masywny protokół transfuzji w innych scenariuszach medycznych
ciężki krwotok towarzyszący powikłaniom położniczym, w tym łożysko previa, atonia macicy lub pęknięcie i DIC, może prowadzić do histerektomii, utraty przyszłych zdolności rozrodczych i / lub utraty matki, dziecka lub obu. Krwotok poporodowy (PPH) jest wiodącą przyczyną śmiertelności matek na całym świecie z 140 000 zgonów rocznie. PPH występuje u 5% -15% wszystkich urodzeń i 3,7 / 1000 ciąż., Jego częstość występowania wzrosła dwukrotnie w ciągu ostatniej dekady, przy czym nie jest znany wzrost czynników ryzyka. Massive PPH zostało zdefiniowane jako >500 mL utraty krwi po porodzie dopochwowym lub > 1000 mL utraty krwi po porodzie cesarskim. Czynniki krzepnięcia w czasie ciąży zwiększają się nawet 10-krotnie w stosunku do stanu niepłodnego. Jednakże, jeśli fibrynogen nie był w ciąży, można go uznać za krytycznie niski w stanie ciąży. Dla każdego zmniejszenia fibrynogenu o 100 mg / dL ryzyko wystąpienia PPH wzrasta 2,6-krotnie., W profilaktyce PPH bada się stosowanie krioprecypitatu lub koncentratów fibrynogenu i jak dotąd wykazano, że jest to korzystne. W Ustawieniach położniczych, czekanie, aż fibrynogen osiągnie 150-200 mg / dL, jak w większości inicjacji MTP, zasadniczo zagwarantuje 100% szansę na masywne krwotoczne krwawienie poporodowe w tym ustawieniu położniczym. Stosunek szans dla PPH z fibrynogenem 200-300 mg / dL wynosi 1,90 (1,16–3,09). Współczynnik ten zwiększa się do 11,99 (2,56–56,05) dla fibrynogenu <200 mg / dL., Dzięki tym informacjom transfuzja krioprecypitatu, gdy poziom fibrynogenu zbliża się do 200 mg / dL, jest bardziej ochronna u pacjentki położniczej, aby uniknąć śmiertelności matek. Gdy pacjent ma PPH, terapia początkowa obejmuje leczenie oksytocyną, a następnie prostaglandynami, a wreszcie wewnątrzmaciczną tamponadą balonową. TEG pomógł w transfuzji składników krwi wsparcie w tych wschodzących przypadkach. Ponadto w leczeniu PPH stosowano również Wygaszacze komórek, koncentraty fibrynogenu, krioprecypitat, TXA i desmopresynę., Celem jest utrzymanie Hgb >8 g/dL, liczba płytek krwi >75 × 109/L, PT/PTT <1,5-krotności normy i fibrynogen >div > 200 mg/dL. Optymalizacja MTP / MHP z wczesnym zastosowaniem koncentratów krioprecypitatu/fibrynogenu jest nadal badana.4,28,57–66
u pacjentów pediatrycznych z urazami większość protokołów nadal początkowo stosuje krystaloidy w dawce 20-40 mL/Kg mc. jako preferowaną dawkę przed rozpoczęciem infuzji składników krwi., Po podaniu we wlewie dożylnym więcej niż 30 mL/Kg mc. RBC, MTP w stosunku 1:1:1 dla RBC: FFP: płytki krwi jest stosowany u pacjentów o masie ciała powyżej 30 Kg. Wręcz przeciwnie, gdy pacjent pediatryczny jest mniejszy niż 30 Kg, zaleca się stosunek 30: 20: 20 mL / Kg RBC: FFP: płytki krwi. Krioprecypitat podaje się również we wlewie, gdy fibrynogen jest poniżej 100 mg / dL. TXA stosuje się wcześnie, gdy występuje masywne krwawienie wysokiego ryzyka w dawce 15 mg / Kg i można podać dożylnie do 1 g. U osób dorosłych najlepiej stosować go w ciągu 1 godziny od urazu i nie odnotowano żadnych dodatkowych korzyści, jeśli podano go po 3 godzinach, gdy wykazano, że jest szkodliwy.,33,67 co ważniejsze, predyktory potrzeby MTP u dzieci mogą wymagać modyfikacji. Model ABC stosowany w pediatrii był wrażliwy na 29%. Gdy model ten został dostosowany do wieku, czułość wzrosła do zaledwie 65%. Konieczne będzie przeprowadzenie dodatkowych badań w celu stworzenia lepszych modeli predykcyjnych u dzieci.13,67
u pacjentów w podeszłym wieku stosowanie krystaloidów jest ograniczone do 20 mL / Kg mc. Stan płynu można ocenić za pomocą echokardiografii i pomiarów ciśnienia pulsu. W przypadku stwierdzenia niedokrwienia serca pożądany jest poziom Hgb na poziomie 9 g/dL., Średnie ciśnienie tętnicze >70 mm Hg w celu zapewnienia odpowiedniej perfuzji ośrodkowego układu nerwowego (OUN) jest również celem w tym scenariuszu.41
gdy dochodzi do urazu OUN (tj. TBI), cele w MTP/MHP również są różne. Zamiast tolerować niższe ciśnienie krwi w celu stabilizacji skrzepów, wyższy SBP jest celem. SBP poniżej 90 mm Hg może prowadzić do dalszego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, a w rezultacie cel wynoszący co najmniej 90 mm Hg jest bardziej pożądany. Ponadto, ze względu na możliwość niedokrwienia narządu końcowego w niższych stężeniach RBC, wyznaczany jest również cel Hgb na poziomie 9 g/dL.,3,13
w innych scenariuszach chirurgicznych/medycznych zaobserwowano różne sukcesy z MTP. U pacjentów z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej (raaa) śmiertelność spadła z 66% do 44%.Oddzielnie, inne badanie rAAA wykazało zwiększone przeżycie z zastosowaniem technologii oszczędzania komórek i brak większych korzyści w zmniejszaniu śmiertelności z zastosowaniem FFP.68 w sali operacyjnej naprawa rAAA przy użyciu masywnego wspomagania transfuzji poprawiła przeżycie, zmniejszając śmiertelność z 80% do 30%., U tych pacjentów naprawa rAAA za pomocą naprawy tętniaka wewnątrznaczyniowego wymagała mniej krwi, ale 55% pacjentów wymagało masowych transfuzji. Co ważne, stosunek składników krwi zastosowanych w tym procesie naprawy nie zmienił śmiertelności zabiegu.U 69 pacjentów ze złamaniami pierścienia miednicy nie uzyskano dodatkowych korzyści ze stosowania MTP w porównaniu z transfuzją standardowego składnika.70 pacjentów wymagających przetoczeń w krwawieniach kardiochirurgicznych, żołądkowo-jelitowych i hepatopancreaticobiliary tolerowało wyższy współczynnik FFP:RBC bez zwiększenia 30-dniowej śmiertelności., Wysoki współczynnik liczby krwinek czerwonych: płytek krwi zmniejszał śmiertelność po 48 godzinach, a po 30 dniach nie obserwowano zwiększonej śmiertelności. Co ciekawe, pacjenci kardiopulmonary, którzy byli na cardiobypass przez ponad godzinę korzystali z transfuzji płytek krwi. Krwawienie z przewodu pokarmowego wymagające ≤5 jednostek RBC nie przynosi dodatkowych korzyści podczas jednoczesnego przetoczenia FFP. Na podstawie wyżej wymienionych danych staje się jasne, że nadal potrzebne są dodatkowe badania w celu ustalenia wytycznych dotyczących odpowiednich proporcji składników krwi u pacjentów bez urazu.22,71