakteriemia pierwotna 90,9% (10/11), zapalenie otrzewnej 91,7% (11/12), inne zakażenia jamy brzusznej/miednicy 91,7% (11/12) oraz bakteriemia związana z cewnikiem 100% (9/9). Odsetek odpowiedzi w całym miejscu wynosił 92,6% (50/54)., W oddzielnym zaślepionym, randomizowanym, wieloośrodkowym badaniu dotyczącym zakażenia VRE w różnych miejscach, Linezolid podawany dożylnie w małej dawce (200 mg co 12 godzin) porównywano z leczeniem w dużych dawkach (600 mg co 12 godzin) z opcjonalną konwersją na podawanie doustne. Dodatnia odpowiedź na leczenie (chociaż statystycznie nieznacząca) obserwowano przy szybkości utwardzania 67% (39/58) i 52% (24/46) odpowiednio w grupie otrzymującej duże i małe dawki. Działania niepożądane związane z leczeniem linezolidem dotyczyły głównie przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka), bólu głowy i zmiany smaku., Doniesienia o małopłytkowości wydają się ograniczać do pacjentów otrzymujących nieco dłuższe cykle leczenia (>14 do 21 dni). Oporność na Linezolid (MIC > or = 8 microg/ml) została zgłoszona u niewielkiej liczby szczepów E. faecium, które wydają się być wtórne do mutacji pary zasad w genomie kodującym bakteryjne miejsce wiązania rybosomu 23s. Obecnie nie przeprowadzono badań porównawczych pomiędzy dwoma zatwierdzonymi czynnikami VRE (chinuprystyna/dalfoprystyna i linezolid)., Kilka badanych czynników jest obecnie w fazie II Lub III badań klinicznych dotyczących zakażenia VRE. Kategoria ta obejmuje daptomycynę (kwaśny lipopeptyd), oritawancynę (ly-333328; glikopeptyd) i tygilcyklinę (gar-936; nowy Analog minocykliny). Wreszcie, strategie w celu stłumienia lub wyeliminowania zbiornika jelitowego VRE donoszono o połączeniu doustnej doksycyliny z bacytracyną i doustnej ramoplaniny (nowy glikolipodepsipeptyd)., W przypadku powodzenia, prawdopodobnym zastosowaniem takiego podejścia jest zmniejszenie zakażenia VRE w okresach wysokiego ryzyka w grupach pacjentów wysokiego ryzyka, takich jak neutropeniczny Nadir po chemioterapii lub wczesne po przeszczepieniu narządów jamy brzusznej.