- wirusowe zapalenie wątroby typu D
zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu delta (HDV) jest najcięższą postacią przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby: osoby zakażone HDV częściej umierają z powodu zaawansowanej choroby wątroby niż osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) bez HDV, a ryzyko zachorowania na raka wątrobowokomórkowego jest do dziewięciu razy większe.1 HDV jest wadliwym wirusem, wykorzystującym antygen powierzchniowy HBV do przedostania się do hepatocytów., Pegylowany interferon alfa jest obecnie jedynym zalecanym leczeniem zakażeń HDV, chociaż skuteczność leczenia pozostaje niedopuszczalnie niska. Niedawny rozwój nowych metod leczenia, w tym entry inhibitor bulevirtide, może poprawić wyniki leczenia. Dlatego zrozumienie epidemiologii HDV jest kluczowe dla planowania i wdrażania skutecznych strategii testowania i zarządzania.,
według niedawnej metaanalizy, zakażenie HDV, określone przez obecność przeciwciał anty-HDV, dotyka 7% osób zakażonych HBV w Afryce Subsaharyjskiej (SSA), a łączna częstość występowania sięga 26% osób z dodatnim antygenem powierzchniowym zapalenia wątroby typu B (HBsAg) w Afryce Środkowej.Dlatego też w określonych regionach przewlekłe zakażenie HDV może stanowić ważną barierę dla celów eliminacji HBV przez WHO, w tym istotnego zmniejszenia śmiertelności związanej z HBV.,3 nasza wiedza na temat epidemiologicznych uwarunkowań zakażenia HDV pozostaje jednak niewystarczająca, zwłaszcza w wysokich endemicznych regionach SSA. Badanie Besombes et al4 opublikowane w Gut jest mile widzianym dodatkiem do …