Filozofia korpuskularna
sceptyczny Chymista (1661), chociaż jedna z bardziej teoretycznych prac Boyle ' a i cierpiąca na zwykły brak organizacji, dobrze ilustruje jego twierdzenie, że wszystkie badania naukowe muszą być mocno oparte na eksperymencie., Kierując swój atak na to, co uważał za błędne podstawy współczesnej teorii chemicznej, przedstawił obszerne eksperymentalne dowody, aby obalić dominujące arystotelesowskie i Paracelskie koncepcje niewielkiej liczby podstawowych pierwiastków lub zasad, do których wszystkie związki mogą być zredukowane przez analizę chemiczną. Wykazał on, że powszechne substancje chemiczne rozkładane przez ciepło nie tylko nie dają wymaganej liczby pierwiastków lub zasad, ale że liczba ta jest funkcją zastosowanych technik., W związku z tym zaprzeczył, że elementy lub zasady (tak zdefiniowane) miały jakiekolwiek realne istnienie i starał się zastąpić te starsze koncepcje zmiany chemicznej, którą nazwał „filozofią korpuskularną.”
choć podkreślał konieczność oparcia badań naukowych na doświadczeniu, Boyle nie był prostym empirykiem. Za jego bardziej szczegółową i szczegółową pracą stała ogólna teoria struktury materii; a jego kontynuacja propagowania filozofii mechanicznej—czyli wyjaśniania w kategoriach materii i ruchu-była jednym z jego najważniejszych osiągnięć., Zgodnie z korpuskularną filozofią Boyle ' a, Bóg pierwotnie uformował materię w drobne cząstki o różnych rozmiarach i kształtach. Cząstki te miały tendencję do łączenia się w grupy lub gromady, które ze względu na swoją zwartość miały dość nieprzerwane istnienie i były podstawowymi jednostkami procesów chemicznych i fizycznych. Każda zmiana kształtu, rozmiaru lub ruchu tych podstawowych klastrów zmieniała właściwości substancji, chociaż reakcje chemiczne były ogólnie rozumiane jako obejmujące głównie skojarzenie i dysocjację różnych klastrów.,
Boyle wniósł również znaczący wkład w chemię eksperymentalną. Prowadził rozległe badania kalcynacji metali, spalania oraz właściwości kwasów i zasad. Podkreślał zastosowanie technik fizycznych do badań chemicznych i rozwijał stosowanie wskaźników chemicznych, które wykazywały charakterystyczne zmiany barw w obecności niektórych rodzajów substancji. Jego pionierskie badania fosforu, podczas których odkrył prawie wszystkie właściwości znane przez następne dwa stulecia, dobrze ilustrują skuteczność jego technik eksperymentalnych.