jednym z głównych pojęć, których uczymy w biologii rozwoju, jest to, że ważną wczesną decyzją podjętą przez zarodek jest przydzielenie komórek do trzech warstw zarodkowych: ektodermy (naskórka, nerwu), mezodermy (mięśni, układu krążenia) i endodermy (jelit, wątroby). Stosując strategię etykietowania linii in vivo opartą na losowej aktywacji niefunkcyjnego genu lacZ (β-galaktozydazy) w zarodku myszy, Tzouanacou et al., pokaż, że podczas gdy powierzchniowa ektoderma (naskórek) jest wcześnie odkładana, bipotencjalna populacja komórek neuromesodermalnych wytwarza zarówno komórki nerwowe, jak i mięśniowe, gdy ciało nadal rośnie podczas etapów sometogenezy. To ładnie podważa nasze proste założenia dotyczące tego, jak warstwy zarodkowe są ustanawiane we wczesnym rozwoju, zapewniając jednocześnie podstawę dla mechanizmu koordynującego alokację komórek do rdzenia kręgowego i mięśni w miarę wydłużania się ciała embrionalnego.,
niniejsza praca odnosi się do „redefinicji postępu segregacji linii podczas embriogenezy ssaków przez Analizę Klonalną” autorstwa E. Tzouanacou, A. Wegener, F. J. Wymeersch, V. Wilson i J. F. Nicolas, opublikowanej we wrześniu 2009 roku.