pięć dekad po nagraniu albumu Johnny Cash ' s At Folsom Prison album pozostaje mityczny jak zawsze. Koncert i jego gwiazda zanurzyły się w międzynarodowej wyobraźni i z różnych powodów nigdy go nie opuściły. Ubrany na czarno 13 stycznia 1968 roku paradoksalnie celebrował życie w więzieniu i banicie, tworząc jednocześnie potępiający portret doświadczenia więziennego, który wzbudził troskę epoki o wyrzutków społeczeństwa., Był to także pierwszy zapis występu więziennego na żywo, który skrystalizował Mroczny wizerunek Casha. A potem rzuciła się w publiczne światło na więźnia Glena Sherleya, który ucieleśnił przekonanie Casha, że współczucie dla więźniów może doprowadzić do odkupienia dla nas wszystkich.
the stories around the Folsom album – wydany 50 lat temu w maju – spirali się jak dust devil, biorąc ze sobą gorączkowe spekulacje na temat wpadek Casha z prawem i innymi półprawdami i szemranymi legendami., Hollywoodzka biografia Walk the Line z 2005 roku przedstawiała koncert jako coś, czym nie był, chociaż jedno się udało: na bardzo podstawowym poziomie Folsom oznaczał osobisty i zawodowy renesans Dla Pieniędzy.
aby sprowadzić to wszystko na ziemię, Rolling Stone połączył nigdy wcześniej nie publikowane wywiady z trzema świadkami występów w więzieniu Folsom: Marshallem Grantem, oryginalnym członkiem zespołu Cash ' s Tennessee Two, który grał na basie i trzymał razem swojego szefa manic touring trupe od 1954 do 1980; perkusistą W. S., „Fluke” Holland, wcześniej z legendą rockabilly Carlem Perkinsem, który dołączył do Casha w 1960 roku i pozostał z nim aż do ostatniej trasy Casha w latach 90.; oraz Jimem Marshallem, Królem rocka & fotografami rollowymi, którzy słynnie fotografowali praktycznie każdą gwiazdę muzyki pop podczas swojego życia, ale uważali się za najbardziej szczęśliwego, gdy był ze swoim aparatem w Folsom Prison. Marshall i Grant zmarli odpowiednio w 2010 i 2011 roku, podczas gdy Holland mieszka dziś w Jackson w stanie Tennessee i kieruje zespołem, który czci pamięć legendy muzyki country.,
w chłodny, szary dzień trzej mężczyźni ponownie śledzą kroki Casha w kalifornijskim więzieniu Folsom i wskrzeszają nieokiełznane występy jego i June Carter dla mężczyzn, którzy zdawali się liczyć Casha jako jednego z nich. Grant i Holland wracają do potęgi Casha w wykonaniu piosenki Glena Sherleya „Greystone Chapel”, a następnie jej tragicznego następstwa. Kto wiedział, że świta człowieka w czerni niosła przez bramy więzienia zarówno ukrytą broń, jak i granulki haszu, dopóki Grant i Marshall nie ujawnili tego po raz pierwszy w tych wywiadach?,
bardziej zaskakujące jest to, że koncerty Folsom (Cash zrobił dwa tego dnia) były czymś więcej niż aktem współczucia dla więźniów, ale także sposobem na nakłonienie Casha do kolejnego albumu, gdy jego używanie narkotyków utrudniło jego produkcję płytową. Jakie dalsze sekrety kryje Historia Folsoma? Najbliższe lata mogą powiedzieć.
the ROAD TO FOLSOM
A kiedy mieliśmy go w studiu, przyszedł zupełnie nieprzygotowany. Zaczął pisać piosenki., Nie możesz tego zrobić, ponieważ każda część naszej kariery dowodzi, zwłaszcza z nami i z nim, że musisz zdobyć piosenki, popracować nad nimi, mieć je gotowe do pracy. Nie mogliśmy go do tego zmusić. Tak wyszło w rozmowie: „zróbmy album w Folsom Prison.”
Fluke Holland: jedziemy do Folsom i robimy tam pokaz, aby zabawiać więźniów, bo nie mogą wyjść, aby się bawić. To było jakbyśmy wykonywali miły gest. Pamiętam, że mówiłem, że jeśli chodzi o zarabianie pieniędzy, ten program, jeśli zamierzasz go nagrać i sprzedać, nie sprzeda się wystarczająco, by zapłacić za taśmę., Pamiętam, że mówiłem to dwa lub trzy razy. Pamiętam, jak mówiłem to Bobowi Johnstonowi, który to wyprodukował. I okazało się, że była to jedna z największych rzeczy w tamtym czasie, jaką zrobił Johnny Cash.
Jim Marshall: chyba nikt z nas nie wiedział, jak ważne to będzie. Sfotografowałem ostatni koncert Beatlesów w 1966 roku. Zabrakło 10 000 miejsc, bo nikt nie wiedział, że będzie to ostatni koncert Beatlesów. Ale miałem szczęście być w obu tych miejscach., Myślę, że Folsom zyskał na znaczeniu przez lata ze względu na surowość i energię. I niesamowita energia na tej płycie. Ale nie wiedziałem wtedy, jak ważne to będzie.
Dla kogoś takiego. Pochodził z bardzo skromnych początków w Arkansas. Więc mimo, że nabył wiele rzeczy w życiu, nadal czuł do tych ludzi i uczynił to bardzo oczywiste, zbyt. Był taki prawdziwy. I to sprowadziło go do więzień., Wielu z nich zmieniło swoje życie z powodu naszej chęci zabawiania ich, którzy powiedzieli im, że nam zależy.
JM: myślę, że John wierzył, że tylko uświadamia społeczeństwu warunki panujące w więzieniach. Jako rzecznik, kiedy występował w serialu, nie sądzę, żeby widział siebie w takim stanie. Myślę, że widział siebie jako artystę, który mógłby zmienić swoje życie nawet na godzinę.
MG: kiedy dotarliśmy do Folsom, było tak cicho i tak pusto, a wokół było tylko kilku więźniów., Jim Marshall zrobił zdjęcia Johnowi i June w autobusie, jak wysiadali z autobusu, a my wszyscy tam byliśmy i to była cela więzienna. I tak nawet od czasu, kiedy opuściliśmy mały motel, który był dwie lub trzy mile stąd, to była bardzo ponura atmosfera dla wszystkich. Trudno to wyjaśnić. Nie było tu radości.
atmosfera tam jest inna niż w żadnym miejscu, w którym kiedykolwiek byłeś w całym swoim życiu. To, co widziałeś na zewnątrz, jest dokładnie przeciwieństwem tego, co widzisz tutaj. I każdy jest kontrolowany. Wszyscy są obserwowani, łącznie z nami. Byliśmy więźniami w tych więzieniach., Więc to sprawiło, że było niezręcznie. Nie oznaczało to, że strażnicy więzienni nie byli w tym mili, ale mieli zasady i przepisy, których musimy przestrzegać, i nie zamierzaliśmy ich łamać.
JM: właśnie wysiadliśmy z autobusu. A te granitowe ściany mają jakieś 18 stóp wysokości, a my
wysiadliśmy z autobusu wewnątrz drugiego zestawu gigantycznych bram, a oni zamknęli się i John powiedział: „Jim, ten dźwięk ma poczucie trwałości.”Wiesz, myślę,” o cholera.”Bo zaledwie rok wcześniej aresztowano mnie za zastrzelenie kogoś., Mogłem tam być. Byłem na warunkowym, kiedy pojechaliśmy do Folsom.
MG: przeniosłem tę broń do Folsom, która była prawdziwą bronią, której użyliśmy jako część knebla na scenie. Pociągnęłaś za spust i to by paliło. Było głośno i było tak zabawne, że ludzie po prostu uwielbiali to w programie. Noszę go w moim basowym futerale. Nic o tym nie myślałem. Ale kiedy poszedłem wyjąć bas i zobaczyłem broń w obudowie basu, powiedziałem :” o mój Boże, jestem w więzieniu Folsom z bronią! Pewnie spędzę tu resztę życia.,”Więc bardzo cicho podszedłem do ochroniarza, który stacjonował na scenie i wyjaśniłem mu dokładnie, o co w tym wszystkim chodzi, i powiedziałem:” nie chcę żadnych problemów.”Powiedział:” Cóż, nie przejmuj się tym. Poproszę kilku ochroniarzy, żeby poszli ze mną, weźmiemy to i wyjaśnimy naczelnikowi i zamkniemy, dopóki nie będziesz gotowa.”
JM: miałem w torbie na aparat kilka kuleczek haszu, o których zapomniałem, a oni go oczywiście nie znaleźli. Ale wyobrażasz sobie pójście do więzienia z narkotykami? Boże!, Miałem na sobie dżinsy Leviego, a oni powiedzieli: „nie możesz wejść z Levim' s, ponieważ więźniowie mają niebieskie dżinsy.”Musieli zdobyć dla mnie parę khaki.
the SHOW
FH: tak dobrze pamiętam, że to były czasy, kiedy nie mieliśmy monitorów na scenie i nie mogliśmy usłyszeć, co się dzieje. Mieli tylko ten system domowy. A kiedy skończył z piosenką i poszedł do następnej piosenki, którą John zacznie robić, nie mieliśmy pojęcia, co to będzie. Więc zaczął śpiewać piosenkę, a my nie słyszeliśmy. Zaczęliśmy coś grać., Nie wiedzieliśmy, czy postępujemy właściwie, ale wszystko wyszło naprawdę dobrze.
MG: Carl Perkins był w serialu, Bracia Statler byli w nim, tak samo jak June – nie Rodzina Carterów, ponieważ czuliśmy, że nie jest to miejsce, aby zabrać całą rodzinę. Ale John chciał June i czuliśmy, że możemy się nią zająć sami, wraz ze strażnikami więziennymi. Jedna samica jest łatwa do obserwacji, gdzie cztery lub pięć kobiet mogło być problemem, i dlatego nie było na niej Carterów.,
więc Hugh Cherry wychodzi na scenę i przedstawia Carla, przedstawia Statlerów, a potem wychodzi i wyjaśnia publiczności, co chce, aby zrobili. Powiedział: „Johnny Cash szykuje się do wyjścia, a kiedy wyjdzie, nie mów nic. Nie klaszcz, nie wstań, zachowuj się, jakby go tam nie było. Podchodzi do mikrofonu i mówi: „Cześć, jestem Johnny Cash. I chcę, żebyś zdmuchnął dach tego budynku.,”Powiedział:” jakikolwiek hałas kiedykolwiek zrobiłeś, Niech zostanie pomnożony dziesięciokrotnie tutaj, ponieważ będziesz nagrywany.”To był ogromny pomysł. To nie było moje. Pewnie, że nie Boba Johnstona. Ten tłum miał wiele wspólnego z sukcesem tego albumu.
Kiedy Luther Perkins zaczął „Folsom Prison Blues” … oczywiście, słyszeli „Folsom” wcześniej i wiedzieli, że Luther zamierza to rozkręcić. Ale kiedy zaczął to robić głośno i wyraźnie, wszyscy zwracają się w stronę Lutra., Wszyscy robiliśmy to na scenie i oni też, i myśleli, że był najwspanialszą rzeczą, która kiedykolwiek podniosła gitarę, którą moim zdaniem był. Ale powalił tych ludzi na pętlę i to właśnie dodało płomienia do ognia ze wstępu. Po pierwszej przerwie na gitarę Luther zrobił na niej dwie przerwy, John miał je w dłoni. Nie mógł zrobić nic złego.
JM: gdyby Johnny powiedziałby: „No dalej, spadajmy stąd natychmiast”, zrobiliby to. Poszliby za nim. Był obecny.,
MG: kiedy June wyszła, dali jej porywające brawa. Martwiłem się o to, co mogą krzyczeć, ale nikt nic nie powiedział. Po prostu poszło naprawdę dobrze. Zrobili „Jackson” i zrobili jeszcze jedną lub dwie piosenki i więźniowie po prostu to uwielbiali. Była wielkim atutem w tym programie. W tym okresie życia Jana pragnął, aby była zawsze w jego obecności. To nie miało znaczenia. Ale myślę, że chciał się upewnić, że jest z nią, bo czuł, że z nią będzie dobrze radził sobie ze swoim życiem.,
JM: June pochodziła z rodziny Carterów, założycieli nowoczesnej muzyki country, więc sprowadziła do Johna fanów hardcore country, tradycjonalistów. Może po prostu rzucam własne uczucia, ale wiele osób zaakceptowało Johna, ponieważ był z June, zagorzałymi fanami country na widowni.
GLEN SHERLEY i „Greystone CHAPEL”
MG: Floyd Gressett służył osadzonym w więzieniu Folsom. Zapoznał się z więźniem, Glenem Sherleyem, a Glen napisał kilka piosenek. Wiedział, że Floyd zna Johna., To było zanim pokaz został kiedykolwiek zaplanowany, lub byliśmy w trakcie planowania go. I zapytał wielebnego Gressetta, czy mógłby dostać piosenkę do Johna, ponieważ nie miał pojęcia, jak to zrobić. Więc wysłał Johnowi piosenkę, zanim tam poszliśmy. John i my nauczyliśmy się ” Greystone Chapel.”Luther grał rytm tylko dlatego, że Carl zagrał całość.
FH: „Greystone Chapel” był tak potężny i mówił tak wiele o życiu w więzieniu, że John wiedział, że to coś, co chcieliby więźniowie. Dlatego zawsze nazywam Johnny ' ego Casha geniuszem. Był taki mądry., To było prawie tak, jakby mógł spojrzeć na publiczność i powiedzieć to, co chcieliby usłyszeć.
właśnie zaczął śpiewać, a my zaczęliśmy grać. Miał za sobą dobre uderzenie. Wydawało mu się, że wiedział to, co chcą usłyszeć i nie dbał o to, czy ochrona nie chce, żeby to usłyszeli.
MG: planowano, że Glen nic o tym nie powie, ale posadzili go też w pierwszym rzędzie. Więc zaczęliśmy to i John powiedział więźniom o tym człowieku piszącym tę piosenkę i jak dostał się do niego przez Floyda Gressetta. I powiedział: „zrobimy to, nagramy to.,”A Glen po prostu stopił się na swoim miejscu. Zaczęliśmy „Greystone Chapel”, a John wykonał fenomenalną robotę. Czuł to od stóp do góry. I tak po tym, John przystąpił do wyciągnięcia go z więzienia.
Po tym, jak John wyciągnął go z więzienia, zdecydował, że chce zabrać go z nami w drogę, ponieważ było o nim dużo rozgłosu, co John zrobił, i myślał, że to da mu impuls, karierę nagraniową czy coś. Śpiewał dość dobrze, ale był tak zdenerwowany przez cały czas, kiedy był z nami, że nie mógł w ogóle zaśpiewać ani słowa., Wchodził tam na scenę i po prostu się trzęsł. Ale Glen był trochę trudny do opanowania. Nie mogłeś go wyciągnąć z łóżka. Poszedł do baru. Walczył. Uwielbiał walczyć. Walczyłby z każdym. Bałam się go.
FH: Glen Sherley jest jedyną osobą, z którą kiedykolwiek byłem w moim życiu, że bałem się. W glenie Sherleyu było coś innego niż ja. Był, powiedzmy, wielką gwiazdą w więzieniu, wielką supergwiazdą., Był tam przez większość swojego życia i znał wszystkie sznury i wiedział, jak dostać to, co chce i wyszedł w tym świecie rozrywki, który był trudny. Tylko silni mogą przetrwać w świecie rozrywki. A Glen nie poradził sobie ze światem zewnętrznym.
Ciągle tęsknisz za samolotami. Musisz wsiąść do samolotu. Musisz za mną iść. Dam ci plan podróży, a wszystko, co musisz zrobić, to przeczytać i to zrobić. To takie proste.,”Palił papierosa, siedział i powiedział:” Kocham cię jak brata. Ale wiesz, co naprawdę chciałbym Ci zrobić?”A ja na to:” nie, Glen, Nie wiem. „On na to:” naprawdę chciałbym dostać nóż rzeźniczy i chciałbym zacząć cię kroić do piekła. Chciałbym osuszyć każdą kroplę krwi z twojego ciała na tej podłodze.”
więc poszedłem do Johna i June, i pomyślałem: „John, To koniec. To już koniec. Nie możemy go tu trzymać, bo wyraził się jasno, co chce mi zrobić., Jeśli wyrazi się jasno, zrobi to tobie, wszystkim w tym zespole, zgwałci jedną z dziewczyn.”A John powiedział:” rozumiem, co mówisz, Marshall, Rozumiem bardzo wyraźnie, co mówisz.”A on na to:” pozwól mi się tym zająć.”Więc Glen przeniósł się z powrotem do Kalifornii i zaczął pracować na farmie. Myślę, że to było więcej niż mógł znieść, ponieważ pewnego dnia wyciągnął broń z kieszeni, włożył ją do skroni i wpakował kulę w głowę.
FH: nie sądzę, żeby John kiedykolwiek obwiniał siebie za śmierć Glena. I myślę, że nie powinien., Nie wiem, dlaczego miałby myśleć o obwinianiu siebie za to, co się stało. Myślę, że zawsze myślał, że wyświadcza Glen wielką przysługę. Prawdopodobnie gdyby Glen nigdy nie wyszedł z więzienia, prawdopodobnie żyłby teraz, albo na pewno żył wiele, wiele lat dłużej niż on. Bo tam było mu łatwiej.
MG: myślę, że John czuł – nie powiedział tego – ale myślę, że czuł, że dał Glen szansę na życie, i tak zrobił.,
ALBUM
FH: po tym jak album został wydany i stał się hitem, czterokrotnie zwiększył liczbę osób, które znały Johnny ' ego Casha. A potem przyszedł album San Quentin. Myślę, że to dwie rzeczy, które doprowadziły go do sławy. Potem wisienką na torcie, jak to nazywamy, w późnych latach sześćdziesiątych i na początku lat siedemdziesiątych, było to, gdy robiliśmy cotygodniowy program ABC network, i oczywiście to właśnie skończyło się. Nie wiem, czy to by się stało, gdyby pokazy więzienne nie miały miejsca wcześniej. To wystawiło Johnny ' ego Casha.,
JM: myślę, że Folsom ma 10 razy więcej energii niż San Quentin. San Quentin jest świetne, ale dla mnie Folsom to chyba jedna z najlepszych płyt jakie kiedykolwiek powstały. Surowość Folsom myślę, że to, co sprawia, że. To wszystko. Bardzo proste. „San Quentin” nagrano na dwóch ośmiozgłoskowcach, mieli ekipę filmową, to była duża produkcja. Folsom, umieścili tam mikrofon. To było to. To było całkiem proste. Ale myślę, że prostota uchwyciła moment. Nie było żadnych fanaberii. To było podstawowe. I myślę, że to uderzyło w ludzi. A jego słowa były szczere. Nie było skomplikowanej poezji., To było do samego końca.
Sgt. Pepper ' s, masz doświadczenie?, Pet Sounds, Dylan ' s Blonde on Blonde, I think that Folsom is just as important as those records. Stało się tak tylko ze względu na intensywność występu Jana. To prawdziwość, surowość, szczerość w Folsom sprawiły, że ta płyta była ważna.
MG: zrobiliśmy kilka świetnych płyt, ale było ich tak mało, zanim dotarliśmy do Folsom. Płyta wyszła i była popularna przez jakiś czas, ale można było poczuć, że wraca. To było jak Kolejka Górska., Ale kiedy ukazał się ten album, zmienił wszystko w naszym życiu. Nasze kariery się odwróciły. John stał się tym, na co zasłużył.
stał się tak popularny wśród więźniów, że czuł, że będzie dobrym rzecznikiem więziennej ludności i tak było. Wiele razy przemawiał w imieniu więźniów, bo tak właśnie czuł się wobec tych ludzi. Nie można znaleźć wielu ludzi bardziej w dół i na zewnątrz niż więzień.,
JM: myślę, że John naprawdę wierzył, że robi wszystko lepiej dla więźniów, chodząc i grając dla nich koncerty. A sprawę więźniów upubliczniał, bo był tak głośną osobą. I myślę, że naprawdę wierzył, że robi coś dobrego. Miał aurę bycia jednym z nich. Czy to było poczęte, czy przemyślane, czy po prostu stało się na przestrzeni lat, stało się. Nie sądzę, żeby tak dużo o tym myślał., Ale naprawdę wierzę, że wierzył, że robi dobrą rzecz występując w więzieniach. I okazało się, że Folsom był jedną z najlepiej sprzedających się płyt country wszech czasów.