nazwa „spódnica stek ” dla rzeźnika”s cięcia wołowiny membrany jest w użyciu od co najmniej 19 wieku. Na początku XX wieku krój określano jako rozciągający się do X żebra. Dawniej był uważany za mniej komercyjnie masowo sprzedawany krój w Ameryce, stąd jego użycie dla fajitas przez vaqueros w Teksasie. W latach 80. popularność potrawy napędzała cenę cięcia poza przystępny przedział cenowy dla Latynosów Klasy średniej, którzy ją wynaleźli.
, Food Safety and Quality Service założona w 1977 roku (obecnie Food Safety and Inspection Service) przez Departament Rolnictwa (USDA) określiła cięcie jako „membrana spódnicy wołowej” (z przyległym cięciem nazywanym „wiszącą membraną tender”). Jednak membrany były traktowane przez rząd japoński jako” podroby”, a nie jako mięso, przez co zwolnione z jakichkolwiek ograniczeń przywozowych na wołowinę. Te kawałki amerykańskiej wołowiny (i kanadyjskiej wołowiny) mogły być eksportowane do Japonii bez ograniczeń kwotowych i stanowiły znaczną część amerykańskiego handlu wołowiną od ok., 1975 do lat 80., aż do deregulacji importu wołowiny w Japonii podniósł kontyngenty w 1991 roku.