mniej więcej w tym samym czasie, aby Zabić drozda, Harper Lee stała się bestsellerową autorką i laureatką Nagrody Pulitzera, nadal walczyła o kontrolę twórczą.
„muszę powiedzieć, że coraz trudniej jest pisać artykuły w czasopismach w inny sposób niż redaktor magazynu stojący nad twoim ramieniem i mówiący, co masz pisać. Wiesz, jak dobrze, że ustawia się ze mną, ” Monroeville, Alabama, native napisał do swojego nowojorskiego przyjaciela Harolda Caulfielda (pieszczotliwie nazywany „Darling Aitch”)., W liście z 1961 roku — rok po opublikowaniu książki — Esquire odrzuciła utwór, który została poproszona o napisanie.
„nie potwierdziłem ich wizerunku (lub tego, który chcą projektować) południa. Mój pastisz miał kilku białych, którzy byli segregatorami &jednocześnie nienawidzili & nienawidzili K. K. K. To była aksjomatyczna niemożność, według Esquire! Chciałem powiedzieć, że według tych świateł, 9/10 Południa jest aksjomatyczną niemożliwością.,”
list Lee jest jednym z sześciu podarowanych Uniwersytetowi Emory przez kalifornijskiego kolekcjonera książek i został upubliczniony 2 kwietnia. Pisana korespondencja datuje się od połowy 1950 roku, kiedy zaczęła pisać Go Set a Watchman, prekursora Mockingbird, który niespodziewanie ukazał się w 2015 roku, poprzez wczesne lata 60. i wydanie Mockingbird. Dotykają wszystkiego, od polityki i pisania po religię i randki. Opisują też jej opiekę nad chorym ojcem, Amasą Coleman (A.,C) Lee, prawnik i dziennikarz, który był podstawą jednej z najbardziej znanych postaci literatury, Atticus Finch.
„ta korespondencja z Harper Lee zapewnia wspaniały wgląd w jej życie w krytycznych latach, kiedy napisała to, co byłoby jej tylko dwiema powieściami”, powiedział Joseph Crespino, profesor Emory i autor nadchodzącego Atticus Finch: biografia, powiedział w oświadczeniu. „Stanowią one okno na jej życie i jej poglądy w okresie burzliwych zmian w południowym życiu politycznym.”
, Jak pisze Crespino w swojej książce, obie czciły i zbuntowały się przeciwko ojcu, którego uświęcony wizerunek uformował się przez zabicie Drozda i występ Gregory ' ego Pecka w filmowej adaptacji z 1962 roku został uparty przez portret Atticusa jako upartego reakcjonisty w Go Set a Watchman. Harper Lee kłóciła się z ojcem o rosnący ruch praw obywatelskich, ale pozostała blisko niego. W połowie lat 50. przeniosła się nawet z Nowego Jorku do Monroeville po tym, jak A. C. Lee zachorował.
„Tatuś siedzi obok mnie przy kuchennym stole, w pełni ubrany i je posiłek o czwartej., W 1956 roku pisze do” Dearest H”. „Myśląc o tym, co mam ci powiedzieć, zobaczyłam, że wpatruję się w jego piękną, starą twarz, i nagle przeleciała przez mnie fala paniki, która, jak sądzę, była echem strachu i spustoszenia, które wypełniły mnie, gdy był prawie martwy. Minęło wiele lat, odkąd mieszkałem z nim na co dzień, a te miesiące z nim umocniły moje przywiązanie do niego, jeśli to możliwe. Jeśli będzie się dogadywał każdego dnia, tak jak ma ten dzień, niedługo wrócę do ciebie.,”
’ta korespondencja Harper Lee zapewnia wspaniały wgląd w jej życie w krytycznych latach, kiedy napisała to, co będzie jej tylko
dwie powieści. Stanowią one okno na jej życie i jej poglądy w okresie burzliwych zmian w południowym życiu politycznym.”
w innym liście z 1956 roku zauważa, że jest w stanie pomóc ojcu.,
„cukiereczku, chyba wszyscy w jakiś sposób dochodzimy do sytuacji: zrobiłam dla niego więcej rzeczy, o których nigdy nie myślałam, że zostanę wezwana do zrobienia dla kogokolwiek” – pisze. „Ale przypuszczam, że jest prawda w powiedzeniu, że nie masz nic przeciwko, jeśli są Twoje. Odkryjesz, że Twoja nelle Harper jest znacznie mniej wrażliwa. Ale jedyną rzeczą, do której nie przywyknę, jeśli dożyję 100 lat, jest igła. Karmili go żyłami przez 10 dni po tym, jak został dotknięty, i zakneblowałem się za każdym razem, gdy widziałem go podłączonego do tego czegoś.,”
Jest szczera i lekceważąca w swoich listach, gdy kpi z religii, dostaje kopa od Elvisa Presleya i dobrze wie, że wyróżnia się od swojej rodzinnej społeczności. W liście z „niedzieli” wyraża frustrację, że nie może pracować nad swoimi książkami w Monroeville i pragnie wrócić do Nowego Jorku, gdzie ma „krzesło, stół i maszynę do pisania, i żadnych ludzi.”
w jednym z listów z 1956 roku zauważa romantyczne zainteresowanie Pastora Prezbiteriańskiego, ale dodaje, że „po prostu nie jest do tego zdolna.,”
” poza tym, Teologia Prezbiteriańska jest o najbardziej ponurym dogmacie protestanckim, jaki znam, i nie ufam sobie, aby trzymać usta na kłódkę: jeśli poczuję się poruszony, aby wyrazić siebie w tej sprawie, to wyjdzie na jaw, że jestem członkiem NAACP, który nie daj Boże, ” pisze. „Oni i tak już podejrzewają, że to fakt, ponieważ powiedziałem kilka mocnych słów do jednego z naszych dobrych braci Metodystów o moich poglądach na pokazy zdjęć, taniec, jedzenie itp.,- w skrócie wszystko oprócz czczenia — w kościele metodystycznym., Powiedziałem mu też, że dobrze by było, gdyby metodyści ponownie ustąpili, co mnie martwi.”