mieszkańcy Londynu, którym udało się przetrwać wielką zarazę w 1665 roku, musieli myśleć, że rok 1666 może być tylko lepszy, a nie może być gorszy!
biedne dusze… nie mogli sobie wyobrazić nowej katastrofy, która miała ich spotkać w 1666 roku.
2 września wybuchł pożar w King ' s bakery na Pudding Lane w pobliżu London Bridge. Pożary były dość częstym zjawiskiem w tamtych czasach i wkrótce zostały ugaszone., Rzeczywiście, kiedy Lord Mayor Londynu, Sir Thomas Bloodworth został obudzony, aby powiedzieć o pożarze, odpowiedział: „Pish! Kobieta może się wkurzyć!”. Lato było jednak bardzo gorące i od tygodni nie było deszczu, więc w związku z tym drewniane domy i budynki były suche.
pożar wkrótce się opanował: domy 300 szybko zawaliły się, a silny wiatr wschodni rozprzestrzenił płomienie dalej, skacząc od domu do domu., Ogień przetoczył się przez połacie ulic wyłożonych domami, których górne kondygnacje prawie dotknęły wąskich krętych uliczek. Próby opanowania ognia za pomocą wiader szybko zakończyły się niepowodzeniem. Panika zaczęła rozprzestrzeniać się po mieście.
gdy wybuchł pożar, ludzie próbowali opuścić miasto i spłynęli do Tamizy, próbując uciec łodzią.
absolutny chaos panował, jak to często bywa dzisiaj, ponieważ tysiące „zwiedzających” ze wsi przybyło zobaczyć katastrofę., Samuel Pepys i John Evelyn, diarzyści, obaj Dali dramatyczne, z pierwszej ręki relacje z następnych kilku dni. Samuel Pepys, który był urzędnikiem Tajnej Pieczęci, pośpieszył, aby poinformować króla Karola II. Król natychmiast nakazał, aby wszystkie domy na drodze ognia zostały rozebrane, aby stworzyć „przerwę ogniową”. Zrobiono to z zaczepionymi kijami, ale bez skutku, ponieważ ogień ich przewyższył!
4 września połowa Londynu stanęła w płomieniach. Sam król dołączył do strażaków, przekazując im wiadra wody, próbując ugasić płomienie, ale ogień szalał dalej.,
w ostateczności proch strzelniczy był używany do wysadzania domów, które leżały na drodze pożaru, a tym samym do wywołania jeszcze większej przerwy w pożarze, ale dźwięk eksplozji wywołał pogłoski, że miała miejsce inwazja Francuska…. jeszcze więcej paniki!!
gdy uciekinierzy wylali się z miasta, Katedra św. Pawła stanęła w płomieniach. Akry ołowiu na dachu stopiły się i wylały na ulicę jak rzeka, a Wielka Katedra zawaliła się., Na szczęście Tower of London uniknęła piekła i ostatecznie ogień został opanowany i do 6 września został całkowicie ugaszony.
pozostała tylko jedna piąta Londynu! Praktycznie wszystkie budynki mieszkalne zostały zniszczone, a także 13 000 prywatnych mieszkań, ale o dziwo tylko sześć osób zginęło.
, Osiemdziesiąt dziewięć kościołów parafialnych, Guildhall, wiele innych budynków publicznych, więzienia, rynki i pięćdziesiąt siedem sal zostały teraz tylko wypalone muszle. Straty majątkowe oszacowano na 5 do 7 milionów funtów. Król Karol dał strażakom Hojny portfel w wysokości 100 Gwinei do podziału między nich. Nie po raz ostatni naród zaszczyciłby swoich dzielnych strażaków.
w bezpośrednim następstwie pożaru, biedny obłąkany Francuski zegarmistrz o imieniu (Lucky) Hubert, przyznał się do rozpalenia ognia celowo: sprawiedliwość była szybka i szybko został powieszony., Jednak jakiś czas później zdano sobie sprawę, że nie mógł tego rozpocząć, ponieważ nie był w Anglii w tym czasie!
chociaż wielki pożar był katastrofą, oczyścił miasto. Zatłoczone i dotknięte chorobami ulice zostały zniszczone i pojawił się nowy Londyn. W miejscu, gdzie wybuchł pożar, postawiono pomnik, który można oglądać do dziś, przypominając o tych strasznych dniach we wrześniu 1666 roku.
Sir Christopher Wren otrzymał zadanie przebudowy Londynu, a jego dzieło St., Budowę katedry rozpoczęto w 1675, a ukończono w 1711. Na pamiątkę Sir Christophera w katedrze znajduje się napis, który brzmi: „Si Monumentum Requiris Circumspice”. – „Jeśli szukasz jego pomnika, rozejrzyj się”.
Wren przebudował również 52 kościoły miejskie, a jego dzieło zmieniło Londyn w miasto, które dziś znamy. Powyższa Mapa, uważana za reprodukcję oryginału, przedstawia plan sir Christophera Wrena dotyczący odbudowy miasta po wielkim pożarze Londynu., W lewym dolnym rogu znajduje się wizerunek Thamesis, boga rzeki, od którego pochodzi nazwa Tamizy. W lewym górnym rogu mityczny feniks sugeruje, że Londyn też powstanie z popiołów.
niektóre budynki przetrwały pożogę, ale do dziś można zobaczyć tylko garść. Szczegóły i zdjęcia można znaleźć w naszym artykule „budynki, które przetrwały wielki pożar Londynu”.
