koncepcja cyklu żeńskiego (lub estrogennego) synchronii ma trwałą popularność. Jednak krytyczne recenzje badań estrous synchrony u ludzi i nie-ludzi wykazały, że synchrony nie zostały udowodnione przekonująco, ze względu na Artefakty metodologiczne i problemy statystyczne. Badania tego zjawiska u zwierząt żyjących w Warunkach naturalistycznych są rzadkie., Do testowania hipotez dotyczących synchronizacji cyklu u naturalnie rozmnażających się naczelnych wykorzystaliśmy długoterminowe zapisy czasu cyklu kobiecego w pół-swobodnej populacji mandryli wraz z procedurą randomizacji. Stwierdzono znaczną synchronizację okresu okołowulacyjnego tylko w jednym z 10 grupowych lat – roku, w którym zanotowano największą liczbę cykli, zarówno ogółem, jak i na samicę. Jednak wynik ten nie był już znaczący, gdy skorygowaliśmy wielokrotne testy tej samej hipotezy., Sugeruje to, że mandryle w naszej badanej populacji nie synchronizują swoich cykli, prawdopodobnie dlatego, że zwykle poczują się tak szybko, że nie mają możliwości synchronizacji. Sprawdziliśmy również, czy kobiety w tej samej matrycy, które wiążą się ze sobą więcej niż inne kobiety, cykl znacznie ściślej ze sobą w czasie niż niepowiązane kobiety, stwierdzając, że zrobili to w 2 z 10 grupowych lat, ale że były znacznie mniej prawdopodobne, aby dopasować swoje cykle w innym roku grupowym., W ciągu 32 matriline-lat, wzorce synchronizacji w poszczególnych matrilines (żeńskich linii) nigdy nie wypadły poza dystrybucję w oparciu o przypadek. W ten sposób znaleźliśmy niewielkie poparcie dla feromonalnej hipotezy dla cyklu synchronii, która przewiduje, że kobiety, które kojarzą się ze sobą powinny być bardziej narażone na cykl razem. Ogólnie rzecz biorąc, nasze wyniki są zgodne z innymi badaniami, które sugerują, że synchronizacja cyklu nie występuje u naczelnych spoza człowieka.