Ostatnie obrzędy nie zostały wyeliminowane. To, czego wielu katolików nie rozumie, to to, że „ostatnie obrzędy” obejmują kilka sakramentów, w tym pokutę( wyznanie grzechów), Viaticum (Komunia św. dana jako pokarm na drogę do życia wiecznego) i namaszczenie chorych. Najlepiej byłoby, gdyby sakramenty te były udzielane wtedy, gdy odbiorca jest świadomy i może czerpać największe korzyści.
podobnie jak wszystkie sakramenty, namaszczenie jest udzielane tylko żyjącym., Słowo „sakrament” oznacza „znak”, „znak obecności Chrystusa” , ale po śmierci osoba spotyka się już z Chrystusem twarzą w twarz.
Jak jednak wskazuje Kanon nr 1005 w Kodeksie Prawa Kanonicznego, sakrament namaszczenia może być nadal udzielany, jeśli istnieją wątpliwości co do tego, czy nastąpiła śmierć.
jeśli osoba już zmarła, kapłan wybiera zamiast tego z modlitw za zmarłego w swojej Księdze rytualnej (Duszpasterstwo chorych).
jedna szczególnie piękna modlitwa jest taka: „kochający i miłosierny Boże, zawierzamy naszego brata / siostrę twemu miłosierdziu., Kochałeś go bardzo w tym życiu; teraz, gdy jest uwolniony od wszystkich jego trosk, daj mu szczęście i pokój na zawsze. Przyjmij go teraz do raju, gdzie nie będzie już smutku, płaczu i bólu, ale tylko pokój i radość z Jezusem, twoim synem.”
szczególnie kłopotliwe dla proboszczów jest to, że rodziny często czekają na wezwanie księdza do ostatniej chwili. Wynika to po części z faktu, że sakrament namaszczenia chorych nazywany był ” namaszczeniem skrajnym.,”Ale jasną nauką Kościoła jest to, że ktoś nie musi być in extremis (tj. w bezpośrednim niebezpieczeństwie śmierci.)
Kanon nr 1004 stanowi, że „namaszczenie chorego może być udzielone członkowi wiernych, który po osiągnięciu rozsądku zaczyna być w niebezpieczeństwie z powodu choroby lub starości.”Rytuał sam w sobie określa jako właściwego odbiorcę, osobę chorą przed operacją, gdy operacja jest konieczna z powodu niebezpiecznej choroby”, jak również ” osoby starsze, jeśli są słabe, choć nie są niebezpiecznie chore.,”
wielu zapomina, że pierwszym celem namaszczenia jest uzdrowienie, fizyczne i duchowe. W swoim liście św. Jakub (JK 5, 14-15) mówi: „Czy ktoś z Was jest chory? Powinien wezwać prezbiterów kościoła, a oni powinni modlić się nad nim i namaścić go olejem w imię Pana, a modlitwa wiary zbawi chorego.”
Jeśli zamiast tego wolą Boga jest, aby osoba wkrótce umarła, modlitwa namaszczenia prosi, aby osoba została uwolniona od cierpienia i poczuła moc i pokój Boży., Sakrament powinien być udzielany wtedy, gdy jest w stanie uczynić najwięcej dobrego, więc zasada jest taka: wezwać kapłana prędzej niż później.