ponieważ los chciał, igrzyska w Berlinie miały być trzecią i ostatnią olimpiadą Dhyan Chanda w wieku 31 lat, ponieważ zdecydował się przejść na emeryturę. Bez wątpienia u szczytu swej waleczności otrzymał stanowisko kapitana indyjskiej drużyny i tym razem nie było sprzeciwu, choć pominięcie Richarda Carra wzbudziło kilka wątpliwości, ale nie został zwolniony przez indyjskie koleje.
przygotowania do igrzysk nie były do końca zadowalające. Porażka 1: 4 z Niemcami w meczu treningowym zabrzmiała alarmowo w obozie Indian., Po spotkaniu drużynowym zdecydowano o sprowadzeniu Ali Iqtidara Shah dary, który miał reprezentować Pakistan na Igrzyskach Olimpijskich w 1948 roku po podziale.
Indie wygrały wszystkie swoje trzy mecze ligowe i pokonały Francję 10-0 w półfinale i Niemcy 8-1 w rundzie o złoty medal, ale nie bez dramatu. Dhyan Chand stracił ząb w kolizji ze szczególnie agresywnym bramkarzem Niemiec Tito Warnholtzem, który miał koszmarną grę.,
Indianie wielokrotnie zabierali piłkę do niemieckiego kręgu tylko po to, by się cofnąć.
Dhyan Chand stał się najlepszym hokeistą tamtych czasów i zakończył Igrzyska Olimpijskie w Berlinie na wysokim poziomie z 11 golami, tak samo jak jego brat Roop Singh.,
Menedżer drużyny Swami Jagan Nath powiedział o Dhyan Chand w swoim raporcie z turnieju: „Dhyan Chand, który po raz kolejny udowodnił, że jest najlepszym środkowym napastnikiem na świecie, zademonstrował swoją wartość jako świetny kapitan. Obdarzony wielkim szacunkiem, sympatią i podziwem przez zawodników, był centralnym luminarzem, wokół którego obracali się członkowie zespołu.”
taki był fan Dhyan Chand, że po rozłamie w 1947 roku został włączony do indyjskiego zespołu na tournée po Kenii, który nalegał na włączenie czarnoksiężnika., Indie wygrały wszystkie 28 meczów z Dhyan Chand zdobywając 61 goli, drugi tylko Kunwar Digvijay Singh „Babu”, nowa gwiazda na horyzoncie, który zwieńczony strajku 70.
w ten sposób Dhyan Chand zakończył międzynarodową karierę z trzema złotymi medalami olimpijskimi, ale co ważniejsze zwrócił uwagę nie tylko na siebie, ale także na Indyjski hokej.,
zespół Indyjski: Dhyan Chand (kapitan), Iqtidar Ali Shah Dara, Richard James Allen, Md Hussain, Ahmed Sher Khan, Carlyle Carrol Tapsell, Baboo Narsoo Nimal, Ernest John Goodsir-Cullen, Syed MD Jaffar, Ashan MD Khan, Joseph Gallibardy, Roop Singh, Gurcharan Singh Grewal, Lionel C Emmet, Mirza Nasir-ud-Din Masud, Paul Peter Fernandes, Joseph Phillip, Shabban Shaahab-ud-din.
wyniki:
Liga. Indie pokonały Węgry 4: 0 (Roop Singh 2; Carlyle Tapsell; Shabab ud Din Shabban 1).
Indie pokonały USA 7-0 (Sayed Mohommed Jaffar 2; Dhyan Chand 2; Roop Singh 2; Ernest Goodsir-Cullen 1).,
Indie pokonały Japonię 9: 0 (Dhyan Chand 4; Peter Fernandes 2; Carlyle Tapsell 2; Roop Singh 1).
półfinał: Indie pokonały Francję 10-0 (Dhyan Chand 4; Roop Singh 3; Iqtidar Ali Dara 2; Carlyle Tapsell 1).
w finale Indie pokonały Niemcy 8-1 (Dhyan Chand 3; Iqtidar Ali Dara 2; Roop Singh 1; Carlyle Tapsell 1; Sayed Mohomed Jaffar 1).