Sotalol, ostatnio zatwierdzony doustny lek przeciwarytmiczny, ma unikalny profil farmakologiczny. Jego elektrofizjologia jest wyjaśniona nieselektywnym działaniem beta-blokującym, jak również działaniem antyarytmicznym klasy III (w tym szybko aktywującą się błoną serca-blokadą opóźnionego prądu prostownika), co prowadzi do wydłużenia czasu trwania potencjału czynnościowego i okresu oporności na leczenie w całym sercu oraz odstępu QT na elektrokardiogramie powierzchniowym., Jego lepsza tolerancja hemodynamiczna niż innych beta-blokerów może być wynikiem zwiększonej inotropii związanej z aktywnością klasy III. Zdolność sotalolu do tłumienia ektopii komorowej jest podobna do działania leków klasy I i lepsza niż w przypadku standardowych beta-blokerów. W przeciwieństwie do leków klasy I, jego zastosowanie w badaniu postinfarction nie wiązało się ze zwiększoną śmiertelnością. Terapeutycznie wykazano wyższą skuteczność w zapobieganiu nawracającym częstoskurczom komorowym i migotaniu komór, co było podstawą do jego zatwierdzenia., W randomizowanym badaniu, badaniu elektrofizjologicznym w porównaniu z badaniem elektrokardiograficznym (ESVEM), sotalol był związany ze zwiększonym wskaźnikiem prognozowania skuteczności w szpitalu (za pomocą monitora Holtera lub badania elektrofizjologicznego), zmniejszonym długoterminowym wskaźnikiem nawrotów arytmii z większą tolerancją i niższym wskaźnikiem śmiertelności niż leki przeciwarytmiczne klasy i („standardowe”). W ostatnim badaniu National Institutes of Health Antiarytmics versus implantable Defibrillator (AVID) Sotalol był 1 z 2 leków wybranych do porównania z implantowanymi defibrylatorami., Sotalol wydaje się być preferowanym lekiem do stosowania z implantowanymi defibrylatorami; w przeciwieństwie do niektórych innych środków (np. amiodaron) nie podnosi się i rzeczywiście może obniżyć próg defibrylacji. Chociaż sotalol jest niezatwierdzony do tego zastosowania, jest aktywny przeciwko arytmii przedsionkowej. Wykazano skuteczność równoważną propafenonowi i chinidzienie w zapobieganiu nawrotom migotania przedsionków, ale jest lepiej tolerowany niż chinidyna i zapewnia doskonałą kontrolę szybkości nawrotu., Główne działania niepożądane leku Sotalol związane są z blokadą beta i ryzykiem wystąpienia torsades de pointes (odpowiednio małe, jeśli podjęte zostaną odpowiednie środki ostrożności). W przeciwieństwie do kilku innych leków przeciwarytmicznych (np. amiodaron), nie ma interakcji farmakokinetycznych lek-lek, nie jest metabolizowany i jest całkowicie wydalany przez nerki. Dawka początkowa wynosi 80 mg dwa razy na dobę, stopniowo zwiększając dawkę do 240 do 360 mg/dobę w razie potrzeby. W przypadku niewydolności nerek należy zmniejszyć dawkę dobową., Na podstawie korzystnych badań klinicznych i doświadczeń w praktyce, sotalol wykazał stale rosnący wpływ na leczenie arytmii w ciągu 5 lat dostępności na rynku, trend, który prawdopodobnie się utrzyma.