stan charakteryzujący się zarówno stomatologicznymi, jak i nie-stomatologicznymi miejscami skierowań, to zwyrodnieniowe uszkodzenie mięśnia zwężającego gardła środkowego jest potwierdzone fotomikroskopowymi dowodami ścięgna wklęsłego.
kość gnykowa od ponad 40 lat jest identyfikowana ze specyficznym, choć niezbyt rozpoznawalnym zespołem bólowym.2 bolesne objawy są zwykle spowodowane urazem w większym rogu kości gnykowej z bólem promieniującym do innych miejsc.,3
leczenie stanu waha się od zastrzyków znieczulenia miejscowego lub kortyzonu do resekcji większej cornu. Ból zwykle promieniuje z większego rogu kości gnykowej do gardła, żuchwy, zębów trzonowych żuchwy, łuku jarzmowego, kłykcia, twarzy, ucha i skroni wyżej; przednio do szyi, obojczyka, górnej połowy piersi, ramienia, ramienia i przez ramię do łopatki pleców niżej po tej samej stronie.,4
choroba nie jest dobrze znana w medycynie i stomatologii z co najmniej dwóch powodów: (1) rozproszone i pozornie niepowiązane promieniowanie objawów oraz (2) widoczny brak histopatologicznych dowodów urazu.
zespół kości gnykowej został po raz pierwszy opisany przez Browna2 w 1954 roku, a później przez Steinmanna,5 Kopsteina,6 Lim,3 i Ernesta.4 zespół reprezentuje grupę mylących objawów głowy i szyi, które mogą sugerować karotodynia7 niczego nie podejrzewającemu lekarzowi. Pierwotne miejsce bólu związane jest z regionem większego wierzchołka kości gnykowej., Steinmann, 5 Kopstein, 6 Lim, 7 i Ernest zgłosili chirurgiczne usunięcie większej cornu z niezwykłą rozdzielczością bólu dla chorego. Jednak niektórzy lekarze zaprzeczają istnieniu lub ważności zespołu kości gnykowej, ponieważ raporty nie oferują obiektywnych dowodów innych niż oznaki, objawy i wyniki operacji.
w tym artykule przedstawiono fotomikroskopowe dowody potwierdzające zespół kości gnykowej i opisano ogniskowe, zwyrodnieniowe uszkodzenie mięśnia krtaniowego środkowego gardła (MPCM) jako miejsce bolesnego urazu związanego z zespołem kości gnykowej., Miejsce urazu z udziałem MPCM jest zgodne na podstawie klinicznej, anatomicznej i histopatologicznej z opisem tkanki somatycznej odpowiedzialnej za bolesną konstelację objawów zespołu kości gnykowej.
Anatomia
kość gnykowa jest jedyną kością, która nie ma bezpośredniego kontaktu z żadną inną kością w ludzkim ciele (patrz rysunek 1). Jest to struktura W Kształcie Litery U leżąca między korzeniem języka i żuchwy a chrząstką tarczycy., Kość gnykowa tworzy ruchomą podstawę dla języka i jego zróżnicowanych ruchów i jest utrzymywana w pozycji przez dużą liczbę mięśni. Kość gnykowa ma połączenia z mięśniami do żuchwy( mylohyoid), języka( hyoglossus), czaszki (stylohyoid), chrząstki tarczycy (thyrohyoid), mostka (mostnohyoid), do przyśrodkowej granicy nacięć łopatkowych (omohyoid) i gardła środkowego raphe (MPCM) (patrz rysunek 2).,
większość pacjentów z objawami zespołu kości gnykowej zgłasza ból promieniujący do ucha, gardła, skroni, łuku jarzmowego, stawu skroniowo-żuchwowego (TMJ), zębów trzonowych żuchwy po tej samej stronie oraz pionową oś bólu, która biegnie od skroni wyżej w dół Przez TMJ, kontynuując w dół do obojczyka i kończąc się w środku piersi bez rozciągania się poniżej brodawki sutkowej (patrz rysunek 3).4 połączenia z kością gnykową wyjaśniają objawy promieniujące odczuwane przez pacjenta cierpiącego na zespół kości gnykowej.,
metody i materiał
43-letnia kobieta została skierowana do oceny przewlekłego bólu, trwającego 13 lat, lewej strony głowy, twarzy, szyi i barku. Chociaż uraz jest zwykle źródłem takiej skargi, pacjentka nie mogła przypomnieć sobie konkretnego zdarzenia korelującego z początkiem jej objawów. Była poddawana wielu zabiegom chirurgicznym w nadziei na osiągnięcie remisji bólu. Prawe i lewe TMJs były operowane przez otwartą redukcję bez skutecznego łagodzenia bólu., Następnie wykonano dwa oddzielne zabiegi chirurgiczne na lewej zatoce szczękowej, ponownie bez korzyści dla pacjenta.
badanie diagnostyczne polegało na cyfrowym lub bimanualnym badaniu palpacyjnym palcem wskazującym po stronie większej od strony nie dotkniętej chorobą. Procedura ta skierowała całą kość gnykową w kierunku powierzchni skóry chorej strony, z kciukiem stabilizującym chorą cornu w miejscu urazu, zgodnie z zaleceniami Browna.2 Kiedy naciskano na lewe korno, promieniowanie bolesnych objawów nasilało się, gdy ucisk był utrzymywany., Następnie wstrzyknięto miejscową strzykawkę znieczulającą z igłą o rozmiarze 30 g, 1 cala zawierającą bupiwakainę (0,5%) z epinefryną 1:200 000 (Marcaine) na górną powierzchnię lewego większego kornu w miejscu bólu (patrz rysunek 4). Jeden centymetr sześcienny Marcaine zdeponowany w miejscu urazu rozwiązał ponad 95% bólu obecnego we wszystkich miejscach odniesienia i w miejscu pochodzenia w ciągu kilku minut. Miejsca te obejmowały ucho, skroń, łuk jarzmowy, żuchwę i zęby trzonowe żuchwy, gardło, przednią część szyi, obojczyk, ramię, ramię i górną połowę piersi.,
test ten powtórzono następnego dnia z identycznymi, udanymi wynikami. Blok znieczulający do leczenia zespołu kości gnykowej eliminuje prawie cały ból, ale pacjent nadal ma uporczywą bolesność, która nie jest dotknięta blokiem. Jednak bolesność jest eliminowana przez operację chirurgiczną.
za każdym razem, gdy efekt znieczulenia ustąpił, powracał pierwotny wzór bólu u pacjenta. Zabiegano o konsultację ze służbą radiologiczną i uzyskano zdjęcia rentgenowskie szyi z widocznością pozycji bocznej, skośnej i Allen., Nie ujawniono żadnych dowodów na złamanie kości gnykowej lub rogowej, ani innych nietypowych ustaleń.
Inne badane struktury, które mogłyby naśladować zespół kości gnykowej, obejmowały przedni mięsień skalenowy (zespół Scalenus Anticus), więzadło żuchwowe (zespół Ernesta), ścięgna skroniowe (zapalenie ścięgien skroniowych), tętnicę szyjną (carotodynia), gardło (guzy i infekcje) oraz nerwy czaszkowe trójdzielne i glossopharyngeal (neuralgia). Z rozpoznaniem różnicowym zredukowanym do lewego górnego rogu kości gnykowej, pacjentka została wyznaczona do operacji.,
u pacjenta w znieczuleniu ogólnym z intubacją oro-tchawiczą głowa i szyja zostały umieszczone w bocznym nadwyrężeniu, z twarzą ustawioną w prawo. Do określenia względnej pozycji ciała użyto markera skórnego i pozostawiono większą rogówkę kości gnykowej. Znieczulenie miejscowe przeniknęło do skóry i tkanek leżących u jej podłoża, aby zmniejszyć krwotok w miejscu zabiegu. Nacięcie skóry przeprowadzono podskórnie, aby zidentyfikować mięsień platysma., Następnie badanie palpacyjne i tępe rozwarstwienie większego cornu było wspomagane przez przesunięcie kości gnykowej, jak donosił Brown, 2 zapewniając w ten sposób łatwiejsze położenie i rozwarstwienie większego cornu.
mięśnie przyczepione do kości gnykowej były nacinane i odbijane od czubka kości gnykowej do połączenia kości gnykowej. Następnie na styku ciała z rogami kostnymi usuwano kornik większy, nawadniano miejsce, umieszczano drenaż Penrose ' a, a nacięcie zamykano szwami.,
wyniki histopatologiczne
rogówki większe wraz z przylegającymi do nich mięśniami zostały przekazane do patologii do badania mikroskopowego w celu ustalenia, czy ścięgno wklęsłodrukowe jest odpowiedzialne za bolesny stan zespołu kości gnykowej. Patolog zauważył w swoim raporcie, że nie zaobserwowano zmian zapalnych w chrząstce otaczającej tkanki łącznej, a komórki krwiotwórcze szpiku kostnego były w normie (patrz rysunek 5)., Jednakże, odkrycia interesujące były obecność ” ogniskowe, zmiany zwyrodnieniowe mięśni prążkowanych otaczających Rogowy koniec gnykowy, charakteryzujące się ogniskową martwicą, łagodnymi zmianami atroficznymi i cytoplazmatyczną basiofilią. Tym zmianom zwyrodnieniowym nie wydaje się towarzyszyć znaczne nacieki zapalne” (patrz rysunki 6 do 8).
opisy okazu były zgodne z ustaleniami Pedersena i Keya,8 Sandstroma i Wahlgreena,9 Schallocka i Lindera,10 i Ernesta et al.,,11 w ich odpowiednich badaniach ścięgien wtrąceniowych występujących w innych częściach ciała. W swoich badaniach Schallock i Linder10 odnotowali powstawanie osadu w substancji gruntowej, a następnie pęcznienie, a następnie marszczenie włókien mocujących, z rozpadem drobnej struktury. Stan ten następował zwyrodnieniem tłuszczowym, ogniskami martwicy, pojawieniem się hialinu, a w późnym stadium zwyrodnienia, odkładaniem się wapnia., Ten sam proces zwyrodnieniowy został zidentyfikowany i zgłoszony w odniesieniu do uszkodzenia bocznego ścięgna mięśnia skroniowego zwanego skroniowym zapaleniem ścięgien.11,12
załączniki mięśniowe
dwa mięśnie mają swoje załączniki na dystalnym końcu kości gnykowej. MCPM ma włókna pochodzenia zlokalizowane na większej końcówce rogowej i sporadycznie na powierzchni przyśrodkowej większego rogowa, podczas gdy mięsień hyoglossus leży bardziej bocznie (patrz rysunek 1)., Ponadto MPCM ma swój początek na najbardziej dystalnym końcu więzadła stylohyoidalnego, mniejszym cornu i długości górnej powierzchni i / lub końcówki większego cornu. W tym okazie miejsce zwyrodnienia tkanki było zorientowane przyśrodkowo do wyższej powierzchni większego kornu. Lokalizacja ta jest zgodna z anatomicznymi i chirurgicznymi lokalizacjami podanymi dla włókien wyjściowych MPCM.
dyskusja
pacjent z objawami podmiotowymi i podmiotowymi zespołu kości gnykowej został poddany ocenie, a następnie poddany operacji chirurgicznej., Kość gnykowa większa została zidentyfikowana jako miejsce urazu i została wycięta. Tkanka została zidentyfikowana jako włókna wyjściowe MPCM w większym cornu. Potwierdzono patologiczne wyniki mikroskopowe zmian ogniskowych, zwyrodnieniowych z ogniskami martwicy, hialinu, wiązania centralnie umieszczonych jąder mnogich oraz wydłużenia włókien mięśniowych—zgodne z miopatią.
przebieg pooperacyjny pacjenta obejmował początkowe trudności w połykaniu i jedzeniu, a następnie stopniową poprawę i eliminację bolesnych objawów., Pacjent zauważył również natychmiastowe ustanie bólu skroniowego i bólu ucha po południu tego samego dnia po porannym zabiegu chirurgicznym.
modalność zmiany termicznej jest obecnie leczeniem z wyboru dla innych ogniskowych, zwyrodnieniowych, somatycznych załączników w głowie, szczęce i szyi.13-18 ponieważ region urazu jest ogniskowy, trwają badania w celu potwierdzenia skuteczności stosowania radiofrekwencji zmiany termicznej w leczeniu zespołu kości gnykowej.,19
podsumowanie
w tym artykule opisano stan znany jako zespół kości gnykowej, jego diagnozę przez wykluczenie, a także przedstawiono histopatologiczne dowody ogniskowego, zwyrodnieniowego uszkodzenia mięśni z objawami przedmiotowymi i przedmiotowymi interesującymi dla lekarzy i dentystów. Uraz dotyczy włókien wyjściowych mięśnia krtaniowego środkowego na większej rogówce kości gnykowej. Mikroskopowe dowody uszkodzenia mięśnia krtaniowego środkowego gardła, jak opisano, nadaje Ważność innym doniesieniom klinicznym pacjentów z zespołem kości gnykowej.,
podziękowania
wyrażamy szczególne uznanie dla Danny G. Harvey, MD, neuropatolog z Baptist Medical Center, Montgomery, Alabama, za jego pomoc w fotomikroskopii tkanek patologicznych uzyskanych.
- 1. Ernest EA III i Salter EG. Zespół kości gnykowej: zwyrodnieniowe uszkodzenie mięśnia krtaniowego środkowego gardła z fotomikroskopowym dowodem ścięgna wklęsłego. J Prothet Dent. 1991. 66:78-83.
- 2. Brown LA. Zespół kości gnykowej. South Med J. 1954. 47:1088-91.
- 3. Lim RY. Zespół kości gnykowej. Chirurgia Otolaryngologiczna Głowy Szyi., 1982. 90:198-200.
- 4. Ernest EA. Ból stawów skroniowo-żuchwowych i czaszkowo-twarzowych-ortopedyczne i neurologiczne podejście do diagnostyki i leczenia. 3. ed. Montgomery, Ala: Ernest Publications. 1986. 132.
- 5. Steinmann EP. Zespół styloidowy bez wydłużonego procesu. Akty. Otolaryngol. 1968. 66:347-56.
- 6. Zespół Gnykowy kopsteina E. Arch Otolaryngol. 1975. 101:484-5.
- 7. Lim RY. Carotodynia narażona: zespół kości gnykowej. South Med J. 1987. 80:444-6.
- 8. Pedersen HE, właśc. Patologia wapniowego zapalenia ścięgien i podkolanowego zapalenia kaletki., Arch Surg. 1951.62: 50.
- 9. Sandstrom E, Walgreen F. wkład w wiedzę „zapalenie otrzewnej calcarea”. Aktów, Radiol. 1937. 18: 263.
- 10. Sallock G, Linder H. wkład w Pytanie o stan demsyfikacji w podstawowej substancji tkanki łącznej. Medyczny. 1957. 1:211.
- 11. Ernest III EA, Martinez ME, Rydzewski db, Salter EG. Photo Micro Graphic evidence of insertion tendonosis: the etiologic factor in pain for temporal tendonitis. J Prosthet Dent. 1991. 65: 127-32.
- 12. Ernest EA.Temporal tendinitis-a painful disorder that mimics migraine headache., J Neurol Orthop Med Sp. Z O. O. 8:159-67.
- 13. Ernest EA. Zespół Ernesta: ścięgno wsteczne więzadła żuchwowego. J Neurol Orthop Med Sp. Z O. O. 7:427-38.
- 14. Shankland WE. Zespół Ernesta jako konsekwencja uszkodzenia więzadła stylomandibular: raport 68 pacjentów. J Prothet Dent. 1987. 57:501-6.
- 15. Shankland WE. Diagnosi e trattamento della sindrome di Ernest. 11 Dentystów. 1988. 7:1488-7.
- 16. Ernest EA. Zespół Ernesta: ścięgno wsteczne więzadła styl. J Alabama Dent Assoc. 1987. 72:15-9.,
- 17. Ernest EA. Przezskórne termiczne uszkodzenie więzadła skroniowo-żuchwowego tylnego-górnego dysku w celu uzyskania odpowiedniej stabilizacji dysku stawowego. J Neurol Orthop Med Sp. Z O. O. 9:111-5.
- 18. Ernest EA. Ból stawów skroniowo-żuchwowych leczony za pomocą instrumentów neurochirurgicznych. J Neurol Orthop Med Sp. Z O. O. 9:116-20.
- 19. Ernest EA & Wilk S., Komunikacja osobowa.