Ten artykuł dotyczy rzymskiego boga podziemi. Grecki bóg bogactwa, patrz Ploutos.
Pluto (łac. Plvtō” Plūtō”; gr. Πλούτων, Ploútōn) – władca podziemia w mitologii klasycznej. Wcześniejszą nazwą Boga był Hades, który stał się bardziej powszechny jako nazwa samego podziemia. W starożytnej greckiej religii i mitologii Pluton reprezentuje bardziej pozytywną koncepcję Boga, który przewodniczy życiu pozagrobowemu., Ploutōn był często utożsamiany z ploutosem, greckim bogiem bogactwa, ponieważ bogactwo minerałów zostało znalezione pod ziemią i ponieważ jako Bóg chtoniczny Pluto rządził głęboką ziemią, która zawierała nasiona niezbędne do obfitych zbiorów. Imię Ploutōn pojawiło się w powszechnym użyciu w Misteriach Eleuzyńskich, w których Pluto był czczony zarówno jako surowy władca, jak i kochający mąż Persefony. Para otrzymała dusze w życiu pozagrobowym i są przywoływane razem w religijnych inskrypcjach, określanych odpowiednio jako Plouton i jako Kore., Hades natomiast miał niewiele świątyń i praktyk religijnych związanych z nim, a on jest przedstawiany jako mroczny i gwałtowny porywacz Persefony.
Pluto i Hades różnią się charakterem, ale nie są odrębnymi postaciami i dzielą dwa dominujące mity. W Greckiej kosmogonii Bóg otrzymał panowanie podziemia w trójstronnym podziale władzy nad światem, z jego bratem Zeusem władającym niebem, a drugim bratem Posejdonem władającym morzem. Jego główną narracją w micie jest porwanie Persefony, aby była jego żoną i królową jego królestwa., Plouton jako imię władcy podziemi pojawia się po raz pierwszy w Greckiej literaturze okresu klasycznego, w dziełach ateńskich dramaturgów i filozofa Platona, który jest głównym greckim źródłem o jego znaczeniu. Pod imieniem Pluto Bóg pojawia się w innych mitach w drugoplanowej roli, głównie jako posiadacz przedmiotu poszukiwań, a zwłaszcza w zejściu Orfeusza lub innych bohaterów do zaświatów.
Plūtō (; dopełniacz plūtōnis) – łacińska forma greckiego plutonu., Rzymski odpowiednik Plutona to Dis Pater, którego imię najczęściej oznacza „Bogaty ojciec” i jest być może bezpośrednim tłumaczeniem Ploutona. Pluto był również utożsamiany z niejasnym Rzymskim orkiem, podobnie jak Hades imieniem boga podziemi i zaświatów jako miejsca. Zapożyczone greckie imię Pluto jest czasami używane dla władcy umarłych w literaturze Łacińskiej, prowadząc niektóre podręczniki mitologiczne do twierdzenia mylnie, że Pluton był rzymskim odpowiednikiem Hadesu., Pluton (Pluton w języku francuskim i niemieckim, Pluton w języku włoskim) staje się najczęstszą nazwą klasycznego władcy podziemi w późniejszej literaturze zachodniej i innych formach sztuki.,s