stront, metaliczny pierwiastek chemiczny; symbol Sr; at. nr 38; at. wt. 87,62; m.p. 769°C; b.p. 1384°C; sp. gr. 2.6 przy 20°C; Walencja +2. Stront jest miękkim, srebrno-żółtym metalem o trzech alotropowych formach krystalicznych (patrz alotropia). Jest metalem ziem alkalicznych; w swoich właściwościach fizycznych i chemicznych przypomina wapń i bar, pierwiastki znajdujące się nad i pod nim w grupie 2 układu okresowego. Ponieważ stront energicznie reaguje z wodą i szybko matowieje w powietrzu, musi być przechowywany bez kontaktu z powietrzem i wodą., Wśród jego związków są tlenek stroncja, SrO; nadtlenek, sro2; wodorotlenek, SR (OH) 2; azotan, SR (NO3)2 ; węglan strontianitu, SrCO3 ; siarczan celestytu, SrSO4; węglik, SrC2 ; i halogenki, SrBr2, SrCl2, SrF2 i SrI2. Celestyt i strontianit są głównymi rudami strontu. Metal może być przygotowany przez elektrolizę stopionego chlorku strontu; niewielkie ilości metalu są wykorzystywane w urządzeniach półprzewodnikowych. Chociaż stront ma zastosowania podobne do tych z wapnia i baru, rzadko jest stosowany ze względu na wyższe koszty., Główne zastosowania związków strontu są w pirotechnice (głównie azotan) i w smarach (wodorotlenek). W fajerwerkach i flarach sygnałowych związki strontu dodają płomieniu jasnoczerwony lub karmazynowy kolor. Naturalnie występujący stront jest mieszaniną czterech stabilnych izotopów. Istnieje dwanaście niestabilnych izotopów; najbardziej stabilnym z nich jest radioaktywny izotop strontu-90 (okres półtrwania 28,1 roku), który jest głównym natychmiastowym Zagrożeniem w opadzie. W wyniku atmosferycznych testów jądrowych stront-90 ulega rozproszeniu w różnych stężeniach w atmosferze ziemskiej i glebie., Ze względu na swoje chemiczne podobieństwo do wapnia, jest łatwo wchłaniany w tkankach roślin i zwierząt; może dostać się do ludzkiego zaopatrzenia w żywność, głównie w mleko. Jest to szczególnie niebezpieczne dla rosnących dzieci, ponieważ łatwo odkłada się w kościach i uważa się, że wywołuje raka kości i białaczkę. Stront-90 ma również pewne zastosowania w znakach świetlnych i w bateriach jądrowych. Stront został po raz pierwszy uznany za odrębny od baru w 1790 roku przez A. Crawforda w próbce jego węglanu z kopalni w pobliżu Strontian w Szkocji; jego odkrycie zostało później potwierdzone przez T. C. Hope, M. H. Klaproth i innych., Po raz pierwszy został wyizolowany przez elektrolizę w 1808 roku przez Humphry 'ego Davy' ego.