Napoleon I (Polski)

The jakobin years

Kiedy w 1789 roku Zgromadzenie Narodowe, które zebrało się w celu ustanowienia monarchii konstytucyjnej, zezwoliło Paoli na powrót na Korsykę, Napoleon poprosił o urlop i we wrześniu dołączył do grupy Paoli. Ale Paoli nie miał sympatii dla młodego człowieka, którego ojciec porzucił swoją sprawę i którego uważał za cudzoziemca. Rozczarowany Napoleon powrócił do Francji i w kwietniu 1791 roku został mianowany pierwszym porucznikiem 4 Pułku Artylerii, stacjonującego w Valence., Od razu dołączył do klubu jakobinów, Dyskusyjnego Towarzystwa początkowo faworyzującego monarchię konstytucyjną, a wkrótce został jego przewodniczącym, wygłaszając przemówienia przeciwko szlachcie, mnichom i biskupom. We wrześniu 1791 roku dostał przepustkę, by na trzy miesiące wrócić na Korsykę. Wybrany na podpułkownika w Gwardii Narodowej, wkrótce rozpadł się z Paoli, jej naczelnym dowódcą. Po nieudanym powrocie do Francji został wymieniony jako Dezerter w styczniu 1792. Jednak w kwietniu Francja wypowiedziała wojnę Austrii, a jego ofensywa została wybaczona.,

najwyraźniej dzięki patronatowi Napoleon został awansowany do stopnia kapitana, ale nie dołączył do swojego pułku. W październiku 1792 powrócił na Korsykę, gdzie Paoli sprawował dyktatorskie uprawnienia i przygotowywał się do oddzielenia Korsyki od Francji. Napoleon przyłączył się jednak do korsykańskich jakobinów, którzy sprzeciwiali się Polityce Paoli. Gdy w kwietniu 1793 roku wybuchła wojna domowa na Korsyce, Paoli skazał rodzinę Buonaparte na „wieczną egzekucję i niesławę”, po czym wszyscy uciekli do Francji.,

Napoleon Bonaparte, Jak można go odtąd nazywać (choć rodzina nie porzuciła pisowni Buonaparte aż do 1796 roku), powrócił do swojego pułku w Nicei w czerwcu 1793 roku. W swoim Le Souper de Beaucaire (Wieczerza w Beaucaire), napisanym w tym czasie, energicznie opowiedział się za zjednoczeniem wszystkich Republikanów zgromadzonych wokół jakobinów, którzy stawali się coraz bardziej radykalni, i konwentem Narodowym, rewolucyjnym zgromadzeniem, które w poprzednim upadku zniosło monarchię.,

pod koniec sierpnia 1793 r. wojska Konwentu Narodowego zajęły Marsylię, ale zostały zatrzymane przed Tulonem, gdzie rojaliści wezwali wojska brytyjskie. Gdy ranny został dowódca artylerii Konwentu Narodowego, Bonaparte otrzymał stanowisko za pośrednictwem komisarza do armii, Antoine Salicetiego, który był korsykańskim zastępcą i przyjacielem rodziny Napoleona. Bonaparte został awansowany we wrześniu na majora, a w październiku na generała adiutanta. 16 grudnia otrzymał ranę bagnetem, ale następnego dnia wojska brytyjskie, nękane przez jego artylerię, ewakuowały Tulon., 22 grudnia Bonaparte, w wieku 24 lat, został awansowany na generała brygady w uznaniu jego decydującego udziału w zdobyciu miasta.

Augustin de Robespierre, komisarz armii, napisał do swojego brata Maximiliena, ówczesnego Wirtualnego szefa rządu i jednej z czołowych postaci panowania terroru, chwaląc „transcendentne zasługi” młodego oficera republikańskiego. W lutym 1794 Bonaparte został mianowany komendantem artylerii we francuskiej armii Włoch. Robespierre utracił władzę w Paryżu 9 Thermidor, roku II (27 lipca 1794)., Gdy wieści dotarły do Nicei, Bonaparte, uważany za protegowanego Robespierre ' a, został aresztowany pod zarzutem spisku i zdrady. We wrześniu został uwolniony, ale nie został przywrócony do służby.