teoria wymiany społecznej jest główną perspektywą teoretyczną w socjologii. W tych ramach zachowania społeczne postrzegane są przede wszystkim w kategoriach dążenia do nagród i unikania kar i innych form kosztów. Osoby angażują się w interakcję, aby zaspokoić swoje potrzeby. Podstawową jednostką analizy jest relacja między aktorami. W ten sposób teoretycy wymiany postrzegają stosunki społeczne i struktury społeczne generowane przez więzi łączące ludzi w różnych formach stowarzyszenia jako centralny przedmiot badań socjologicznych., Główne tematy badań w ramach tej tradycji badań obejmują charakter i skutki wzajemnych powiązań między podmiotami i dystrybucji energii w strukturach wymiany. Relacje władzy i statusu między podmiotami w różnych typach struktur społecznych są uważane za kluczowe siły w określaniu charakteru zmian strukturalnych w czasie. Wszyscy główni teoretycy wymiany traktowali moc, strukturalne źródła mocy i dynamikę wykorzystania mocy jako podstawowe w swoich formułach teoretycznych.,
teoria wymiany społecznej wywodzi się z kilku różnych linii prac teoretycznych w naukach społecznych, w tym behawioryzmu społecznego, utylitaryzmu i funkcjonalizmu (Turner 1986). Głównymi zwolennikami perspektywy wymiany społecznej w socjologii są Homans (1961, 1974), Blau (1964, 1987) i Emerson (1962, 1972a, 1972b). W psychologii praca Thibauta i Kelleya (1959; Kelley and Thibaut 1978) wykazuje duże podobieństwo do teorii wymiany społecznej, kładąc nacisk na współzależność aktorów i społeczne implikacje różnych form współzależności., Antropolodzy tacy jak Malinowski (1922), Mauss (1925), Schneider (1974) i Levi-Strauss (1949, 1969) przyczynili się w różny sposób do powstania tej perspektywy teoretycznej (Zobacz Ekeh 1974). Ponadto fundament mikroekonomii ma wiele wspólnego z niektórymi wariantami teorii wymiany społecznej (Heath 1976). To powinowactwo jest najbardziej widoczne w Blau”s Exchange and Power in Social Life (1964) oraz w późniejszych teoretycznych rozwoju (np. Cook and Emerson 1978; Coleman 1972, 1990)., Rozległość intelektualnego Dziedzictwa teorii wymiany społecznej częściowo wskazuje na jej ciągłe znaczenie w naukach społecznych.
znany esej Homansa”Social Behavior as Exchange „(1958) wyjaśnił naturę tej teoretycznej orientacji i wprowadził ją do głównego nurtu socjologii. Opracowanie perspektywy Homansa zostało opublikowane w Social Behavior: Its Elementary Forms (revised in 1974). Ważną cechą wyróżniającą pracę Homansa było jego uzależnienie od języka i propozycji psychologii behawioralnej., Użycie psychologii operant jako behawioralnej Podstawy teorii wymiany wywołało wiele wczesnych kontrowersji wokół użyteczności tej perspektywy dla socjologów. W szczególności, odpowiednie twierdzenie Homanów, że prawa zachowań społecznych mogą być „zredukowane do” podstawowych zasad behawioryzmu psychologicznego wywołało wiele dyskusji (np. Deutsch 1964). Według Homansa ” ogólne propozycje, których użyjemy w wyjaśnieniu, mają charakter psychologiczny w dwóch zmysłach: odnoszą się do działań jednostek i mają . . ., zostały sformułowane i przetestowane przez psychologów”(1974, s. 12). Jednak Homans wyraźnie wziął za główne zadanie teoretyczne wyjaśnienie zjawisk społecznych. Ten nacisk na zachowania społeczne i struktury społeczne generowane i zmieniane przez ludzkie interakcje społeczne podtrzymał wpływ teorii wymiany społecznej w socjologii. W tym kontekście Homans postrzegał granicę między psychologią a socjologią jako zasadniczo arbitralną.,
początkowe sformułowanie teoretyczne opracowane przez Homansa (1961) i zrewidowane w 1974 roku zawierało pięć głównych propozycji, z których wszystkie mają związek z faktem, że zachowanie jest funkcją jego wypłat: wynikające z tego nagrody i kary. Pierwszą propozycją jest „propozycja sukcesu”, która stwierdza, że im częściej dana czynność jest nagradzana, tym większe jest prawdopodobieństwo jej wykonania. Zachowanie, które generuje pozytywne konsekwencje dla jednostki, prawdopodobnie zostanie powtórzone., Druga propozycja,” propozycja bodźca”, przewiduje, że podobne okoliczności środowiskowe lub sytuacyjne będą stymulować zachowania, które zostały nagrodzone przy podobnych okazjach w przeszłości. Pozwala to na uogólnienie reakcji behawioralnych na” nowe ” sytuacje. „Propozycja wartości” określa, że im bardziej wartościowy jest wynik działania dla aktora, tym bardziej prawdopodobne jest, że działanie zostanie wykonane. Propozycja ta jest kwalifikowana przez propozycję „deprywacji-nasycenia”, która wprowadza ogólny ideał zmniejszania użyteczności krańcowej., Zgodnie z tą propozycją, im częściej dana osoba otrzymała ostatnio określoną nagrodę za działanie, tym mniej wartościowa jest dodatkowa jednostka tej nagrody. Tak więc niektóre nagrody stają się z czasem mniej skuteczne w wywoływaniu konkretnych działań, chociaż jest to mniej prawdziwe w przypadku uogólnionych nagród, takich jak pieniądze i uczucia, a także w przypadku wszystkiego, z powodu którego zaspokojenie jest mniej prawdopodobne, z wyjątkiem skrajnych poziomów. Piąta propozycja teoretyczna w podstawowych ramach Homansa określa warunki, w których osoby reagują emocjonalnie na różne sytuacje nagrody., Propozycja ta składa się z dwóch części. Oczekuje się, że ludzie, którzy nie otrzymują tego, co przewidują, staną się źli i zachowają się agresywnie, na podstawie oryginalnej hipotezy Millera i Dollarda (1941) „frustracja-agresja „(patrz Homans 1974, s. 37). Ludzie, którzy otrzymują więcej niż się spodziewają lub nie otrzymują przewidywanych kar, będą szczęśliwi i będą zachowywać się z aprobatą. Ten system propozycji tworzy pierwotny podstawowy zestaw idei tego, co zostało nazwane teorią wymiany społecznej.,
Homans ' s (1961, 1974) wykorzystuje ten zestaw teoretycznych idei do wyjaśnienia zjawisk, takich jak sprawowanie władzy i autorytetu, współpraca, zgodność i konkurencja, struktury nastrojów i interakcji, status i wpływ, satysfakcja i produktywność, przywództwo, sprawiedliwość dystrybucyjna i pojawienie się stratyfikacji. Zajmował się tymi zjawiskami społecznymi przede wszystkim w kategoriach charakteru relacji międzyludzkich. Ponadto podkreślał „elementarne” formy zachowania, czyli tzw.” subinstytucjonalny ” poziom analizy., „Uzyskujemy pełne zrozumienie elementarnych cech zachowań społecznych, obserwując interakcje między członkami małych, nieformalnych grup”, argumentował Homans (1974, str. 356). Badając takie formy zachowania, miał nadzieję na oświecenie elementarnych, nieformalnych podstaw subinstytucjonalnych bardziej złożonych form zachowań społecznych, które często są bardziej formalne i zinstytucjonalizowane. To, co odziedziczył po współczesnej socjologii, poza szczególną formą teoretyzowania, kładł nacisk na mikrofoundacje struktur społecznych i zmian społecznych.,
podczas gdy Homans skupiał się na elementarnych formach zachowania i subinstytucjonalnym poziomie analizy, Blau (1964, 1987) przeniósł się poza poziom mikro do poziomu instytucjonalnego, zajmując się władzą i władzą, konfliktem i zmianą w kontekście zinstytucjonalizowanych systemów wymiany. Nie zgadzając się ze strategią redukcjonistyczną Homansa, Blau (1987, s. ix) twierdzi, że jego ” teoria jest zakorzeniona w osobliwej społecznej naturze wymiany, co oznacza, że nie może być zredukowana do lub wyprowadzona z psychologicznych zasad rządzących motywami jednostek, jak Homans dąży do tego.,”W przeciwieństwie do redukcjonizmu Homana, Blau zakładał, że struktury społeczne mają „emergentne” właściwości, których nie da się wyjaśnić cechami lub procesami, które obejmują tylko podjednostki. W ten sposób Blau rozstał się z Homanami na dwa główne sposoby. Po pierwsze, ramy Blau nie opierały się na zasadach psychologii behawioralnej, zamiast tego wprowadził rozumowanie mikroekonomiczne do analizy wymiany społecznej., Po drugie, wyraźnie wprowadził pojęcie emergent processes do swojego Traktatu teoretycznego, nie tylko odrzucając redukcjonizm, ale także rozszerzając teorię daleko poza jej pierwotną subinstytucjonalną podstawę.
Blau (1964) opracował ogólne ramy analizy makro struktur i procesów w oparciu o rozszerzenie swojej mikro-poziomowej teorii procesów wymiany społecznej. Opierając się na rozumieniu życia społecznego Simmela, wyjaśnia ogólną strukturę stowarzyszeń społecznych zakorzenionych w procesach psychologicznych, takich jak przyciąganie, aprobata, wzajemność i racjonalne postępowanie., Tworzenie się grup, spójność i integracja społeczna, a także procesy opozycji, konfliktu i rozwiązania są wyjaśnione w kategoriach procesów wymiany społecznej. Te formy Stowarzyszenia Społecznego generowane przez procesy wymiany stają się z czasem bardzo złożonymi strukturami społecznymi (i podstrukturami). Te bardziej złożone struktury społeczne są następnie badane przez Blau, ponieważ są tworzone i zmieniane przez procesy władzy i dynamikę legitymizacji i opozycji politycznej., Wspólne wartości pośredniczą i umożliwiają pośrednią wymianę, a tym samym koordynację działań w dużych kolektywizacjach. Według Blau, oni również ” uzasadnili porządek społeczny.”W tej ważnej pracy Blau kontrastuje i porównuje procesy wymiany społecznej w prostych strukturach z tymi w bardziej złożonych strukturach i instytucjach społecznych. Główne siły społeczne, które analizuje, to różnicowanie, integracja, organizacja i opozycja, które tworzą dialektykę niezbędną do wyjaśnienia zmian strukturalnych.,
strategia budowania teorii makro struktury i procesów na wyraźnie mikro-poziomie teorii była cechą wyróżniającą oryginalną pracę Blau (1964), która również stała się głównym nurtem prac teoretycznych w socjologii na”mikro–makro link „w latach 80. i 90., Jak na ironię, Blau (1986) sam zakwestionował użyteczność swojego podejścia w jego kolejnych pismach (Blau 1987), napędzając debatę dalej., We wstępie do drugiego druku swojej książki o wymianie i władzy (1986) argumentuje, że teorie mikrosocjologiczne i makrosocjologiczne „wymagają różnych podejść i schematów konceptualnych, choć ich odmienne perspektywy wzbogacają się nawzajem” (1986, s. xv). Ta teoretyczna debata nie zakończy się wkrótce, ponieważ leży u podstaw natury analizy socjologicznej i dotyczy zarówno szerokich zagadnień prymatu poszczególnych jednostek i poziomów analizy, jak i złożonych zagadnień metateoretycznych i metodologicznych.,
Blau (1964), a następnie Emerson (1962, 1972, 1972b) sprawił, że power stał się głównym przedmiotem analizy. Blau traktował władzę, autorytet, opozycję i legitymizację jako kluczowe tematy w swojej dyskusji na temat struktur makro i dynamiki zmian strukturalnych. Teoria zależności władzy Emersona (1962) została częściowo włączona do teorii równowagi władzy i warunków niezależności społecznej Blau (1964). Dla Emersona (1962) strategie te były mechanizmami równoważenia mocy., Centralną propozycją w artykule Emersona (1962) było to, że moc, zdefiniowana w kategoriach relacyjnych, jest funkcją zależności Jednego Aktora od drugiego. W dwustronnej relacji wymiany, władza jednej strony (A) nad inną stroną (B) jest funkcją zależności B od A. zależność jest funkcją wartości jeden aktor umieszcza na zasobach (lub wartości zachowania) pośredniczone przez drugiego aktora i dostępności tych zasobów z alternatywnych źródeł., Im większa jest dostępność tych zasobów od innych podmiotów (lub źródeł alternatywnych), tym mniejsza jest zależność jednego z nich od drugiego. Dwie cechy tego podejścia do władzy są ważne: (1) traktuje władzę jako relacyjną (cechę relacji społecznej, a nie po prostu własność aktora), oraz (2) traktuje władzę jako potencjalną władzę; to znaczy może być sprawowana lub nie. Ta relacyjna koncepcja władzy stała się podstawą większości późniejszych prac nad wymianą i władzą.,
Emerson (1972a, 1972b) rozszerzył swoje traktowanie władzy i zależności, tworząc bardziej rozbudowaną teorię stosunków społecznych. W swojej pracy łączył pod wieloma względami podejścia Homans (1961) i Blau (1964). W oryginalnym sformułowaniu Emerson (1972a) przyjął język i zasady psychologii behawioralnej, tworząc teorię stosunków społecznych. Szybko jednak przeszedł poza zasady behawioralne do tworzenia bardziej złożonych propozycji dotyczących powstawania różnego rodzaju struktur społecznych., W tym miejscu teoria podejmuje temat Simmeliańskiego skupienia pracy Blau, a także troski o wschodzące właściwości i złożone struktury społeczne. Emerson (1972b), podobnie jak Blau (1964, 1986), postrzegał główne zadanie teorii wymiany jako stworzenie ram, w których podstawową zależną zmienną jest struktura społeczna i zmiany strukturalne. Głównym zadaniem było przede wszystkim socjologiczne, a nie psychologiczne, mimo że wszyscy trzej teoretycy wyraźnie wkomponowali się w swoje myślenie o psychologii aktorów. Kolejne prace Emersona i Cooka (np.,, Cook and Emerson 1978) przyjęły bardziej poznawczą perspektywę na aktorów zaangażowanych w wymianę społeczną. Molm”s (1981, 1987) wcześniejsze prace rozszerzyły pierwotne podstawy behawioralne teorii.
teoria wymiany, choć pierwotnie dyadyczna, została rozszerzona o analizę sieci wymiany. Zarówno Homans, jak i Blau uznali wszechobecność sieci społecznych i różnych form stowarzyszeń społecznych, ale Emerson (1972b) uczynił sieci i grupy korporacyjne centralnym punktem jego teoretycznego sformułowania., Kluczem do tego rozwoju w teorii było zdefiniowanie relacji wymiany jako „połączonych” na różne sposoby w celu utworzenia struktur sieciowych. Emerson zdefiniował dwa główne rodzaje połączeń między relacjami wymiany: połączenia ujemne i połączenia dodatnie. Dwie relacje są ze sobą ujemnie powiązane, jeśli wielkość lub częstotliwość wymiany w jednej jest negatywnie skorelowana z wielkością lub częstotliwością wymiany w drugiej. W istocie te dwie relacje są ściśle alternatywnymi., Jeśli dostawca otrzymuje części w wymianie z jednym sprzedawcą, nie musi dostawać tych samych części od innego dostawcy. Negatywnie powiązane relacje mają więc charakter konkurencyjny. Natomiast gdy dwie relacje są ze sobą pozytywnie powiązane, wymiana w jednej relacji wzmacnia wymianę w drugiej. Na przykład zasoby, które jedna strona otrzymuje w zamian za jednego dostawcę, mogą być wykorzystane do uzyskania potrzebnych towarów od innego dostawcy. W tym przypadku istnieje dodatni związek, a obie relacje wymiany są dodatnio skorelowane., Takie stosunki wymiany są bardziej kooperatywne niż konkurencyjne i stanowią podstawę dla niektórych rodzajów podziału pracy i specjalizacji w ramach sieci wymiany. Późniejsi teoretycy, tacy jak Willer (1987), Markovsky et al. (1988), Bonacich (1986) i Yamaguchi (1996) opracowali inne sposoby klasyfikacji rodzajów połączeń wymiany. Niektóre z tych prac zostały omówione poniżej w dyskusji o alternatywnych perspektywach.
kluczowym pojęciem w exchange theory of power jest idea, że relacje wymiany mogą być zrównoważone lub niezrównoważone., Nierówność władzy wynika z nierównowagi w relacjach władzy między dwoma lub więcej podmiotami. Relacja wymiany jest zrównoważona, jeśli obie strony są jednakowo zależne od siebie w zakresie wymiany (lub zasobów wartości). Jeśli są jednakowo zależne, mają jednakową moc. Centralna idea, że władza opiera się na zależności pozwala na określenie sposobów, w jakie zależności są zmieniane tak, że wpływają one na równowagę władzy w relacjach wymiany i w sieciach relacji wymiany.,
Emerson postulował cztery mechanizmy równoważenia mocy, aby wyjaśnić niektóre ze sposobów, w jakie relacje wymiany i sieci, które tworzą, zmieniają się albo w celu utrzymania i zachowania istniejących uzgodnień strukturalnych i dystrybucji energii, albo w celu ich zmiany. Tworzenie koalicji jest jednym z mechanizmów, dzięki którym podmioty znajdujące się w gorszej sytuacji w sieci mogą uzyskać władzę dzięki zbiorowej przewadze uzyskanej dzięki współpracy. Nie wszystkie koalicje są jednak wyważone., W późniejszych pracach Emerson zajmował się rodzajami koalicji, które tworzą się między potężnymi aktorami (czasami określanymi jako zmowa) lub między potężnymi aktorami a podzbiorem mniej potężnych aktorów (strategia podziału i podbicia).
podział pracy lub specjalizacja w sieci może działać jako mechanizm równoważenia mocy, ponieważ może powodować zmiany w dystrybucji energii w sieci poprzez modyfikacje w dystrybucji zasobów i charakter uzgodnień strukturalnych., Na przykład dwóch dostawców tego samego zasobu, którzy byli konkurentami, może zdecydować się na specjalizację i oferowanie różnych usług w taki sposób, że nie będą już ze sobą konkurować w danej sieci. Rozszerzenie sieci może również zmienić równowagę sił w sieci w miarę dostępności nowych partnerów wymiany. Ponadto, gdy inne strategie nie są dostępne, aktorzy mogą dewaluować to, co uzyskują od silniejszego aktora, jako sposób na zmniejszenie ich zależności od relacji. Strategia ta może być prekursorem wyjścia z relacji w wielu przypadkach., Różni teoretycy kontynuowali tę linię pracy, określając zasady, które przewidują rozkład mocy w różnych strukturach wymiany i procesów, które go modyfikują (np Cook et al. 1983, 1986; Bonacich 1986; Yamaguchi 1996).
Inne rozszerzenia teorii wymiany, pierwotnie opracowanej przez Emersona, skupiały się na powiązaniach między strukturą a procesem oraz na innych podstawach władzy. W głównym programie badawczym, który rozciągał się na okres dziesięciu lat, Molm (1997) badał rolę siły przymusu w wymianie społecznej., Prace Emersona i większości teoretyków giełdy koncentrowały się prawie wyłącznie na sile nagrody lub kontroli nad pozytywnie cenionymi towarami i usługami. Siła przymusu jest zdolnością do kontrolowania negatywnych zdarzeń (np. do wstrzymania nagród) lub do zadawania kary innemu w relacji wymiany. W przeciwieństwie do siły nagrody, Siła przymusu jest używana rzadziej w stosunkach wymiany, zwłaszcza przez osoby na uprzywilejowanych pozycjach, które zdają się rozumieć, że może być postrzegana jako nieuzasadniona w wielu okolicznościach. Strach przed odwetem odstrasza również od użycia siły przymusu., Użycie siły przymusu jest bardziej kosztowne, ponieważ nakłada straty na partnera wymiany oprócz kosztów związanych z szansą. Molm”s (1989, 1997) głównym osiągnięciem było rozszerzenie traktowania władzy w klasycznym formułowaniu zależności władzy o formy przymusu. Ponieważ relacje wymiany często obejmują kontrolę zarówno nad rzeczami, które ludzie cenią, jak i nad rzeczami, których ludzie chcą uniknąć, jest to znaczące rozszerzenie teorii.
opracowano Alternatywne sformułowania teoretyczne do badania procesów energetycznych w sieciach wymiany., Obejmują one „elementarną teorię” opracowaną przez Willera i jego współpracowników (na przykład Willer and Anderson 1981; Markovsky et al. 1988), Friedkin”s (1992) „model wartości oczekiwanej” wymiany społecznej i teoria gier, który został zastosowany do analizy sieci wymiany przez Bienenstock i Bonacich (1992). Podczas gdy niektóre z tych sformułowań mają powinowactwo z oryginalnymi ramami zależności mocy opracowanymi przez Emersona (1972a, 1972b), większość z nich zbadała inne podstawy władzy., Na przykład Willer i jego współpracownicy opracowali inną terminologię określającą charakter relacji w sieci wymiany. Definiują one trzy rodzaje relacji: null( Brak połączenia), inclusion (gdy ktoś musi być zaangażowany w wymianę, aby miała miejsce) i exclusion (gdy ktoś może być zaangażowany w wymianę, ale konkuruje z innymi, a tym samym może być wykluczony z wymiany w dowolnym momencie). Teoretycy Ci rozwijają różne zasady rozdziału mocy w sieciach charakteryzujących się różnymi rodzajami relacji., Wykluczenie jest postrzegane jako główny wyznacznik władzy. Zdolność do wykluczenia innych z wymiany jest więc kluczowym źródłem mocy w tej teorii.
Bienenstock i Bonacich (1992, 1997) analizują sieci wymiany za pomocą perspektywy teorii gier. Starają się zrozumieć wysiłki aktorów, aby zmaksymalizować pewne dobrze zdefiniowane interesy poprzez przyjęcie strategii, które mogą być analizowane użytecznie za pomocą narzędzi teorii gier. W oparciu o różne koncepcje rozwiązań (np. rdzeń, jądro), dokonują prognoz dotyczących wyników wymiany w różnych typach struktur sieciowych., Ponadto, to zastosowanie teorii gier dostarcza prognoz na temat roli informacji w procesach wymiany. Opierając się na wczesnych wkładach Blau, Colemana, Emersona i Cooka, Yamaguchi (1996) opracowuje racjonalny model wyboru dla przewidywania rozkładu mocy i skutków centralizacji sieci w tym, co nazywa substytutowymi i komplementarnymi relacjami wymiany.,
dalszy rozwój teorii wymiany obejmuje sformułowanie jednoznacznych propozycji dotyczących wykorzystania mocy w różnego rodzaju strukturach sieci wymiany oraz określenie niektórych determinantów wykorzystania mocy. Czynniki te obejmują obawy o uczciwość rozkładu wyników, zobowiązania, które pojawiają się między aktorami( na przykład Lawler and Yoon 1996), tworzenie koalicji, szczególne strategie działania i czy władza jest siła nagrody lub siła kary., Nowsze prace koncentrują się bardziej na metodologii określania rozkładu mocy w złożonych strukturach sieciowych (patrz na przykład praca Markovsky ' ego). Zainteresowanie tym tematem jest częściowo napędzane przez potencjał syntezy teoretycznych koncepcji wymiany władzy z sieciowymi modelami struktury społecznej (patrz Cook 1987; Cook and Whitmeyer 1992)., Inną dziedziną obecnych prac teoretycznych i empirycznych jest określenie dynamicznych modeli zużycia energii i zmian strukturalnych, które obejmują bardziej wyrafinowany model zaangażowanych podmiotów i strategie, które przyjmują w swoich próbach uzyskania zasobów i usług, które są dla nich wartościowe., Te ogólne teoretyczne i empiryczne wysiłki będą ważne, jeśli teoria wymiany ma spełnić swoją obietnicę zapewnienia podejścia do łączenia teorii działania i interakcji na poziomie mikro z wyjaśnieniami na poziomie makro struktury i procesów zmian społecznych, agenda, która została pierwotnie ustalona przez Homans, Blau i Emerson.
zastosowanie teorii wymiany do zrozumienia różnych zjawisk społecznych wzrosło w ciągu ostatnich dwóch dekad., Wczesne zastosowania koncentrowały się na wyjaśnieniu inicjacji i zakończenia stosunków społecznych w warunkach pracy i rodziny, a następnie w dziedzinie związków romantycznych i randek. Tematy zainteresowań badaczy obejmowały koncepcję sprawiedliwości w relacjach wymiany społecznej i jej związek z relacyjną satysfakcją i rozpadem, wykorzystanie władzy w relacjach społecznych opartych na kontroli zarówno nagród i kosztów, jak i nadużycia władzy, a także rolę koalicji w zmianie równowagi władzy między podmiotami w sieci jednostek lub organizacji., Poza zastosowaniem do otoczenia rodzinnego i zawodowego, teoria wymiany została zastosowana w wielu różnych kontekstach do badania organizacji i relacji międzyorganizacyjnych. Ponieważ organizacje zazwyczaj wymagają zasobów od innych podmiotów, większość ich czasu poświęca się strategicznemu zarządzaniu tymi zależnościami. Perspektywa zależności zasobów (Pfeffer and Salancik 1978) w dziedzinie organizacji stanowi proste zastosowanie rozumowania wymiany do strategicznych działań organizacji i ich podjednostek (np. na poziomie dywizji)., Rozwijająca się dziedzina socjologii ekonomicznej czerpie obecnie w pewnym stopniu z idei wywodzących się z teorii wymiany, aby wyjaśnić powstawanie sieciowych form organizacji i charakter procesów energetycznych, które pojawiają się w tych sieciach. Wpływ sieci na praktyki pracy, nieformalny wpływ Organizacji, organizacja grup biznesowych i tworzenie międzynarodowych powiązań, które przekraczają tradycyjne krajowe granice działalności gospodarczej i produkcyjnej, są głównymi tematami badań w socjologii ekonomicznej., Niektóre z tych wysiłków obejmują zrozumienie wpływu lokalizacji sieci na wyniki oraz różnych strategii stosowanych przez podmioty w celu zwiększenia ich siły przetargowej i wpływu. Te wysiłki wywodzą się częściowo z rozumowania zależności mocy po raz pierwszy wprowadzony przez Emersona i Blau do teorii wymiany.
Inne zastosowania teorii wymiany obejmują szersze wysiłki na rzecz zbadania równowagi sił w branży ochrony zdrowia, strategicznej roli firm ubezpieczeniowych w erze zarządzanej opieki oraz reakcji lekarzy na utratę władzy i autonomii., Kilku badaczy próbowało przeanalizować naturę skierowań lekarza w terminach wymiany sieci i scharakteryzować naturę interakcji lekarz-pacjent jako relacji wymiany, w której moc jest asymetryczna (lub niezrównoważona) i zaufanie odgrywa kluczową rolę w „równoważeniu” tej różnicy mocy. Pacjent musi oddać swój los w ręce bardziej kompetentnego, bardziej świadomego aktora i ufać, że lekarz nie zrobi krzywdy., Przyszłe zastosowania modelu wymiany interakcji i wymiany sieci w innych dziedzinach pomogą wyjaśnić i rozszerzyć podstawowe ramy teoretyczne.
Blau, P. M. 1964 wymiana i władza w życiu społecznym. Nowy Jork: Wiley, druk 2d, 1986. [2010-03-09 19: 53]
— 1987 „mikroprocesor i Makrostruktura.”W K. S. Cook, ed., Teoria Wymiany Społecznej. Newbury Park, Calif.: Sage
Bienenstock, Elisa I., and Phillip Bonacich 1992 ” the Core as a Solution to comprehensive Connected Exchange Networks.”Portale Społecznościowe 14:231-243.,
— 1997 ” Network Exchange jako gra kooperacyjna.”Racjonalność i społeczeństwo 9: 937-965.
Bonacich, P. 1986 ” władza i centralizacja: Rodzina miar.”American Journal of Sociology 92:1170-1182.
„Journal of Mathematical Sociology 2:145-163.
— 1990 Podstawy teorii społecznej. Cambridge, Mass.: Harvard University Press
Cook, Gillmore and Yamaguchi 1986 „point and line vulnerability as bases for predicting the distribution of power in exchange networks: Reply to Willer.,”American Journal of Sociology 92:445-448.
kucharz, K. S., red. 1987 Teoria Wymiany Społecznej. Newbury Park, Calif.: Sage.
–, and R. M. Emerson 1978 „Power, Equity, and Commitment in Exchange Networks.”American Sociological Review 43: 721-739.
–,–, M. R. Gillmore, and T. Yamagishi 1983 „the Distribution of Power in Exchange Networks: Theory and Experimental Results.”American Journalof Sociology 89:275-305.
Cook and Whitmeyer 1992 ” Two Approaches to Social Structure: Exchange Theory and Network Analysis.”Annual Review of Sociology.
Deutsch, M., 1964 ” Homans in the Skinner Box.”Badanie Socjologiczne 34: 156-165.
Ekeh, P. P. 1974 teoria wymiany społecznej: dwie tradycje. Cambridge, Mass.: Harvard University Press.
Emerson, R. M. 1962 ” stosunki zależności władzy.”American Sociological Review 27: 31-40.
Friedkin, Noah E. 1992 ” Model wartości oczekiwanej władzy Społecznej: prognozy dla wybranych sieci wymiany.”Portale Społecznościowe 14:213-229.
Heath, A. 1976. Racjonalny wybór i wymiana społeczna: krytyka teorii wymiany. Cambridge, Mass.
Homans, G. C., 1958 ” zachowania społeczne jako wymiana.”American Journal of Sociology 62: 597-606.
— 1961 Social Behavior: Its Elementary Forms. Harcourt, Brace i Świat.
— 1974 Social Behavior: Its Elementary Forms, 2nd ed. Harcourt, Brace i Świat.
Kelley, H. H., and J. Thibaut 1978 Interpersonal Relations:A Theory of Interdependence. Nowy Jork: Wiley.
Lawler, Edward J., and Jeongkoo Yoon 1996 ” Commitment in Exchange Relations: a Test of a Theory of Relational Cohesion.”American Sociological Review 61: 89-108.
, 1949 Les Structures Elementaires de laParents. Paryż: Presses Universitaires de France.
— 1969 elementarne struktury pokrewieństwa. Beacon.
Malinowski, B. 1922 Argonauts of the Western Pacific. Londyn: Routledge i Kegan Paul.
Markovsky, B., D. Willer, and T. Patton 1988 „Power Relations in Exchange Networks.”American Sociological Review 53: 220-236.
Mauss, M. 1925 Essai sur le don in Sociologie et Anthropologie. Paryż: Presses Universitaires de France. Tłumaczenie na angielski: Ian Cunnison jako dar. Nowy Jork: Free Press, 1954.
, i J. Dollard 1941 Nauka i edukacja społeczna. New Haven, Conn.: Yale University Press.
Molm, L. D. 1981. „Zamiana nierównowagi mocy na zużycie energii.”Kwartalnik Psychologii Społecznej 44:151-163.
— 1989 ” władza Karna: proces równoważenia w relacjach władza-zależność.”American Journalof Sociology 94 (6):1392-1418.
Molm, Linda D. 1997 przymus władzy w wymianie Społecznej. Cambridge, Wielka Brytania: Cambridge University Press.
Pfeffer, Jeffrey, and Gerald R. Salancik 1978 the External Control of Organizations: a Resource DependencePerspective. Harper i Row.,
New York: Free Press.
Thibaut, J., and H. H. Kelley 1959 The Social Psychology of the world. Nowy Jork: Wiley.
Turner, J. H. 1986 the Structure of Sociological Theory, 4th ed. Chicago: Dorsey Press.
Willer, David 1987 Theory and Experimental Investigationof Social Structures. Nowy Jork: Bordon and Breach.
Willer and Anderson 1981 Willer, David and Bo Anderson, eds. 1981. Sieci, wymiany i przymusu. New York: Elsevier / Greenwood
, 1996 ” Power in Networks of Substitutable and Complementary Exchange Relations: a Rational-Choice Model and an Analysis of Power Centralization.”American Sociological Review 61: 308-322.
Karen S. Cook