brak odpowiednich relacji stanowi poważne zagrożenie dla rozwoju i dobrego samopoczucia dziecka. Wykrywanie zagrożenia aktywuje biologiczne systemy reakcji na stres, a nadmierna aktywacja tych systemów może mieć toksyczny wpływ na rozwój obwodów mózgowych. Gdy brak reakcji utrzymuje się, niekorzystne skutki stresu toksycznego mogą łączyć utracone możliwości rozwoju związane z ograniczoną lub nieskuteczną interakcją. Ten złożony wpływ zaniedbania na rozwijający się mózg podkreśla, dlaczego jest tak szkodliwy w najwcześniejszych latach życia., Pokazuje również, dlaczego skuteczne wczesne interwencje mogą przynieść znaczne korzyści w postaci lepszych długoterminowych wyników w zakresie osiągnięć edukacyjnych, zdrowia przez całe życie i pomyślnego rodzicielstwa następnego pokolenia.
przewlekłe zaniedbanie wiąże się z szerszym zakresem szkód niż aktywne nadużywanie, ale zwraca mniejszą uwagę w polityce i praktyce.,
nauka mówi nam, że małe dzieci, które doświadczają znacznie ograniczonej zdolności reagowania opiekuna, mogą ponosić szereg niekorzystnych skutków dla zdrowia fizycznego i psychicznego, które w rzeczywistości powodują bardziej powszechne upośledzenia rozwojowe niż jawne fizyczne znęcanie się. Mogą to być opóźnienia poznawcze, zahamowanie wzrostu fizycznego, upośledzenie funkcji wykonawczych i umiejętności samoregulacji oraz zakłócenia reakcji organizmu na stres. Z ponad pół miliona udokumentowanych przypadków w USA., tylko w 2010 r. zaniedbania stanowią 78% wszystkich przypadków maltretowania dzieci w całym kraju, znacznie więcej niż przemoc fizyczna (17%), przemoc seksualna (9%) i przemoc psychiczna (8%) łącznie. Pomimo tych przekonujących ustaleń, zaniedbania dzieci otrzymują znacznie mniej uwagi opinii publicznej niż przemoc fizyczna lub wykorzystywanie seksualne i niższy odsetek usług zdrowia psychicznego.,
badania na dzieciach w różnych warunkach pokazują, że ciężka deprywacja lub zaniedbanie:
- zaburza sposób, w jaki mózgi dzieci rozwijają się i przetwarzają informacje, zwiększając ryzyko zaburzeń uwagi, emocjonalnych, poznawczych i behawioralnych.
- zmienia rozwój biologicznych systemów reagowania na stres, prowadząc do większego ryzyka lęku, depresji, problemów sercowo-naczyniowych i innych przewlekłych zaburzeń zdrowotnych w późniejszym życiu.,
- koreluje ze znacznym ryzykiem trudności emocjonalnych i interpersonalnych, w tym wysokim poziomem negatywności, słabą kontrolą impulsów i zaburzeniami osobowości, a także niskim poziomem entuzjazmu, pewności siebie i asertywności.
- wiąże się ze znacznym ryzykiem trudności w uczeniu się i słabych osiągnięć szkolnych, w tym deficytem funkcji kierowniczych i regulacji uwagi, niskim wynikiem IQ, słabą umiejętnością czytania i niskim wskaźnikiem ukończenia szkoły średniej.,
negatywne konsekwencje deprywacji i zaniedbania można odwrócić lub zmniejszyć poprzez odpowiednie i terminowe interwencje, ale jedynie usunięcie małego dziecka z niewystarczająco reagującego środowiska nie gwarantuje pozytywnych wyników. Dzieci, które doświadczają ciężkiej deprywacji, zazwyczaj wymagają interwencji terapeutycznej i opieki wspomagającej, aby złagodzić niekorzystne skutki i ułatwić powrót do zdrowia.