ik
Hamelen Stad”s in Brunswick,
Door de beroemde Hannover city;
De rivier de Weser, diep en breed,
Wast de wand aan de zuidzijde;
Een prettigere plek die je nooit zag;
Maar, wanneer begint mijn ditty,
Bijna vijfhonderd jaar geleden,
Om de stedelingen te lijden dus
Van ongedierte, was jammer.
II
ratten!, Ze bevochten de honden en doodden de katten,en beet de baby ’s in de wieg, en aten de kazen uit de vaten, en likte de soep van de koks” eigen pollepel”s, splitste de vaten met gezouten sprot open, maakte nesten in de zondagsmutsen van mannen, en verwende zelfs de vrouwenchats door hun spraak te verdrinken met gekrijs en gepiep in vijftig verschillende scherpe en platte stukken.,
III
eindelijk kwamen de mensen in een lichaam
naar het stadhuis massaal:
“”Tis clear,” riepen ze, “our Mayor”s a noddy;
en wat ons bedrijf betreft–schokkend
te denken dat we Jurken met hermelijn dolts die niet kunnen bepalen wat het beste is om ons te ontdoen van ons ongedierte!u hoopt, omdat u Oud en zwaarlijvig bent, in het harige burgergewaad gemak te vinden? wakker worden, heren! Geef je hersenen een pak slaag
om de remedie te vinden die we missen,
Of, zeker als het lot, zullen we je inpakken!,”op dit moment beefde de burgemeester en corporatie van een machtige consternatie.
IV
een uur zaten ze in de Raad,
eindelijk brak de burgemeester stilte:
“voor een gulden I” d mijn hermelijn toga verkopen,
Ik wou dat ik was een mijl vanaf!
Het is gemakkelijk om een rack één”s hersenen —
Ik weet zeker dat mijn arme hoofd weer pijn doet,
Ik heb het zo gekrast, en allemaal tevergeefs
Oh voor een val, een val, een val!”net zoals hij dit zei, Wat zou er aan de deur van de kamer moeten gebeuren, behalve een zachte tik? “zegen ons,” riep de burgemeester, ” Wat is dat?,”
(With the Corporation as he sat,
Looking little their wondrous fat;
Nor brighter was his eye, nor moister
Than a too-long-open-open oyster,
Save when at s middags his paunch Grow muitous
For a plate of turtle, green and Kleef)
“Only a scraping of shoes on the mat? alles wat lijkt op het geluid van een rat maakt mijn hart pit-a-pat!”
V
” Come in!”–de burgemeester riep, op zoek groter:
en in kwam de vreemdste figuur!,zijn queer lange vacht van hiel tot hoofd Was half geel en half rood en hij zelf was lang en dun,met scherpe blauwe ogen, elk als een speld,en licht los haar, maar een donkere huid ,geen tuft op de wang of baard op de kin, maar lippen waar de glimlach naar buiten en naar binnen ging–er was geen gissing over zijn familie!en niemand kon genoeg de lange man en zijn schilderachtige kleding bewonderen.”It” s like my overgrootvader,
Starting up at the Trump of Doom ‘ s Toon,
Had walked this way from his painted tombstone!,”
VI
hij ging naar de raadstabel:
En, “please your honors,” zei hij, “I”m able,
By means of a secret charm, to draw
All creatures living beneath The sun,
That creepy or swim or fly or run,
After mij zo als je nooit zag!en ik gebruik mijn charme vooral op wezens die mensen kwaad doen,de Mol en pad en Salamander en adder.en mensen noemen me de rattenvanger.,”
(and here they bemerkt around his neck
A scarf of red and yellow stripe,
To matching with his coat of the self-same check;
And at the shawl ‘ s end hingen a pipe;
and his fingers, they bemerkte, were ever dwalen
alsof ongeduldig te spelen
op deze pijp, as low it bungeled
Over his vesture so old-fangled.,)
“toch,” zei hij, ” arme piper als ik ben,
In Tartary bevrijdde ik de Cham,
afgelopen juni, van zijn enorme zwerm muggen;
I eased in Asia the Nizam
Of a monstrous broed of vampyre-bats:
And as for what your brain verbijstert–
If I can rid your town of rats
Will you give me a thousand gulders?”
” één? Vijftigduizend!”was de uitroep van de verbaasde burgemeester en corporatie.,
VII
In de straat, de Piper stap,
Lachende eerst een kleine glimlach,
als hij wist wat magie sliep
In zijn rustige pijp terwijl;
Vervolgens, als een muzikale bedreven,
met het blazen van de pijp zijn lippen hij gerimpeld,
En groen en blauw zijn scherpe ogen fonkelden,
Als een kaars vlam waar zout gestrooid;
En er drie venijnige opmerkingen van de buis uitgesproken,
Je hoorde als een leger mompelde;
En de mompelende groeide uit tot een knarsende;
En het mopperen groeide uit tot een machtige rommelen;
En uit de huizen de ratten kwam tumbling.,grote ratten, kleine ratten, magere ratten, Gespierde ratten, bruine ratten, zwarte ratten, grijze ratten, tawny rats, Grave old plodders, gay young friskers, vaders, moeders, ooms, neven, Cocking staarten en prikken snorharen, families van tientallen en tientallen, broers, zussen, echtgenoten, vrouwen volgden de Pijper voor hun leven.van straat tot straat fluisterde hij oprukkende, en stap voor stap volgden ze dansen, totdat ze bij de rivier de Weser kwamen waar alles ondergedompeld en vergaan was!,, stout als Julius Caesar, zwom over en leefde om te dragen(zoals het manuscript dat hij koesterde) naar Rat-land home his commentary: “At the first shrill notes of the pipe,”I heard a sound as of scraping pens, “And putting apples, wondrous ripe,” Into a cider-press “S gripe:” And a moving away of pickle-tub-boards, “And a leaving ajar of conserve-kasten, en een tekening van de kurken van trein-olie-kolven, en een breken van de hoepels van boter-vaten:
en het leek alsof een stem(zoeter ver dan door harp of door psalteren
wordt ingeademd) riep,” Oh ratten, verheug!,
De wereld is uitgegroeid tot één grote droge zoutmijn! so munch on, crunch on, take your nuncheon, ontbijt, avondmaal, Diner, Lunch!”
and just as a bulky sugar-puncheon,
All ready staved, like a great sun shone
Glorious Schaars een duim voor mij,
net zoals ik dacht dat het zei ” Come bore me!”
— Ik vond de Weser rolling o ” er me.”
VIII
u had de Hamelen moeten horen rinkelen tot ze de toren lieten schudden.ga, “riep de burgemeester,” en haal lange Polen!, steek de nesten uit en blokkeer de gaten!overleg met timmerlieden en bouwers en laat in onze stad zelfs geen spoor van de ratten achter!”–when suddenly, up the face
Of the Piper perked in the market-place,
With a, ” First, if you please, my thousand gulders!”
IX
duizend gulden! De burgemeester zag er Blauw uit, net als het bedrijf.voor de diners van de Raad maakten zeldzame ravage met Claret, Moezel, Vin-De-Grave, Hock; en de helft van het geld zou de grootste kont van hun kelder aanvullen met Rhenish.,om dit bedrag te betalen aan een zwervende kerel met een zigeunerjas van rood en geel!”naast,” zei de burgemeester met een wetende knipoog, “ons bedrijf was gedaan bij de rivier’ s brink; We zagen met onze ogen het ongedierte zinken, en wat “s dood kan” t tot leven komen, denk ik.dus, vriend, we zijn niet de mensen die de plicht moeten ontlopen om je iets te drinken te geven, en een kwestie van geld om in je zak te steken; maar wat de gulden betreft, wat we over hen spraken, zoals je heel goed Weet, was in joke.daarnaast hebben onze verliezen ons zuinig gemaakt. Duizend gulden. Kom, neem vijftig!,
X
het gezicht van de Pijper viel en hij huilde,
“niet onbelangrijk! Ik kan niet wachten! Bovendien heb ik beloofd om Bagdad tegen etenstijd te bezoeken, en het priemgetal van de Hoofdkokkin te accepteren, al waar hij rijk aan is, omdat hij in de keuken van de kalief een nest schorpioenen heeft achtergelaten, geen overlevende–met hem bewees ik geen koopleider, met u, denk niet dat ik een stiver zal zijn!
en mensen die me in een passie zetten
vinden me misschien op een andere manier.”
XI
” hoe?,”riep de burgemeester,” d ” denk je dat ik er niet slechter aan toe ben dan een kok?beledigd door een luie ribald met inactieve pijp en klederdracht piebald?bedreig je ons, kerel? Doe je best,blaas je pijp daar tot je barst!,d=”a3c390c8c8″>
XII
Eenmaal meer hij de stap naar de straat
En aan zijn lippen opnieuw
Legde zijn lange pijp van gladde rechte stok;
En er blies hij drie noten (zoals zoet
Zachte noten nog muzikant”s sluwe
gaf Nooit de lucht gegrepen)
Er was een geruis dat leek me een bruisende
Van vrolijke drukte justling op pitching en hosselen,
Kleine voeten waren kletteren, klompen kletteren,
Weinig handen klappen, en een beetje tongen babbelen,
En, net als kippen op een boerderij, bij gerst is verstrooiing,
kwam de kinderen uitgevoerd.,alle kleine jongens en meisjes, met rooskleurige wangen en flaxen krullen, met sprankelende ogen en tanden als parels, Trippend en springend, liepen vrolijk achter de prachtige muziek aan met geschreeuw en gelach.
XIII
De burgemeester was dom, en de Raad stond
alsof ze waren veranderd in blokken hout,
Niet in staat om een stap te bewegen of te huilen,
naar de kinderen vrolijk overslaan–
en kon alleen volgen met het oog
Die vrolijke menigte op de Piper”s terug.,maar hoe de burgemeester op het rek was en de ellendige boezem van de Raad sloeg, toen de Pijper zich van de hoofdstraat omdraaide naar de plek waar de Weser zijn water rolde op de weg van hun zonen en dochters!maar hij draaide zich van Zuid naar West en naar Koppelberg Hill zijn stappen gericht, en na hem drukten de kinderen; groot was de vreugde in elke borst.”He never can can cross that mighty top!hij is gedwongen om de leidingen te laten vallen en we zullen onze kinderen zien stoppen!,toen lo, toen ze de bergzijde bereikten, opende zich een wonderlijk portaal wijd, alsof er plotseling een grot was uitgehold;toen de Pijper oprukte en de kinderen volgden, en toen ze allemaal tot het laatst waren, sloot de deur in de bergzijde zich snel.heb ik alles gezegd? Nee! Een was lame,
en kon niet dansen de hele weg;
en na jaren, als je zou schuld
zijn verdriet, hij werd gebruikt om te zeggen,–
” Het is saai in onze stad sinds mijn playmates vertrokken!ik kan niet vergeten dat ik verstoken ben van alle aangename bezienswaardigheden die ze zien, die de Piper me ook beloofde.,s land,
de Toetreding tot de stad en op slechts bij de hand,
Waar vloeiden wateren en fruit-bomen groeide,
En bloemen weer een eerlijker tint,
En alles was vreemd en nieuw;
De mussen waren helderder dan de pauwen hier,
En hun honden kwam onze herten,
En honing-bijen hadden verloren hun steken,
En paarden werden geboren met adelaars vleugels:
En net als ik werd verzekerd
Mijn lamme voet zou snel genezen,
De muziek stopte en ik stond stil,
En ik vond mezelf buiten de heuvel,
Links alleen tegen mijn wil,
nu gaan mank als voorheen,
En nooit het horen van dat land meer!,
XIV
helaas, helaas voor Hamelen!er kwam in menig Burger “s pate
Een tekst die zegt dat de hemel” S poort
opent voor de rijken met een net zo gemakkelijk tempo
als de naald ” s oog neemt een kameel in!de burgemeester stuurde Oost, West, Noord en Zuid, om de Pijper via mond-tot-mondreclame aan te bieden waar mannen hem ook konden vinden, zilver en goud naar hartenlust,als hij alleen terug zou komen zoals hij ging, en de kinderen mee zou nemen.,maar toen ze “twas a lost endeavor,
And Piper and dancers were gone forever,
zagen, maakten ze een decreet dat advocaten nooit zouden moeten denken dat hun gegevens naar behoren gedateerd waren
als, na de dag van de maand en het jaar,
Deze woorden niet zo goed verschenen:
“en zo lang na wat hier gebeurde op de tweeëntwintigste juli,
dertien honderd zesenzeventig;”
en het betere in geheugen om de plaats van de laatste retraite van de kinderen te bepalen, ze noemden het de Pied Piper ‘ s Street, waar iedereen die op pipe of Tabor speelde zeker was dat hij in de toekomst zijn werk zou verliezen., ze hadden geen last van vrolijkheid in een straat die zo plechtig was,maar tegenover de plaats van de grot schreven ze het verhaal op een kolom, en op het grote kerkraam dat hetzelfde was geschilderd, om de wereld te laten weten hoe hun kinderen werden gestolen, en daar staat het tot op de dag van vandaag.,en ik moet niet nalaten te zeggen dat er in Transsylvanië een stam van buitenaardse mensen is die toeschrijven aan de bizarre manieren en kleding waarop hun buren zo ‘ n stress legden, aan hun vaders en moeders die zijn opgestaan uit een ondergrondse gevangenis waarin ze lang geleden in een machtige band waren opgestaan uit Hamelinstad in Brunswick land, maar hoe of waarom ze het niet begrijpen.
XV
so, Willy, let you and me be wipers
of scores out with all men–especially pipers!,en, of ze ons nu vrij pijpen, van ratten of van muizen, als we hen iets beloofd hebben, laten we ons dan aan onze belofte houden.