I wojna światowa Pierwsza bitwa nad Marną to pierwsze użycie przechwytów radiowych i Transportu Samochodowego wojsk w czasie wojny. Po tym, jak głównodowodzący Francji Joseph Joffre wydał rozkaz ofensywy we wrześniu 1914 roku, Francuska 6 Armia gen. Michel-Joseph Maunoury ' ego otworzyła lukę między pierwszą a drugą armią Niemiec. Maunoury wykorzystał lukę z pomocą francuskiej 5 Armii i Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych, podczas gdy 9 Armia Ferdinanda Focha udaremniła natarcie Niemieckiej 2 I 3 Armii. Do Września, 10, Niemcy rozpoczęli odwrót, który zakończył się na północ od rzeki Aisne, rozpoczynając fazę wojny, która byłaby naznaczona walką okopową.
Pierwsza bitwa nad Marną stoczona została na północ i wschód od Paryża na początku września 1914 roku. Siły Anglo-Francuskie miały okazję odwrócić zwycięski atak Niemców przez Belgię i Francję, gdy dowódca 1 Armii Heinrich von Kluck, który zakotwiczył prawe skrzydło niemieckiej ofensywy, skierował się na północ, a nie na zachód od Paryża, przez front Francuskiej 6 Armii Michela-Josepha Maunoury ' ego.,
6 września Maunoury, wzmocnione przez wojska, rzuciły się na front w zarekwirowanych paryskich taksówkach i autobusach—pierwszy szeroko stosowany transport zmotoryzowany w czasie wojny i na zawsze obchodzony jako „taksówki Marne” – uderzył w nadmiernie rozbudowaną armię von Klucka. Zaskoczony von Kluck odwołał swoją wysuniętą straż i skierował swoje siły na południowy zachód, by stawić czoła atakowi Maunoury ' ego., W ten sposób von Kluck stracił jednak kontakt z drugą armią Karla von Bulowa na jego lewej flance.
Brytyjskie siły ekspedycyjne (BEF) zebrały się razem z elementami Francuskiej piątej armii, aby wkroczyć do wyłomu von Klucka na froncie niemieckim. Nieustępliwa obrona 9 Armii Ferdynanda Focha na bagnach Saint-Gond przed powtarzającymi się atakami Niemieckiej drugiej i trzeciej Armii udaremniła Niemieckie próby dyslokacji francuskiego natarcia przez załamanie prawego skrzydła Joffre ' a., 10 września Niemiecki szef sztabu Helmuth von Moltke młodszy wydał rozkaz przegrupowania swoich sił na froncie między Soissons a Verdun. Joffre kontynuował działania do 13 września, kiedy Francuskie ataki nie zdołały przebić niemieckich pozycji na północ od Aisne. Następnie każda armia rozpoczęła serię manewrów flankowania znanych jako „wyścig do morza”, który pozostawił po sobie system połączonych okopów chronionych drutem kolczastym.
zwycięstwo angielsko-Francuskie wynikało po części z faktu, że Niemcy wyprzedzili logistykę i ciężką artylerię, wykorzystywaną do miażdżenia przewagi we wcześniejszych bitwach., Moltke, którego styl dowodzenia został porównany do stylu dyrygenta orkiestrowego, którego gracze lekceważyli jego batutę, stracił kontrolę nad dowódcami armii. Ale prawdziwe zwycięstwo przypadło Joffre ' owi i francuskiemu Sztabowi Generalnemu, który wykorzystał niemiecką nadwyrężenie, aby odebrać atakującym inicjatywę strategiczną.