do Redakcji

przedstawiamy przypadek 77-letniego mężczyzny, któremu skierowano ból brzucha i gorączkę trwającą 3 dni. Po rozpoznaniu zapalenia dróg żółciowych rozpoczęto pozajelitowe leczenie cyprofloksacyną w dawce 400 mg dwa razy na dobę. Po 48 godzinach leczenia antybiotykiem zdecydowano się wykonać endoskopową cholangio-pankreatografię wsteczną, ERCP., Po przybyciu do gabinetu endoskopowego pacjent miał omdlenia bez prodromu, z szybkim wyzdrowieniem. Został przyjęty na oddział intensywnej terapii i wielokrotnie miał szeroki polimorficzny częstoskurcz QRS z regularnym rytmem, wraz z utratą przytomności i ruchami toniczno-klonicznymi, które kilkakrotnie wymagały kardiowersji elektrycznej.

po rozpoznaniu polimorficznego częstoskurczu komorowego i wydłużonego odstępu QT (QTc, 596 ms) (ryc. 1) postanowiono wszczepić tymczasową elektrodę rozrusznika serca ze stymulacją w wierzchołku prawej komory z częstotliwością poniżej 80 uderzeń/min., Po tym, nie było nowych epizodów klinicznych lub elektrokardiograficznych. Po 72 godzinach bez cyprofloksacyny chwilowa stymulacja została przerwana i odnotowano zanik zmian repolaryzacji serca.

Rysunek 1. Elektrokardiogram po podaniu cyprofloksacyny z odstępem QT wynoszącym 620 ms i odstępem QTc wynoszącym 560 ms: rozlane zmiany repolaryzacji serca.

wartości potasu i magnezu zawsze mieściły się w granicach normy., Jedynym niezwykłym faktem było to, że echokardiogram wykazał niewielki przerost przegrody międzykomorowej (12 mm w segmencie wierzchołkowym i środkowym).

badanie perfuzji mięśnia sercowego przy wypisie nie wykazało niedokrwienia lub stałych wad, a podczas monitorowania pacjent nie odczuwał dalszych objawów sercowo-naczyniowych.

był to przypadek pacjenta z omdleniem kardiogennym w związku z kilkoma epizodami polimorficznego częstoskurczu komorowego i torsades de pointes (TDP)., Wydłużenie repolaryzacji serca w EKG, wyrażone wydłużeniem odstępu QT, jest związane ze zwiększoną częstością występowania złożonych komorowych zaburzeń rytmu serca i nagłej śmierci.1

Jednak grupa chinolonów, a zwłaszcza cyprofloksacyny (antybiotyk szeroko stosowany w naszym środowisku), nie jest obserwowana w grupach wysokiego ryzyka.W rzeczywistości cyprofloksacyna jest chinolonem mniej związanym z TdP w porównaniu z lewofloksacyną lub innymi lekami.,

w EKG w przypadku wydłużonego odstępu QT, TdP jest inicjowany przez dodatkowy skurcz komorowy pokrywający się ze szczytem fali T poprzedniego rytmu (ryc. 2). Ten extrasystole powstaje spontanicznie w tkance Purkinje ' ego przez zjawisko wywołane przez wczesne afterpotentials, wtórne do dłuższej niż zwykle repolaryzacji.

Rysunek 2. A: wykres pokazujący nie utrzymujący się polimorficzny częstoskurcz komorowy, z początkiem poprzedzonym długim i krótkim cyklem przedwczesnego skurczu komorowego (czarne strzałki)., B: wykres pokazujący omdlenia z polimorficznym częstoskurczem komorowym: torsades de pointes.

izoproterenol został uznany za początkową terapię przeciwko takim arytmiom, ale najlepszą metodą zapobiegania dalszemu tłumieniu TdP poprzez hamowanie aktywności pozamacicznej jest kontrolowany wzrost częstości akcji serca przez stymulację zewnętrzną,aż efekt farmakologiczny, który go powoduje, zniknie, 4 Jak to było u naszego pacjenta po 72 godzinach.,

jednym z punktów spornych jest to, czy ten wpływ na repolaryzację jest tylko wtórny do leku lub część predyspozycji genetycznych z” cichymi ” wadami różnych kanałów jonowych mięśnia sercowego. Aby to zbadać, zaproponowano strategie diagnostyczne, po ostrym obrazie, takie jak badania farmakologiczne (adrenalina) lub genetyczne w celu zdiagnozowania nieprawidłowości przerywanej lub ukrytej repolaryzacji.,5

mechanizmy, za pomocą których chinolony indukują wydłużenie odstępu QT, nie są jasne: różni autorzy odkryli nieprawidłowości w kanałach potasowych typu IKr, wyrażone wydłużeniem potencjału czynnościowego i dyspersją repolaryzacji.6

chociaż opisane tutaj zjawisko jest niezwykłe, ważne jest, aby w praktyce klinicznej zoptymalizować leczenie cyprofloksacyną, zwłaszcza w dużych dawkach oraz u pacjentów predysponowanych do wydłużenia odstępu QT, takich jak pacjenci leczeni lekami moczopędnymi nie oszczędzającymi potasu lub z istotną początkową bradykardią.