w większości jego anatomicznych składników, np. w helisie itp., zewnętrzne ucho ludzkie jest homologiczne do ucha wszystkich naczelnych i Scandentia(strzępki drzew). Tak więc jego podstawa genetyczna jest w dużej mierze starsza niż 60 mln lat. Na podstawie obserwacji wzrostu ucha przez całe życie (np., Montacer-Kuhssary 1959), naszym celem było wyjaśnienie wzrostu ludzkiego ucha w bardziej szczegółowy sposób przez całe życie i u obu płci. Na standaryzowanym materiale fotograficznym zebranym losowo w Berlinie (Niemcy) zmierzyliśmy N = 1448 uszu od noworodków do ochotników w wieku 92 lat. 10 pomiarów wzdłużnych i 5 dalszych parametrów anatomicznych dało zbiór danych w sumie około 19 000 danych. Opierając się na naszej analizie przekroju, określiliśmy kilka dymorfizmów płciowych., Ponadto wydedukowaliśmy rozwój ontogenetyczny i częściowo skorygowaliśmy ich proporcje dla przyspieszenia świeckiego i wzrostu ciała kurczącego się z wiekiem. W momencie narodzin, proporcjonalnie do ciała, ucho zewnętrzne było jeszcze większe niż duża głowa i rosło dość liniowo przez całe życie, osiągając najwyższą średnią długość u ochotników w wieku powyżej 85 lat. Duże roczne wzrosty w dzieciństwie zaczęły maleć już w wieku 8 lub 10 lat. We wszystkich parametrach, w których obserwowano wzrost po DOROSŁYM wzroście, uszy samic wykazywały mniejszy wzrost niż u mężczyzn., Największa długość ucha u kobiet wynosiła 52 mm (SD +/- 4,3 mm) w momencie urodzenia, 61 mm (SD +/- 3,9 mm) w wieku około 20 lat i 72 mm (SD +/- 4,6 mm) u kobiet w wieku powyżej 70 lat. Dla mężczyzn te trzy wartości wynosiły odpowiednio: 52 mm (SD +/- 4,1 mm), 65 mm (SD +/- 4,0 mm) i 78 mm (SD +/- 4,8 mm). Pomimo ekstremalnie przedwczesnego wzrostu małżowiny usznej i jego dalszego rozwoju przez całe życie, trzy cechy anatomiczne ucha praktycznie nie rosły po urodzeniu: szerokość Concha auriculae i Incisura intertragica, a także średnica cylindrycznego brzegu małżowiny usznej., Omawiane są pojawiające się problemy dotyczące funkcji i wartości selektywnych wszystkich tych bardzo nietypowych proporcji i przyrostów. Rozwój ontogenetyczny jednego lub więcej fałdów skóry przedramiennej może być wykorzystany jako wkład w szacowanie wieku w antropologii sądowej.