ten typ demencji jest spowodowany uszkodzeniem płatów czołowych i / lub skroniowych z przodu i po bokach mózgu przez uszy. Są to obszary odpowiedzialne za nasze zachowanie, reakcje emocjonalne i umiejętności językowe. Istnieją trzy różne typy demencji frontotemporal-jeden typ, który wpływa na zachowanie pierwszy, i dwa, które wpływają na język pierwszy.,
we wczesnych stadiach demencji frontotemporalnej pamięć ostatnich zdarzeń może pozostać nienaruszona. Będą jednak inne zmiany.
osoba z behawioralnym wariantem demencji frontotemporalnej może wydawać się nietypowo samolubna i nieczuła. Mogą zachowywać się niegrzecznie lub mogą wydawać się łatwiej rozproszone. Inne wczesne objawy mogą obejmować utratę zahamowania, zachowania rytualne (np. stukanie lub wielokrotne chodzenie tą samą drogą) lub kompulsje i upodobanie do słodkich pokarmów. Jest o wiele bardziej prawdopodobne, że osoby wokół osoby będą świadome tych zmian niż osoba jest sobą.,
u niewielkiej liczby osób z otępieniem frontotemporalnym pierwszymi objawami są problemy z przypominaniem nazw przedmiotów i rozumieniem słów (otępienie semantyczne) lub z wytwarzaniem płynnej mowy (postępująca afazja niefazyjna).
w miarę postępu demencji czołowo-śródpiersiowej różnice między tymi typami maleją: u osób z wariantem behawioralnym pojawiają się problemy językowe, a u osób z problemami językowymi pojawiają się zmiany zachowania. W późniejszych stadiach objawy demencji frontotemporal stają się bardziej podobne do objawów choroby Alzheimera., Istnieją pewne różnice – na przykład codzienna utrata pamięci i problemy z ocenianiem odległości lub widzeniem obiektów w trzech wymiarach rozwijają się później w otępieniu przedniotemporalnym, podczas gdy zmiany w zachowaniu, takie jak pobudzenie lub agresja, rozwijają się wcześniej. Wspieranie osoby z demencją frontotemporal może być wyzwaniem, ponieważ mogą one być młodsze i będą miały zmiany w zachowaniu i komunikacji.
doświadczenia każdej osoby związane z demencją frontotemporalną będą różne, ale przeciętnie ludzie żyją od sześciu do ośmiu lat po wystąpieniu objawów.