szelf kontynentalny jest częścią kontynentu, która znajduje się pod wodą. Półka była częścią lądu w epoce lodowcowej w okresach Lodowcowych, ale pod wodą w okresach międzyglacjalnych. Obecnie jesteśmy w okresie międzyglacjalnym.
każdy kontynent jest w morzu, jak Wyspa., Większość wyspy znajduje się powyżej linii wodnej, a my postrzegamy ją jako kontynent. Część jednak znajduje się poniżej linii wodnej. Poza szelfem kontynentalnym dno schodzi na znacznie większe głębokości.
szelf kontynentalny jest płytkim oceanem. Występuje na głębokości do 140 m. Znacznie różni się w swojej szerokości. Na krawędzi czołowej ruchomej płyty kontynentalnej będzie mało lub nie będzie półki., Przykładem są zachodnie krańce obu Ameryk. Półka na pasywnym brzegu płyty będzie szeroka i płytka. Najszerszą półką jest półka syberyjska na Oceanie Arktycznym: ma 1500 km (930 mil) szerokości.
spis treści
- 1 morza śródlądowe
- 2 Ekologia
- 3 Topografia
- 4 odniesienia
morza śródlądowe
w niektórych okresach występowały płytkie morza wewnątrz kontynentów. Są to Morza epikontynentalne., Większość dzisiejszej Ameryki Północnej była pokryta epikontynentalnym morzem zwanym Morzem Sundance w okresie jurajskim. W okresie kredy jeszcze większy obszar pokrywał Zachodni akwen wewnętrzny.
Ekologia
Jasnoniebieski jest spowodowany miliardami białych szkieletów kokkolitoforydów Emiliana huxleyi.
morza kontynentalne mają najbogatsze ŻYCIE OCEANÓW, więcej gatunków i większą liczbę niż gdziekolwiek indziej., Dzieje się tak dlatego, że ma zarówno światło słoneczne, jak i składniki odżywcze do fotosyntezy. Powoduje to kwitnienie mikroskopijnych glonów i cyjanobakterii, a następnie zwierzęta zjadają fitoplankton. Większość składników odżywczych w oceanach jest spłukiwana z kontynentów przez rzeki. W szczególności kontynenty są prawie jedynym źródłem niektórych kluczowych pierwiastków, takich jak żelazo. Brak składników odżywczych z dala od kontynentów wyjaśnia, dlaczego tak duża część Oceanu Spokojnego jest prawie jałowa i dlaczego półki są tak bogate w życie.,
Topografia
półka zwykle kończy się w punkcie spadku nachylenia (zwanym załamaniem półki). Dno morskie poniżej przełomu stanowi stok kontynentalny. Charakter półki zmienia się dramatycznie w momencie przełomu półki, gdzie zaczyna się stok kontynentalny. Z kilkoma wyjątkami, Przerwa na półce znajduje się na wyjątkowo jednolitej głębokości około 140 m (460 stóp); jest to prawdopodobnie znak rozpoznawczy minionych epok lodowcowych, kiedy poziom morza był niższy niż obecnie.p43