czym jest Kościół Prawosławny?
prawie dwa tysiące lat temu Jezus Chrystus, Syn Boży, przyszedł na ziemię i założył Kościół, przez swoich apostołów i uczniów, dla zbawienia człowieka. W następnych latach Apostołowie szerzyli Kościół i jego nauki daleko; założyli wiele kościołów, wszystkie Zjednoczone w wierze, uwielbieniu i uczestnictwie w Tajemnicach (lub jak są nazywane na Zachodzie, sakramentami) Świętego Kościoła.,
do kościołów założonych przez samych Apostołów należą patriarchaty Konstantynopola, Aleksandrii, Antiochii, Jerozolimy i Rzymu. Kościół w Konstantynopolu został założony przez św. Andrzeja, Kościół w Aleksandrii przez św. Marka, Kościół w Antiochii przez św. Pawła, Kościół w Jerozolimie przez św. Marka. Piotra i Jakuba oraz Kościoła Rzymskiego przez św. Piotra i Pawła. Pierwszymi zborami powstałymi w późniejszych latach dzięki działalności misyjnej były kościoły Synaju, Rosji, Grecji, Serbii, Bułgarii, Rumunii i wielu innych.,
każdy z tych kościołów jest niezależny w administracji, ale z wyjątkiem Kościoła Rzymskiego, który ostatecznie odłączył się od innych w roku 1054, wszystkie są zjednoczone w wierze, doktrynie, tradycji Apostolskiej, sakramentach, liturgii i nabożeństwach. Razem tworzą i nazywają siebie Kościołem Prawosławnym.
nauki kościoła pochodzą z dwóch źródeł: Pisma Świętego oraz Świętej Tradycji, w której Pismo Święte powstało i w której są interpretowane. Jak napisano w Ewangelii św., Jana, „i jest jeszcze wiele innych rzeczy, które uczynił Jezus, które, jeśli wszystkie powinny być napisane, przypuszczam, że nawet świat nie mógłby zawierać ksiąg, które powinny być napisane” (Jana 21:20). Wiele nauk przekazywanych ustnie przez Apostołów przyszło do nas w świętej tradycji.
słowo ortodoksyjne oznacza dosłownie prawo nauczania lub prawo kultu, pochodzące od dwóch greckich słów: orthos (prawo) i doxa (nauczanie lub kult)., W miarę jak we wczesnych czasach chrystianizacji mnożyły się skłonności do fałszywych nauk i podziałów, grożąc zaciemnieniem tożsamości i czystości Kościoła, termin Ortodoksyjny zaczął być do niego stosowany całkiem logicznie. Kościół Prawosławny starannie strzeże prawdy przed wszelkim błędem i schizmą, zarówno po to, aby chronić swoją trzodę, jak i wielbić Chrystusa, którego ciałem jest Kościół.
zadziwiająca liczba grup religijnych twierdzi dziś, że są następcami wczesnego Kościoła. Potrzebna jest miara prawdy, aby porównać to, w co Kościół pierwotnie wierzył i praktykował z tym, co głoszą te grupy., Z pewnością wszyscy mamy prawo wierzyć we wszystko, co wybierzemy. Ale jest to również po prostu rozsądne, aby zapoznać się z opcjami, zanim dokonamy naszych ostatecznych wyborów.
Mamy nadzieję, że ten zarys naszych wierzeń pomoże wam zapoznać się z chrześcijaństwem, które zostało przyjęte i ustanowione przez apostołów Jezusa Chrystusa. Jest to miara prawdy, według której nasze wybory w chrześcijaństwie muszą być mierzone.
Bóg Ojciec jest źródłem Trójcy Świętej. Pismo Święte ujawnia, że jeden Bóg to trzy osoby-Ojciec, Syn i Duch Święty-na wieki dzielą jedną boską naturę., Od ojca syn jest spłodzony przed wszystkimi wiekami i przez cały czas (Psalm 2:7; 2 Koryntian 11:31). To od Ojca pochodzi Duch Święty wiecznie (Ew. Jana 15.26). Bóg Ojciec stworzył wszystkie rzeczy przez syna, w Duchu Świętym (1 Księga Mojżeszowa 1 i 2; J 1:3; Job 33:4), a my jesteśmy powołani, aby go czcić (J 4:23). Ojciec nas kocha i posłał swego Syna, aby dał nam życie wieczne (Ew.Jana 3.16).
Jezus Chrystus jest drugą osobą Trójcy Świętej, wiecznie zrodzoną z ojca. Stał się człowiekiem i tym samym jest od razu w pełni Bogiem i w pełni człowiekiem., Jego przyjście na ziemię zostało przepowiedziane w Starym Testamencie przez proroków. Ponieważ Jezus Chrystus jest w sercu chrześcijaństwa, Kościół Prawosławny poświęca więcej uwagi Poznaniu Go niż czegokolwiek lub kogokolwiek innego.
recytując Nicejskie Wyznanie Wiary, prawosławni regularnie potwierdzają historyczną wiarę dotyczącą Jezusa, mówiąc: „wierzę…,PL ojca przed wszystkimi wiekami, światłość Światłości, prawdziwy Bóg prawdziwego Boga; spłodzony, nie stworzony; z jednej istoty z ojcem; przez którego wszystko się stało; który za nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba, i był wcielony Duchem Świętym i dziewicą Maryją, i stał się człowiekiem; i za nas został ukrzyżowany pod Poncjuszem Piłatem, i cierpiał i był pogrzebany; a trzeciego dnia zmartwychwstał według Pisma Świętego; i wstąpił do nieba, i siedzi po prawicy Ojca; i przyjdzie znowu z chwałą, aby sądzić żywych, i zstąpi do nieba.i umarłych, których Królestwo nie będzie miało końca.,”
Duch Święty jest jedną z osób Trójcy Świętej i w istocie jest jednym z ojcem. Prawosławni chrześcijanie wielokrotnie wyznają: „I wierzę w Ducha Świętego, Pana, dawcę życia, który pochodzi od ojca, który razem z ojcem i synem jest czczony i uwielbiony…,”Jest on nazywany” obietnicą Ojca ” (Dzieje Apostolskie 1: 4), daną przez Chrystusa jako dar dla Kościoła, aby upoważnić Kościół do służby Bogu( Dzieje Apostolskie 1: 8), aby umieścić miłość Boga w naszych sercach (Rzymian 5:5) i przekazać dary duchowe (i Koryntian 12:7-13) i cnoty (Galacjan 5:22, 23) Dla Życia Chrześcijańskiego i świadectwa. Ortodoksyjni chrześcijanie wierzą w biblijną obietnicę, że Duch Święty jest dany przez chrismation (namaszczenie) podczas chrztu (Dzieje Apostolskie 2: 38). Mamy wzrastać w naszym doświadczeniu Ducha Świętego przez resztę naszego życia.
wcielenie odnosi się do Jezusa Chrystusa przychodzącego „w ciele”., Wieczny Syn Boga Ojca przyjął do siebie pełną ludzką naturę od Dziewicy Maryi. On był (i jest) jedną boską osobą, w pełni posiadającą od Boga Ojca całą boską naturę, a w swoim przyjściu w ciele w pełni posiadającą ludzką naturę od Dziewicy Maryi. Przez swoje wcielenie syn na zawsze posiada dwie natury w swojej jednej osobie. Syn Boży, nieograniczony w swej boskiej naturze, dobrowolnie i dobrowolnie przyjął ograniczenia w swoim człowieczeństwie, w którym doświadczał głodu, pragnienia, zmęczenia-a ostatecznie śmierci., Wcielenie jest niezbędne dla chrześcijaństwa – nie ma chrześcijaństwa bez niego. Pismo Święte zapisuje:”…każdy duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga” (1 Jana 4:3). Przez swoje wcielenie Syn Boży odkupił ludzką naturę, odkupienie stało się dostępne dla wszystkich, którzy są z Nim złączeni w jego uwielbionym człowieczeństwie.
grzech dosłownie oznacza ” chybić znamię.”Jak pisze św. Paweł,” wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej „(Rzymian 3:23). Grzeszymy, gdy wypaczamy to, co Bóg dał nam jako dobre, zaniedbując jego zamiary dla nas., Nasze grzechy oddzielają nas od Boga (Izajasz 59:1, 2), pozostawiając nas duchowo martwych (Efezjan 2:1). Aby nas zbawić, Syn Boży przyjął nasze człowieczeństwo i będąc bez grzechu „potępił grzech w ciele” (Rzymian 8:3). W swoim miłosierdziu Bóg przebacza nasze grzechy, gdy je wyznajemy i odwracamy się od nich, dając nam siłę do przezwyciężenia grzechu w naszym życiu. „Jeśli wyznajemy grzechy nasze, wierny jest i sprawiedliwy, aby odpuścił grzechy nasze i oczyścił nas od wszelkiej nieprawości” (1 Jana 1:9).,
zbawienie jest boskim darem, przez który mężczyźni i kobiety są wybawieni od grzechu i śmierci, zjednoczeni z Chrystusem i wprowadzeni do jego wiecznego królestwa. Ci, którzy usłyszeli kazanie św. Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy, pytali, co muszą zrobić, aby zostać zbawieni. Odpowiedział: „Pokutujcie i niech każdy z was będzie ochrzczony w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego „(Dzieje Apostolskie 2: 38). Zbawienie zaczyna się od tych trzech kroków: 1) nawróć się, 2) ochrzcz się i 3) otrzymaj dar Ducha Świętego., Nawrócenie oznacza zmianę naszego umysłu na temat tego, jacy byliśmy, odwrócenie się od naszego grzechu i oddanie się Chrystusowi. Być ochrzczonym oznacza narodzić się na nowo przez zjednoczenie z Chrystusem. A otrzymanie daru Ducha Świętego oznacza otrzymanie Ducha, który upoważnia nas do wejścia w nowe życie w Chrystusie, do pielęgnowania w Kościele i do upodabniania się do Bożego obrazu.
zbawienie wymaga wiary w Jezusa Chrystusa. Ludzie nie mogą się zbawić własnymi dobrymi uczynkami. Zbawienie jest „wiarą działającą przez miłość”. Jest to proces trwający całe życie., Zbawienie jest czasem przeszłym, ponieważ przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa zostaliśmy zbawieni. Jest to czas teraźniejszy, ponieważ jesteśmy „zbawieni” przez nasze aktywne uczestnictwo przez wiarę w naszym zjednoczeniu z Chrystusem mocą Ducha Świętego. Zbawienie jest również przyszłością, ponieważ musimy jeszcze być zbawieni podczas jego chwalebnego wtórego przyjścia.
chrzest jest sposobem, w jaki dana osoba jest rzeczywiście zjednoczona z Chrystusem. Doświadczenie zbawienia jest inicjowane w wodach chrztu. Apostoł Paweł naucza w liście do Rzymian 6: 1-6, że w chrzcie doświadczamy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa., W nim nasze grzechy są naprawdę przebaczone i jesteśmy pobudzeni przez nasze zjednoczenie z Chrystusem, aby żyć świętym życiem. Kościół prawosławny praktykuje chrzest przez pełne zanurzenie.
obecnie niektórzy uważają chrzest za jedynie „zewnętrzny znak” wiary w Chrystusa. Ta innowacja nie ma precedensu historycznego ani biblijnego. Inni sprowadzają ją do jedynie powierzchownego posłuszeństwa przykazaniu Chrystusa (por. Mateusz 28:19, 20). Jeszcze inni, całkowicie ignorując Biblię, odrzucają chrzest jako istotny czynnik zbawienia., Ortodoksja utrzymuje, że te współczesne Innowacje odbierają szczerym ludziom najważniejsze zapewnienia, jakie daje Chrzest – mianowicie, że zostali zjednoczeni z Chrystusem i są częścią Jego Kościoła.
nowe narodziny to nowe życie. W ten sposób zyskujemy wejście do królestwa Bożego i Jego Kościoła. Jezus powiedział: „Jeśli ktoś nie narodzi się z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego” (Ewangelia wg św. Jana 3:5). Od samego początku Kościół nauczał, że „woda” jest wodą chrzcielną, a „Duch” jest Duchem Świętym., Nowe narodziny mają miejsce w chrzcie, gdzie umieramy z Chrystusem, jesteśmy pogrzebani z nim i wzbudzeni z nim w Nowości jego zmartwychwstania, będąc połączeni z nim w jego uwielbionym człowieczeństwie (Dzieje Apostolskie 2:38; Rzymian 6:3, 4). Idea, że „narodzić się na nowo” jest doświadczeniem religijnym oderwanym od chrztu, jest niedawna i nie ma żadnej biblijnej podstawy.
usprawiedliwienie jest słowem używanym w Piśmie Świętym, aby oznaczać, że w Chrystusie otrzymujemy przebaczenie i rzeczywiście uczyniliśmy się sprawiedliwymi w naszym życiu., Usprawiedliwienie nie jest jednorazowym, natychmiastowym oświadczeniem gwarantującym wieczne zbawienie, niezależnie od tego, jak nikczemnie człowiek może żyć od tego momentu. Nie jest to również jedynie oświadczenie prawne, że osoba niesprawiedliwa jest sprawiedliwa. Usprawiedliwienie jest raczej żywą, dynamiczną, codzienną rzeczywistością dla tego, który podąża za Chrystusem. Chrześcijanin aktywnie dąży do sprawiedliwego życia w łasce i mocy Bożej udzielonej wszystkim, którzy nadal w Niego wierzą.
uświęcenie jest wystawione dla Boga., Angażuje nas w proces oczyszczenia i uświęcenia przez Chrystusa w Duchu Świętym. Jesteśmy powołani, aby być świętymi i wzrastać do podobieństwa Bożego. Otrzymawszy dar Ducha Świętego, aktywnie uczestniczymy w uświęceniu. Współpracujemy z Bogiem, pracujemy razem z nim, abyśmy Go poznali, stając się przez łaskę tym, kim jest z natury.
Biblia jest natchnionym przez Boga Słowem Bożym (2 Tymoteusza 3:16) i jest kluczową częścią Bożego samo-objawienia ludzkości. Stary Testament opowiada historię tego objawienia od stworzenia poprzez Wiek proroków., Nowy Testament opisuje Narodziny i życie Jezusa, a także pisma Jego Apostołów. Zawiera również część historii wczesnego Kościoła, a szczególnie przedstawia Apostolską doktrynę Kościoła. Chociaż pisma te były czytane w kościołach od czasu ich pojawienia się, najwcześniejsze spisy wszystkich ksiąg Nowego Testamentu dokładnie takie, jakie znamy dzisiaj, znajdują się w 33.kanonie lokalnego soboru w Kartaginie w 318 roku oraz w fragmencie listu św. Atanazego z Aleksandrii w 367 roku. Oba źródła wymieniają wszystkie księgi Nowego Testamentu bez wyjątku., Sobór lokalny, który odbył się prawdopodobnie w Rzymie w 382 roku, sporządził kompletną listę ksiąg kanonicznych Starego i Nowego Testamentu. Pismo Święte znajduje się w samym sercu Prawosławnego kultu i oddania.
uwielbienie ma oddawać chwałę, chwałę i dziękczynienie Bogu: Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Cała ludzkość jest wezwana do czczenia Boga. Uwielbienie to coś więcej niż bycie w „wielkim poza drzwiami”, słuchanie kazania lub śpiewanie hymnu. Bóg może być poznany w swoim stworzeniu, ale to nie stanowi uwielbienia., I jakkolwiek pomocne mogą być kazania, nigdy nie mogą zaoferować odpowiedniego substytutu kultu. Najbardziej widoczne w kultu prawosławnym jest korporacyjne uwielbienie, dziękczynienie i chwała dana Bogu przez Kościół. Kult ten jest dopełniony w intymnej komunii z Bogiem przy Jego świętym stole.
jak mówi Liturgia: „tobie należy się wszelka chwała, cześć i uwielbienie Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, teraz i na wieki wieków. Amen.”W tym uwielbieniu dotykamy i doświadczamy jego wiecznego królestwa, wieku, który nadejdzie, i łączymy się w adoracji z niebiańskimi zastępami., Doświadczamy chwały spełnienia wszystkich rzeczy w Chrystusie, jako prawdziwie wszyscy we wszystkich.
Eucharystia oznacza „dziękczynienie” i wcześnie stała się synonimem Komunii Świętej. Eucharystia jest centrum kultu w Kościele prawosławnym. Ponieważ Jezus powiedział o chlebie i winie podczas Ostatniej Wieczerzy: „to jest ciało moje”, „To jest krew moja” i ” czyńcie to na pamiątkę moją „(Łuk. 22: 19-20), jego naśladowcy wierzą-i nie czynią nic innego. W Eucharystii uczestniczymy mistycznie w ciele i Krwi Chrystusa, które nadają nam jego życie i siłę., Sprawowanie Eucharystii było stałym elementem życia Kościoła od jego początku. Pierwsi chrześcijanie zaczęli nazywać Eucharystię „lekarstwem nieśmiertelności”, ponieważ uznali wielką łaskę Bożą, która została w niej przyjęta.
liturgia jest terminem używanym do opisania kształtu lub formy kościelnego uwielbienia Boga. Słowo liturgia wywodzi się od greckiego słowa oznaczającego „wspólne dzieło”. Wszystkie biblijne odniesienia do kultu w niebie dotyczą liturgii.
W Starym Testamencie Bóg nakazał liturgię, czyli określony wzór kultu., Znajdujemy to opisane szczegółowo w księgach wyjścia i kapłańskiej. W Nowym Testamencie znajdujemy Kościół przenoszący Kult Starego Testamentu Izraela, wyrażony zarówno w synagodze, jak i w świątyni, dostosowując je zgodnie z ich wypełnieniem w Chrystusie. Liturgia prawosławna, która rozwijała się na przestrzeni wielu wieków, nadal utrzymuje ten starożytny kształt kultu. Główne elementy liturgii obejmują hymny, czytanie i głoszenie Ewangelii, modlitwy i samą Eucharystię., W przypadku chrześcijan prawosławnych wyrażenia „Liturgia” lub „Boska Liturgia” odnoszą się do obrządku Eucharystycznego ustanowionego przez samego Chrystusa podczas ostatniej (mistycznej) Wieczerzy.
Komunia świętych: kiedy chrześcijanie odchodzą z tego życia, pozostają istotną częścią Kościoła, Ciałem Chrystusa. Oni są żywi w Panu i ” zarejestrowani w niebie „(Hebrajczyków 12: 23). Czczą Boga (objawienie 4: 10) i zamieszkują jego niebiańskie miejsca zamieszkania (Ewangelia wg św. Jana 14:2). W Eucharystii przychodzimy „do miasta Boga żywego” i łączymy się w komunii ze świętymi w naszym uwielbieniu Boga (Hebrajczyków 12:22)., Oni są tą „wielką chmurą świadków”, która nas otacza, a my staramy się ich naśladować w bieżącym „wyścigu przed nami” (Hebrajczyków 12:1). Odrzucenie lub ignorowanie komunii świętych jest zaprzeczeniem faktu, że ci, którzy umarli w Chrystusie, są nadal częścią Jego świętego Kościoła.
spowiedź jest otwartym wyznaniem znanych grzechów przed Bogiem i człowiekiem. Oznacza dosłownie „zgodzić się” z Bogiem w sprawie naszych grzechów. Św. Jakub Apostoł napomina nas, abyśmy wyznali nasze grzechy Bogu przed starszymi, czyli przed kapłanami, tak jak oni są dziś zwani (Jakuba 5:16)., Jesteśmy również napominani, aby wyznać nasze grzechy bezpośrednio Bogu (i Jana 1:9). Kościół Prawosławny zawsze przestrzegał Nowotestamentowych praktyk spowiedzi przed kapłanem, a także prywatnej spowiedzi do Pana. Spowiedź jest jednym z najważniejszych sposobów pokuty i uzyskania pewności, że nawet nasze najgorsze grzechy są naprawdę przebaczone. Jest to również jeden z naszych najpotężniejszych pomocników w porzuceniu i przezwyciężeniu tych grzechów.,
dyscyplina może stać się konieczna, aby utrzymać czystość i świętość w Kościele i zachęcić do pokuty u tych, którzy nie odpowiedzieli na napomnienie braci i sióstr w Chrystusie i Kościoła, aby porzucili swoje grzechy. Dyscyplina kościelna często koncentruje się wokół wykluczenia z przyjęcia komunii (ekskomuniki). Nowy Testament opisuje, jak św. Paweł nakazał dyscyplinę ekskomuniki dla nieustępliwego mężczyzny zaangażowanego w stosunki seksualne z żoną swego ojca (i Koryntian 5:1-5)., Apostoł Jan ostrzegał, że nie mamy przyjmować do naszych domów tych, którzy dobrowolnie odrzucają prawdę Chrystusa (2 Jana 9,10). W całej swojej historii Kościół Prawosławny stosował dyscyplinę ze współczuciem, gdy jest to potrzebne, zawsze pomagając przynieść potrzebną przemianę serca i pomagać Ludowi Bożemu żyć czystym i świętym życiem, nigdy jako kara.
Maryja nazywana jest Theotokos, co oznacza „niosąca Boga” lub „Matka Boga”, ponieważ urodziła syna Bożego w swoim łonie i od niej wziął swoje człowieczeństwo., Elżbieta, matka Jana Chrzciciela, rozpoznała tę rzeczywistość, gdy nazwała Maryję „matką mojego Pana”(Łukasza 1: 43). Maryja powiedziała o sobie, „wszystkie pokolenia nazywają mnie błogosławioną” (Łukasza 1: 48). Więc my, prawosławni, w naszym pokoleniu, nazywamy ją błogosławioną. Maryja żyła czystym i świętym życiem, a My czcimy ją jako wzór świętości, pierwszą z odkupionych, matkę nowego człowieczeństwa w swoim synu., To oszałamiające dla ortodoksyjnych chrześcijan, że wielu wyznających chrześcijan, którzy twierdzą, że wierzą w Biblię, nigdy nie nazywa Maryi błogosławioną ani nie czci jej, która urodziła i wychowała Boga Syna w jego ludzkim ciele.
Modlitwa do świętych jest zachęcana przez Kościół Prawosławny. Dlaczego? Ponieważ śmierć fizyczna nie jest porażką dla chrześcijanina. To wspaniałe przejście do nieba. Chrześcijanin nie przestaje być częścią Kościoła po śmierci. Boże broń! Ani nie jest odłożony, bezczynny aż do Dnia Sądu.
prawdziwy Kościół składa się ze wszystkich, którzy są w Chrystusie-w niebie i na ziemi., Nie jest ona ograniczona w członkostwie do tych, którzy obecnie żyją. Ci, którzy są w niebie z Chrystusem, żyją, są w komunii z Bogiem, czczą Boga, pełnią swoją rolę w ciele Chrystusa. Aktywnie modlą się do Boga za wszystkich członków Kościoła – a być może za cały świat (Efezjan 6:8; objawienie 8:3). Tak więc modlimy się do świętych, którzy odeszli z tego życia, szukając swoich modlitw, tak jak Prosimy przyjaciół chrześcijańskich na ziemi, aby modlili się za nas.
sukcesja Apostolska jest kwestią przełomową od II wieku, nie jako zwykły dogmat, ale jako kluczowa dla zachowania wiary., Niektórzy fałszywi nauczyciele pojawili się na scenie, twierdząc, że są autorytatywnymi przedstawicielami Kościoła chrześcijańskiego. Domagając się władzy od Boga, odwołując się do specjalnych objawień, niektórzy nawet wymyślali linie nauczycieli, jakoby wracających do Chrystusa lub Apostołów. W odpowiedzi, wczesny Kościół nalegał na autorytatywną sukcesję Apostolską przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Zapisali ten faktyczny rodowód, pokazując, jak jego kler został wyświęcony przez tych wybranych przez następców Apostołów wybranych przez samego Chrystusa.,
sukcesja Apostolska jest nieodzownym czynnikiem zachowania jedności Kościoła . Ci w sukcesji są przed nim odpowiedzialni i są odpowiedzialni za zapewnienie, aby wszystkie nauki i praktyki w Kościele były zgodne z jego fundamentami apostolskimi. Samo osobiste przekonanie, że czyjeś nauczanie jest poprawne, nigdy nie może być uznane za odpowiedni dowód dokładności. Dziś krytykami sukcesji apostolskiej są ci, którzy stoją poza tą sukcesją historyczną i dążą do własnej tożsamości tylko z pierwotnym Kościołem., Rosnąca liczba denominacji na świecie może być w dużej mierze rozliczona przez odrzucenie sukcesji apostolskiej.
sobory kościoła: monumentalny konflikt (zapisany w Dziejach Apostolskich 15) powstał we wczesnym Kościele w związku z legalizmem, zachowaniem przez chrześcijan żydowskich praw jako środków zbawienia. „Tak więc apostołowie i starsi zebrali się, aby rozważyć tę sprawę „(Dzieje Apostolskie 15: 6). Ten Sobór, który odbył się w Jerozolimie, wyznaczył wzór dla późniejszego wezwania soborów do rozwiązania problemów., W ciągu wieków historii Kościoła istniały setki takich soborów-lokalnych i regionalnych – oraz siedem soborów określanych konkretnie jako „Eukumeniczne”, to znaczy uznawanych za mające zastosowanie do całego Kościoła. Świadomy tego, że Bóg przemawiał przez sobory ekumeniczne, Kościół Prawosławny zwraca się szczególnie do nich o autorytatywne nauczanie w odniesieniu do wiary i praktyki Kościoła.
CREDO pochodzi od łacińskiego credo, „wierzę”., Od najwcześniejszych dni Kościoła, wyznania były żywymi wyznaniami tego, w co wierzą chrześcijanie, a nie tylko formalnymi, akademickimi, kościelnymi wypowiedziami. Takie wyznania wiary pojawiają się już w Nowym Testamencie, gdzie na przykład św. Paweł cytuje credo, aby przypomnieć Tymoteuszowi: „Bóg…został objawiony we własnej osobie…”(I Tymoteusza 3:16). Wyznania te były zatwierdzane przez sobory kościelne, zwykle w celu wydania zwięzłego Oświadczenia prawdy w obliczu inwazji herezji.
najważniejszym wyznaniem wiary w chrześcijaństwie jest credo Nicejskie, produkt dwóch soborów ekumenicznych w IV wieku., Wytyczona pośród kontrowersji dotyczących życia i śmierci, zawiera esencję nauczania Nowego Testamentu o Trójcy Świętej, strzegącą tej życiodajnej prawdy przed tymi, którzy zmienią samą naturę Boga i sprowadzą Jezusa Chrystusa do istoty stworzonej, a nie Boga w ciele. Wyznania wiary dają nam pewną interpretację Pisma Świętego przeciwko tym, którzy zniekształcają je, aby wspierać ich własne religijne plany., Nazywany „symbolem wiary” i wyznawany w wielu nabożeństwach Kościoła, Nicejskie wyznanie wiary nieustannie przypomina ortodoksyjnemu chrześcijaninowi to, w co osobiście wierzy, utrzymując swoją wiarę na dobrej drodze.
dary duchowe: gdy młody Kościół zaczynał działać, Bóg wylał Ducha Świętego na Apostołów i ich wyznawców, dając im dary duchowe, aby budować kościół i służyć sobie nawzajem., Wśród szczególnych darów Ducha Świętego wymienionych w Nowym Testamencie są: apostolstwo, proroctwo, ewangelizacja, pasterstwo, nauczanie, Uzdrawianie, pomoc, administracje, wiedza, mądrość, języki, interpretacja języków. Te i inne dary duchowe są uznawane w Kościele prawosławnym. Potrzeba ich zmienia się z czasem. Dary Ducha Świętego są najbardziej widoczne w życiu liturgicznym i sakramentalnym Kościoła.,
powtórne przyjście: wśród obecnych spekulacji w niektórych zakątkach chrześcijaństwa dotyczących powtórnego przyjścia Chrystusa i tego, jak może ono nastąpić, pocieszające jest wiedzieć, że przekonania Kościoła Prawosławnego są podstawowe. Prawosławni chrześcijanie wyznają z przekonaniem, że Jezus Chrystus ” powróci, aby sądzić żywych i umarłych „i że jego”królestwo nie będzie miało końca”. Ortodoksyjne głoszenie nie próbuje przewidzieć Bożego proroczego harmonogramu, ale zachęcać ludzi chrześcijańskich, aby mieli swoje życie w porządku, aby mogli być pewni przed nim, gdy przyjdzie (1 Jana 2:28).,
niebo jest miejscem tronu Boga, poza czasem i przestrzenią. Jest to mieszkanie aniołów Bożych, jak również świętych, którzy przeszli z tego życia. Modlimy się: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie…”Chociaż chrześcijanie żyją na tym świecie, należą do Królestwa Niebieskiego i to królestwo jest ich prawdziwym domem. Ale niebo jest nie tylko dla przyszłości. Nie jest to również odległe miejsce, odległe o miliardy lat świetlnych, w mgławicy „great beyond”. Dla prawosławnych niebo jest częścią życia i kultu chrześcijańskiego., Sama architektura budynku Cerkwi prawosławnej jest tak zaprojektowana, aby sam budynek brał udział w rzeczywistości nieba. Eucharystia jest niebiańskim uwielbieniem, niebem na ziemi. Św. Paweł naucza, że jesteśmy wzbudzeni wraz z Chrystusem w miejscach niebieskich (Efezjan 2: 6),” współobywatelami ze świętymi i domownikami Bożymi ” (Efezjan 2:19). Przy końcu wieku, nowe niebo i NOWA ZIEMIA zostaną objawione (objawienie 21:1).
piekło, niepopularne jak dla współczesnych ludzi, jest prawdziwe., Kościół Prawosławny rozumie piekło jako miejsce wiecznych mąk dla tych, którzy świadomie odrzucają łaskę Bożą. Nasz Pan powiedział kiedyś: „Jeśli twoja ręka sprawia, że grzeszysz, odetnij ją. Lepiej jest dla Ciebie wejść do życia okaleczony, niż mając dwie ręce, iść do piekła, w ogień, który nigdy nie będzie ugaszony – gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie jest ugaszony ” (Marka 9:44-45). Zakwestionował religijnych hipokrytów z pytaniem: „jak można uciec od potępienia piekła?”(Mateusza 23: 33)., Jego odpowiedź brzmi: „Bóg nie posłał Syna swego na świat, aby świat potępił, ale aby świat przez niego był zbawiony” (Ew.Jana 3.17). Nadchodzi dzień sądu i jest miejsce kary dla tych, którzy zatwardzili swoje serca przed Bogiem. To robi różnicę, jak będziemy żyć tym życiem. Ci, którzy z własnej woli odrzucają łaskę i miłosierdzie Boże, muszą na zawsze ponosić konsekwencje tego wyboru.
stworzenie: prawosławni chrześcijanie wyznają Boga jako Stwórcę nieba i ziemi (Księga Rodzaju 1,1, Credo Nicejskie). Stworzenie nie powstało samo w sobie., Bóg stworzył to wszystko. „Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane przez Słowo Boże…”(Hebrajczyków 11:3). Ortodoksyjni chrześcijanie nie wierzą, że Biblia jest podręcznikiem nauki o stworzeniu, jak niektórzy błędnie utrzymują, ale raczej jest objawieniem Boga o nim samym i jego zbawieniu. Nie postrzegamy również podręczników do nauki, choć mogą one być pomocne, jako objawienie Boga. Mogą zawierać zarówno znane fakty, jak i teorię spekulatywną, ale nie są nieomylne. Prawosławni nie chcą budować niepotrzebnego i sztucznego muru między nauką a wiarą chrześcijańską., Rozumieją oni raczej uczciwe badania naukowe jako potencjalną zachętę do wiary, ponieważ cała prawda pochodzi od Boga.