George Armstrong Custer urodził się 5 grudnia 1839 roku w New Rumley w stanie Ohio. Przez całe życie był nazywany „Autie” przez swoich bliskich, co wynikało z jego własnej błędnej wymowy drugiego imienia., Jako chłopiec był zawsze rozpraszany przez inne zajęcia i rzadko, jeśli w ogóle, ugruntował się ze stada jako student. W 1855 roku uczęszczał do normalnej szkoły, a w następnym roku uzyskał świadectwo nauczycielskie, by nauczać w Gimnazjum. Nie minęło wiele czasu, zanim zmęczył się swoim zawodem i wkrótce zgłosił się do West Point, Amerykańskiej Akademii Wojskowej. Nie minęło wiele czasu, zanim nominacja Custera została zapewniona.
Custer wstąpił do Akademii jesienią 1857 roku. W czerwcu 1861 roku ukończył szkołę w klasie 34., Gdy wybuchła wojna domowa, Custer opuścił Akademię. Jako swoją gałąź służby wybrał kawalerię. Początkowo Custer służył w Armii Potomaku. Wkrótce wyróżnił się jako człowiek, który szybko zgłosił się na ochotnika i łatwo na niego polegał.
w listopadzie 1862 roku Custer został przedstawiony poszukiwanej młodej kobiecie Elizabeth „Libbie”, córce sędziego. Początkowo Libbie odparła zaloty pewnego młodego oficera, ale wkrótce oboje stali się kochankami., Ojciec Libbie, sędzia Daniel Bacon, nie pochwalił, że jego córka zabiegała o kogoś poniżej jej stanowiska. Wkrótce jednak obaj zaczęli pisać do siebie listy.
w ciągu dwóch lat od wybuchu wojny został kilkakrotnie awansowany do stopnia generała brygady ochotników, dowódcy brygady kawalerii Michigan. Teraz generał, ojciec Libbie zaczął ochładzać swoje obiekcje wobec młodej pary. W lutym 1864 r. wzięli ślub w Monroe., Po miesiącu miodowym Custer ponownie powrócił do swoich obowiązków jako oficer, ale obaj korespondowali nieustannie i spędzali razem czas, gdy nadarzyła się okazja.
przez resztę wojny stale rozwijał się w zakresie odpowiedzialności i rangi. Do końca wojny w 1865 roku Custer dowodził całą Dywizją Kawalerii, utrzymując stopień generała majora. W wielu przypadkach generałowie prowadzili swoje oddziały na polu bitwy, dowodząc ruchami od tyłu. Custer wyróżniał się jednak jako przywódca, który dowodził swoimi oddziałami z frontu., Często w szarży był pierwszym żołnierzem, który zaatakował wroga. W jednym przypadku, posunął się tak daleko przed swoimi ludźmi, że wróg odciął go od reszty jego dowództwa. Ludzie znaleźli w Custerze dzielnego przywódcę godnego pójścia do walki. W większości bitew, w których walczył z siłami Konfederatów, odniósł zwycięstwo. Wielokrotnie unikał obrażeń w walce, strzelając spod niego 11 koni. Odniósł tylko jedną ranę od pocisku artyleryjskiego Konfederatów podczas bitwy pod Culpepper Courthouse., W rezultacie stał się znany ze swojego legendarnego ” Custer Luck.”Po zakończeniu wojny secesyjnej 9 kwietnia 1865 roku ogromna armia Ochotnicza została zdemobilizowana, a Custer przyjął rangę regularnej armii w stopniu kapitana.
w 1866 roku, kiedy w Fort Riley Kansas utworzono 7 pułk kawalerii, Custer został awansowany do stopnia podpułkownika pułku. Pierwszym pułkownikiem 7 Pułku był pułkownik Andrew Smith (1866-1869), a drugim pułkownik Samuel Sturgis (1869-1886). Płk. Smith i płk., Sturgis był zazwyczaj w służbie samodzielnej, przez co Custer dowodził pułkiem aż do swojej śmierci 25 czerwca 1876 roku.
w 1867 roku, służąc pod dowództwem generała Winfielda Hancocka, Custer zobaczył swoje pierwsze prawdziwe doświadczenie na zachodzie. Pozornie kampania miała rozpocząć negocjacje pokojowe z południowymi Cheyennesami i Kiowami wzdłuż rzeki Arkansas. Ludzie Hancocka i Custera wyruszyli, aby naradzić się z nimi, aby ustalić, czy chcą walczyć, w którym to przypadku On im pozwoli.,”Podczas gdy prawie nie widział walki podczas kampanii Kansas/Kolorado, szkoła była w sesji, a Custer zaczął uczyć się niuansów walki Indian.
pod koniec kampanii został natychmiast aresztowany i oskarżony o: nieobecność bez urlopu ze swojego dowództwa, zachowanie z naruszeniem dobrego porządku i dyscypliny wojskowej, a także o nakazanie rozstrzelania dezerterów bez procesu i odmowę im pomocy medycznej. Sąd wojenny uznał go winnym wszystkich zarzutów i został skazany na rok pozbawienia wolności bez wynagrodzenia., Zhańbiony Custer miał teraz inną reputację niż czcigodny, którym cieszył się podczas wojny domowej.
Armia amerykańska wysłała kampanię zimową w odpowiedzi na Indyjskie naloty wzdłuż doliny Arkansas. Custer, teraz przywrócony do służby, miał dowodzić 7. kampanią, która zakończyła się bitwą pod Washitą 27 listopada 1868 roku. O świcie 7 Pułk Custera zaatakował niczego nie podejrzewającą wioskę południowych Cheyennes dowodzoną przez wodza Black Kettle., Zabijając wszystkich wojowników, zgodnie z jego rozkazami, ludzie Custera oszczędzali kobiety i dzieci, gdy tylko było to możliwe.
w 1873 roku 7. Tym razem zostali oni oskarżeni o ochronę Northern Pacific Railroad Survey, która przemieszczała się wzdłuż terenów Yellowstone do lay rail. Lakota, wśród innych plemion, wziął szczególny problem z budową linii kolejowej. Wkrótce Lakotowie regularnie atakowali miejsca badań., Podczas gdy żadna ze stron nie zdawała sobie z tego sprawy, byłby to pierwszy kontakt pomiędzy siedzącym bykiem, szalonym koniem, Gallem i innymi znaczącymi postaciami Lakoty a ich słynnym przeciwnikiem; Custerem.
następnego lata 1874 roku wysłano 7. W czasach kryzysu gospodarczego zaczęły krążyć pogłoski, że czarne wzgórza są pełne złota. Oportunistyczni ludzie zaczęli wchodzić na wzgórza w poszukiwaniu bogactw. W tym czasie mieszkańcy wsi byli często najeżdżani przez wojska Lakotów., Armia starała się założyć fort w Black Hills, aby powstrzymać najazdy górnicze i chronić ziemie Lakotów, a także mieć miejsce na terenie Siuksów, aby zapobiec dalszym najazdom. 7. postawiono zadanie znalezienia odpowiedniego miejsca na budowę fortu. Na rozkaz gen. Custera, na czele ekspedycji stanęło dwóch zawodowych górników. Podczas letniej wyprawy odkryto złoto, a towarzyszący mu dziennikarze szybko wysłali wiadomość na wschód od pay dirt., Pogłoski o złocie w czarnych wzgórzach, które krąży od ponad pięćdziesięciu lat, zostały teraz potwierdzone i rozpoczęła się nowa gorączka złota.
pod koniec 1875 r.pojawiły się informacje, że wysocy rangą urzędnicy w Waszyngtonie byli zamieszani w skandal, który wiązał się ze sprzedażą wyłącznych praw handlowych w fortach i posterunkach wzdłuż górnego Missouri. Licencje potrzebne do handlu w fortach wojskowych wydał Sekretarz wojny, William Belknap., W marcu i kwietniu 1876 Custer zeznawał przed komisją kongresową, że sekretarz Belknap był zaangażowany w przeszczep. Ponadto zeznania Custera powiązały brata prezydenta Granta, Orville ' a z korupcją. Postawiło to Custera w niepewnej sytuacji z dowódcą I wodzem, który nadzorował obecnie końcowe etapy planowania ofensywy na Lakoty i Cheyennes na nadchodzącą wiosnę.ostatecznie Custer otrzymał pozwolenie na dowodzenie 7. kawalerią w nadchodzącej kampanii. Wiosną 1876 roku Stany Zjednoczone, Armia wysłała 3 potężne kolumny składające się z wielu pułków kawalerii, piechoty i artylerii. Ich celem było oczyszczenie obszaru Lakotów i Czejenów i zepchnięcie ich do rezerwatu wielkich Siuksów. Pułk Custera był częścią największej kolumny, pochodzącej z Fortu Abraham Lincoln. Kampanią dowodził generał Alfred Terry, a Custer był podwładnym Terry ' ego. 22 czerwca, na rozkaz Terry ' ego, 7-ty Custer został wysłany przed resztę kolumny w nadziei, że mogą być siłą uderzeniową dla tego, co z pewnością było dużą kolekcją Lakotów niedaleko przed nimi.,
rankiem 25 czerwca, bazując na wywiadach sugerujących, że Lakotowie i Cheyennes mieli uciekać, Custer rozkazał swojej 7.Kawalerii zaatakować. Do końca dnia zginęło 263 żołnierzy oraz około 80 Lakotów i Cheyennes. Custer był wśród nich. Niecałe dwa tygodnie później, 4 lipca, Filadelfia pękła w szwach z dumą i nacjonalizmem. W setne urodziny Stanów Zjednoczonych przybyli ludzie z całego świata, aby podzielić się tematem ” 100 lat postępu.,”Tego dnia otrzymywali wiadomość, że ich słynny bohater wojny secesyjnej został zabity wzdłuż wąskiego strumienia na terytorium Montany. Amerykanie byli uwikłani w szok i dotknięci żalem.
Amerykanie byli zdruzgotani, ale tylko Libbie, żona poległego generała. Libbie żyła jeszcze 57 lat po śmierci ukochanego męża. Przez resztę swoich dni niestrudzenie lobbowała opinię publiczną przedstawiając męża jako odważną, szarmancką i szlachetną postać zabitą przed jego czasem., Pomimo jego wczesnej śmierci, nazwisko Custer nadal będzie żyć w dime powieści, sztuki, muzyki i filmu. Dzięki w dużej mierze Libbie, jej mąż osiągnął po śmierci niesławę, której szukał w życiu. Od dnia swojej śmierci w 1876 roku, Custer na zawsze pozostanie piorunochronem kontrowersji. Niezależnie od jego zasług, Custer był i pozostanie na zawsze w czołówce amerykańskiego dyskursu historycznego.